ՀԻՆ ՄԻ ՀԵՔԻԱԹ ԾՈՎԻ, ՆԱՎԻ ԵՎ ԱՆԱՌԱԿ ՔԱՄՈՒ ՄԱՍԻՆ
Փարվող ալիքները ճանապարհում են նավը վերջին հրաժեշտի ծփուն համբույրներով ու վերադառնում են մեղմաթավալ՝ հերթով մահանալու ափի ավազներում:
Նավը գիտե դա և հեռանում է առանց ետ նայելու. սրտի սեղմումը չափազանց վտանգավոր է ջրերի վրայով ընթանալիս…
Քամին հեքիաթներ է պատմում նավին, ու նավը փակում է իր աչքերը՝ երջանկության թաքուն երազներից շիկնած ամոթահար:
Իբրև վերջին նվեր մեռնող ալիքներին ու իրեն ընդունած շեկ ավազին ափի՝ նավն իր հեռանալը դարձնում է գեղեցիկ՝ խենթ քամուն հանձնելով առագաստները իր, որոնք երազներ են արթնացնում այդպես էլ չտեսած այլ ափերի մասին…
Վերջին մեկնաբանություններ