Tag: Հռիփսիմե Դայան

ԱԼԲԵՐ ՔԱՄՅՈՒ |Նոբելյան բանախոսություն

Պարո՛ն, Տիկի՛ն, Ձե՛րդ Թագավորական Գերազանցություն, տիկնա՛յք, պարոնա՛յք,

Ստանալով Ձեր` Անկախ Ակադեմիայի պարգևը, որին ես պատիվ ունեցա արժանանալու, երախտքիս այնքան խորն է, որ քննում էի, թե որ պահից այդ պարգևատրումը կգերազանցեր իմ անձնային արժանիքները: Թե՛ մարդիկ, և թե՛ բոլոր արտիստները, ավելի հիմնավոր պատճառներով, ցանկանում են լինել ճանաչված: Ես նույնպես: Սակայն ի վիճակի չէի լինի հասկանալ ձեր որոշումը` առանց համեմատելու վերջինիս արձագանքն այն բանի հետ, ինչ որ եմ իրականում. գրեթե երիտասարդ մի մարդ` հարուստ լոկ իր տարակուսանքներով և դեռևս անավարտ գործով, սովոր ապրել աշխատանքի միայնության մեջ կամ էլ` ընկերական միջավայրից մեկուսացած, ինչպե՞ս դատավճիռը լսելիս նա չէր զգա խուճապի պես մի բան, որը նրան` միայնակ և սահմանափակ մեկին, պայծառ լույսի կենտրոնում հանկարծակիի բերեց:

Continue reading

Անդրե Ժիդ | ԱՐՎԵՍՏԻ ԵԶՐԱԳԾԵՐԸ

ֆրանսերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Դայանը

 

(հատված 1900 թ. մարտի 29-ին Բրյուսելում կայացած «Անկախ էսթետներ» արվեստագետների միության համաժողովից)

Նվիրվում է Մորիս Դենիին

Հարցը հետևյալն է` մինչև ո՞ւր կհասնի առաջընթացը: Կարելի է ասել (և դա գրեթե տերմինաբանություն է), որ գիտության սահմանները միշտ ետ են մղվում` անգամ իր առաջընթացի իմաստով: Արվեստում հարցն այլ կերպ է դրված: Այս դեպքում առաջընթաց ասվածը հանդես է գալիս իր ողջ իմաստով, և ինչպես վերջերս գրում էր Էնգրը[1]` չեն կարող սառնարյուն ասել և լսել, որ «ներկայիս սերունդը բավականություն է ստանում` նայելով այն ահռելի առաջընթացին, որ նկարչությունն ունեցավ Վերածննդից մինչ մեր օրերը»: Հարցն այսքանով չի սահմանափակվում. մինչև ո՞ւր կհասնի նկարչությունը, երաժշտությունը, գրականությունը: Սակայն անհեթեթություն է մտածել, թե ուր կհասնեն, և պարզապես քաջություն է պետք ունենալ դրան պատասխանելու համար:

Continue reading

Ժան-Պոլ Սարտր | ԻՆՉՈ՞Ւ ԳՐԵԼ

Ֆրանսերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Դայանը

(հատված «Ի՞նչ է գրականությունը» էսսեից)
Գրել` նշանակում է քողազերծել աշխարհն ու միաժամանակ այն առաջակել որպես պարտականություն ընթերցասերի մեծահոգությանը: Գրել` ասել է թե դիմել այլոց գիտակցությանը` ընդունելու էականը որպես էության ամբողջություն: Գրել` նշանակում է ցանկանալ ապրել այդ էականը միջնորդ մարդկանց կողմից: Սակայն ինչպես իրական աշխարհի մի մասն իրեն գործողության մեջ է դրսևորում, այնպես էլ մյուս մասը չափն անցնում է` այն փոփոխելու համար:

