Ռոբերթ Սաֆարեան. Վերջերս մի հարցազրոյցի մեջ նշել էք, որ ցաւում էք արտերկրում աչք բացող հայ երեխաների համար, որոնք ապագայում իրենց գտնելու են մեր ներկայ իրավիճակում՝ օտար հողի վրայ: Ձեր պատմւածքների մէջ եւս այսպէս կոչւած` սփիւռքային կարգավիճակը ներկայացւում է հիմնականում բացասական: Մինչդեռ այսօր միլիոնաւոր մարդիկ ապրում են սփիւռքային կարգավիճակով: Նրանք ունեն երկակի ինքնութիւն, որն ունի թէ բացասական եւ թէ դրական կողմեր: Երկու մշակոյթների հետ հաղորդակցւելով՝ նրանք կարողանում են վայելել երկուսի արժէքներն էլ եւ այդ մշակոյթները իրար հետ համեմատելով, հասկանալ արժէքների յարաբերական լինելու իմաստը: Այս բոլորն անհասանելի է մէկ-մշակույթով օժտւած մարդու համար: Մի խօսքով Սփիւռքն ունի նաեւ իր դրական կողմը: Ի՞նչ կասէք այս մասին:
Կոլիա Տէր-Յովհաննիսյան. Նախ նշեմ, որ պատմվածքներիս մեջ փորձում եմ պատկերել
իրականությունն այնպես, ինչպես կա, իսկ եթե դա բացասական է թվում, իմ «մեղքը» չէ…
Եթե խնդիրը դրվի նժարի վրա, ըստ-իս, դարձյալ ծանր կկշռի սեփական հողում ծնված անհատի կարգավիճակի առավելությունները:
Վերջին մեկնաբանություններ