Հնս 01 2010
(հատված «ԿՈՐՈՒՍՅԱԼ ԵԴԵՄ, ԿԱՄ ՈՐՏԵՂԻՑ Է ՍԿՍՎՈՒՄ ԱՐԱՔՍԸ» վեպից)
Կարսեցի Հովակիմը իր որդուն երբ տարավ, հասցրեց Սուրբ Անտոնյաց վանք, իր մեջ երդում խոստովանեց. «Զորավորդ Սուրբ վանք Անտոնյաց, քո անունով մի մատուռ էլ ես պիտի կառուցեմ՝ իմ մերկ կռնակին կրելով քարերը, որ պահապան լինես որդուս»:
Ապր 17 2010
ՄՏՔԵՐԻ թելը իմ մանվում է առ այսօր,
Հիմա հիշում եմ ես էլի ծաղիկն այն հեզ:
Եվ օրեր անց կհասկանան՝ ինչ էր այն, որ
Կրակ դառած այրում էր ինձ, ինչ էի ես:
Ապր 11 2010
Իմ նվագածի չափ կարևոր են քո ունկերը:
Կարևոր է, թե ես ինչ եմ նվագում,
Նույնքան կարևոր է, թե դու ինչ ես լսում:
Ամեն:
Վերջին մեկնաբանություններ