Ես
Քաղաքի ծնունդ մը, գրեթէ նկուղի մը մէջ, օրրնի տեղ ունենալով լուածքի տաշտը: Նիհար, զրկանքի մանկութիւն մը, ուր քու կաթը կը ծախեն մեծերուն համար: Քաղաքի դպրոց մը, տարօրինակ անունով, որ առանց հացի տունեդ կառնէ քեզ ու կու տայ աւելորդ պատառները կուշտերուն:
Յետոյ գեղը: Իր ազատ բնութիւնը, լեռներովը ու ջուրերովը: Մանուկներու շրջանակ մը հոս, գրեթէ քեզի պէս ու չափ մերկ, որ հակապատկերին կսկիծը կե խնայէ:
Tag: Հակոբ Օշական
Սպտ 08 2009
Վերջին մեկնաբանություններ