Աննա Ախմատովա | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Ռուսերենից թարգմանեց Գիսանե Հովսեփյանը

* * * * *
Կմոռանա՞ն ինձ: Չեմ զարմանում:
Հարյուր անգամ եմ մոռացվել:
Հարյուր անգամ եմ եղել շիրմում,
Ուր այժմ էլ ննջում եմ գուցե:
Իսկ մուսան իմ խուլ ու կույր մեղմիկ
Սերմի պես փտում է հողում,
Որ հետո գորշ մոխրից հանց Փյունիկ
Հառնի երկնագույն եթերում:

 

* * * * *
Մտածում էինք՝ մուրացկաններ ենք, ոչինչ չունենք:
Բայց երբ կորուստներն իրար հաջորդեցին այնպես,
Որ ամեն նոր օր դարձավ
Հիշատակի օր,
Սկսեցինք երգեր հորինել
Աստծո անսահման շռայլության
Եվ մեր կորուսյալ հարստության մասին:

* * * * *
Սա հասարակ է, սա՝ մեկին,
Սա հասկանալի ամենքին,
Դու ինձ չես սիրի բնավ էլ
Եվ երբեք չես սիրել:
Էլ ինչո՞ւ եմ այսպես ձգտում
Դեպի մարդուն օտար,
Ինչո՞ւ եմ ամեն իրիկուն
Աղոթում քեզ համար:
Էլ ինչո՞ւ թողած ամուսնուս,
Երեխայիս անմեղ,
Հանց մուրացիկ մի սևազգեստ
Հայտնվել եմ այստեղ:
Թափառում եմ զատ ամենքից
Օտար քաղաքում այս,
Օ՜, ինչ ուրախ եմ այն մտքից,
Որ քեզ կտեսնեմ ես:

Թողնել պատասխան

Your email address will not be published.