Continue reading

Ժան-Պոլ Սարտր | ԱՆԹԱՂ ԴԻԵՐ

Պիես չորս արարով

Ֆրանսերենից թարգմանեց Հռիփսիմեի Դայանը

Ժանն ու Հենրին լռությամբ նայում են Լյուսիին: Վերջինս ուղիղ անցնում է` նրանց չնայելով ու գնում նստում ուղիղ բեմի առջև: Դադար:
Լյուսի.- Ֆրանսուա՜: (Ֆրանսուան գալիս է նրա մոտ ու մեջքով նստում դեպի Լյուսիի ծնկները) Ինձ մի դիպչիր: Փոխանցիր Սորբիեի վերարկուն (Ֆրանսուան գետնից վերցնում է վերարկուն) Ուսերիս գցիր:
Լյուսին պինդ փաթաթվում է վերարկուով
Ֆրանսուա.- Մրսո՞ւմ ես:
Լյուսի.-Ոչ: (Դադար) Ի՞նչ են անում, ի՞նչ են նայում: Ինչո՞ւ իրար հետ չեն խոսում:
Ժան.-(Մոտենում է ետևից) Լյուսի՛:
Կանորի.-Թո՛ղ նրան:
Ժան.- Լյուսի՛:

Continue reading

Սաշա Գիտրի | ՓԱՐԻԶ

Ֆրանսերենից թարգմանեց և ներկայացրեց Հռիփսիմե Դայանը
Փարիզ
(հատված Սաշա Գիտրիի «Սրիկայի նոթերը» գրքից)

Տրուվիլից հետո Փարիզն է, ուրԱ առաջին անգամ էի գնում տեսնելու: Հյուրանոցի ազդեցիկ մետր դ’օտելի խորհրդով, առանց դժվարության ես ձեռք բերեցի ծառայողի մի հրաշալի տեղ Սկրիբ հյուրանոցում` արդեն իսկ լսած լինելով, որ Տրուվիլի բացման սեզոնն այնուամենայնիվ կվերաբացվի գործունեությունիցս հետո:
Փարի՜զ:
Պետք է ասեմ` մեծ, սակայն, ոչ այնքան լավ տպավորություն. ո՛չ: Լի մարդկանցով: Կամ ավելի ճիշտ` չափազանց շատ մարդիկ` հոգնակիով: Չափազանց հարուստ ու չափազանց աղքատ, շատ աղջիկներ մայթերին, անթիվ-անհամար աշխատող ու անաշխատունակ մարդիկ: Չափազանց շատ ճոխություն ու թշվառություն: Չափից դուրս շատ անձրև, երբ անձրևում է, շոգ, երբ շոգ է ու չափազանց ցուրտ, երբ ձմեռ է:

Continue reading

Գի դը Մոպասան | ԱՐԵՎԻՆ

(հատված)

Ֆրանսերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Դայանը

Նվիրվում է Պոլ Առնոյին

Այսքան կարճ կամ երկար կյանքը, հաճախ դառնում է անտանելի: Մշտապես նույնանման, այն անցնում է` հանգելով մահվան: Այն հնարավոր չէ ո՛չ կանգնեցնել, ո՛չ փոխել, ո՛չ էլ հասկանալ: Եվ հաճախ գլուխ բարձրացրած վրդովմունքը մեզ՝ մեր իսկ անզորության առաջ է կանգնեցնում: Ինչին էլ որ մենք չհավանտանք, ինչի մասին էլ որ մենք չմտածենք, ինչ էլ որ չփորձենք` մենք կհամանանք:

Continue reading

Հռիփսիմե Դայան

Ծնվել եմ 1990 թվին: 2006 թ. ավարտելով Վ. Պետրոսյանի թիվ 51 միջնակարգ դպրոցը՝ ուսումս շարունակել եմ Եվրոպական Կրթական Տարածաշրջանային Ակադեմիայի (ԵԿՏԱ) զբոսաշրջության և սպասարկման նոր տեխնոլոգիաների ֆակուլտետում: Այնուհետև, 2010թ. ընդունվել եմ Երևանի պետական համալսարանի սոցիոլոգիայի ֆակուլտետը: Ստեղծագործել սկսել եմ երկրորդ դասարանից` փոքր, մանկական պատմվածքների ձևով: Բազմաթիվ փոքր պատվածքներից, ինչպես նաև հաճախ կրկնվող ստեղծագործական ընդմիջումներից հետո, …

Continue reading