Պարո՛ն, Տիկի՛ն, Ձե՛րդ Թագավորական Գերազանցություն, տիկնա՛յք, պարոնա՛յք,
Ստանալով Ձեր` Անկախ Ակադեմիայի պարգևը, որին ես պատիվ ունեցա արժանանալու, երախտքիս այնքան խորն է, որ քննում էի, թե որ պահից այդ պարգևատրումը կգերազանցեր իմ անձնային արժանիքները: Թե՛ մարդիկ, և թե՛ բոլոր արտիստները, ավելի հիմնավոր պատճառներով, ցանկանում են լինել ճանաչված: Ես նույնպես: Սակայն ի վիճակի չէի լինի հասկանալ ձեր որոշումը` առանց համեմատելու վերջինիս արձագանքն այն բանի հետ, ինչ որ եմ իրականում. գրեթե երիտասարդ մի մարդ` հարուստ լոկ իր տարակուսանքներով և դեռևս անավարտ գործով, սովոր ապրել աշխատանքի միայնության մեջ կամ էլ` ընկերական միջավայրից մեկուսացած, ինչպե՞ս դատավճիռը լսելիս նա չէր զգա խուճապի պես մի բան, որը նրան` միայնակ և սահմանափակ մեկին, պայծառ լույսի կենտրոնում հանկարծակիի բերեց:
Վերջին մեկնաբանություններ