Սիրանույշ Օհանյան
* * *
Մարմինս աճեց, բարձրացավ,
խառնվեց հոգուս կյանքին.
արթնացա:
Նրանք քաշքշում են իրար,
փոխակերպվում մեկը մյուսին,
միաձուլվում,
տարանջատվում:
Ես արդեն երազում չեմ,
որից կարթնանամ,
և կփրկեմ ինձ:
Մարմինս սովորեց ապրել առանց հոգու.
Մեռա:
Մեռա.
անհայտ թռչունները հափռեցին հոգիս,
տարան:
Մարմինս քայքայվեց, փտեց,
ճիճուները կերան:
Ի՞նչ եմ ես հիմա…
* * *
մերկ հոգիս հպվեց գաղտնիքին,
միտքս հալվեց-գոլորշիացավ,
ամպեց,
անձրևեց,
կանաչում եմ…
* * *
ինքս ինձ թիրախ դարձրի
կանգնեցի ասեղի ծայրին
դե խփեք
ասացի
բաց եմ
խփեցին
թափանցիկ էի
և
անխոցելի
* * *
Այրեցի բոլոր կամուրջները
(որ առաջ գնամ)
ցած ընկա:
Ինքս ինձ կրակը նետեցի
(իսպառ մոխրանալու համար)
վերածնվեցի:
Բոլոր արևները վառեցի
(որ խավար չտեսնեմ)
կուրացա:
Շրջվեցի
(որ հանդիպեմ հետապնդողիս
երես առ երես)
տեսա դատարկություն.
ինձ ճանաչեցի:
14 անգամ հղվել է՝
Մեկնաբանել