Այդ ամենը միանգամից չսկսվեց: Անգամ դժվար է ասել թե ովքեր էին առաջին մարդիկ, որոնք զգացին թե ինչպես են օրերը մշուշապատվում: Առաջին հայացքից թվում էր ամեն ինչ նույնն է, և ոչինչ չի փոխվել: Ինչպես միշտ արևը ծագում էր արևելքից, իսկ գիշերները եթե որևէ մեկը հայացքը գետնից կտրելով վեր բարձրացներ, ապա աստղազարդ երկինք կարող էր տեսնել: Բոլորը դարձյալ իրենց գործերն ունեին, իրենց հոգսերն ու հաճույքները, բայց չգիտես ինչու այդ ամենը կարծես մշուշի մեջ էին երևում:
Առաջին օրերին ամեն ոք մտածում էր, որ իր աչքերի հետ է կապված, բայց երբ աչքի բժիշկը, անգամ առանց նայելու և ստուգելու նրանց ասում էր թե ինչ գանգատներով են եկել, և թե վերջին շրջանում որքան շատ են իրեն դիմողները, շատերն անգամ ավելորդ էին համարում հետագա հետազոտությունները, իսկ աչքի բժիշկը խորհուրդ չէր տալիս դեղեր օգտագործել, ասելով, որ ավելի ճիշտ կլինի, որպեսզի մասնագետները ավելի խորը ուսումնասիրություններ կատարեն, և որ աչքերը շատ նուրբ օրգաններ են փորձադաշտ դարձնելու համար:
Tag: Արամայիս Գարեգինյան
Մրտ 11 2012
Վերջին մեկնաբանություններ