Tag: Վարուժան Այվազյան

Վարուժան Այվազյան | ՎԵՐՋԱՊԵՍ ՉԳԻՏԵՄ, ԹԵ ԻՆՉ է ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ

Որովհետև կենդանի օրգանիզմ է՝ ունի ավիշներ և ժամանակի մեջ սնուցվում է։ Եթե ավիշը կարող է ծանոթ թվալ, դեռ չի նշանակում, որ գործն ինքն է. ուրեմն ճանաչելու համար պետք չէ ավիշով կողմնորոշվել,- թեև դա գայթակղիչ է։ Այդպիսի գրականությունը հենց ավիշային կարգի ինչ-ինչ նմանություններ ունենալով՝ ինքն այնքան ինքնօրինակ է, որ կարող է ավիշով ընդամենը խաբել,-բայց իր արտահայտությունն ու տեսքը միայնակի ի՛ր օրենսդրությամբ է չափելի. երբևէ եղած կամ ծնվելիք մեկ այլը նույն ոլորտում ու կրկին միայնակ է։ Ընթացիկ չափանիշներով դիտված նրա շատ ու խոտելի թերությունները չնմանվելու օրենքով են թերություն, երբեմն՝ պարսավելի,– սակայն խնդիրը հենց օրենքներն են, որոնք միշտ էլ հավակնում են բացատրել-բացահայտել գործը, և անպայման գործից առաջ են ընկնում. բայց այդ օրենքներից հեղինակի ազատագրվածությունը չէ, որ ուզում եմ մատնացուցել՝ այդպիսի ազատությունը սահմանների համադրությամբ է երևում, այլ նախ հենց ազատության անազատությունն եմ նշելու, որը չար ու բարու կարգի կատեգորիաների միջև առանձնապես նկատելի չէ։

Continue reading