Ադամ
Գուցե երկնքում անտառներ չկան .
Եղնիկներ չկան եւ
եղնիկներին սպանող չկա :
Գուցե երկնքում
մարդն էլ ինձ նման մենակ է հիմա :
Այսպես շարունակ
Ես քո անունը հագնեի նորից .
Անունդ ՝ մաքուր , զո~վ ու կապուտակ .
Հետո քայլեի այս արեւի տակ ,
Նորից այրվեի ,
Նորից թափվեի այս արեւի տակ …
Քանի չի եկել ,
Ինձ էլ չի ցրել
Գիշերը մաքուր , զո~վ ու կապուտակ :
Ակնարկ
Ո՛չ մեր կյանքն է սպիտակ .
Ո՛չ մեր մահերն են զուտ սեւ .
Ո՛չ կրակն է եռանկյուն .
Ո՛չ ջուրը նախշ եռատող .
Ո՛չ աշխարհքն է մեզ հայտնի
եւ
ո՛չ Աստվածն է անհայտ …
Ես դեռ տեսնում եմ հեռուն
բայց չեմ տեսնում որ
չկամ
Աշխարհիկ
Քանի գնում
Ադամն այնքան
Խշխշում էր դարեդար …
Չկա~ր
Չկա~ր
Չկա~ր
Չկա~ր
Եւան բայց նույն
փափուկն էր ՝
ինչ-որ կար :
3 մեկնաբանություն
Sireli Arman ,
dzer banasteghtsutyunner@ kardalov misht mets hajuyk em stanum .
Inchkan lav e yerb banasteghts@ chi shatakhosum yev yerbemn mi qani pok@r khoskov steghtsum e gegharvestakan mi METS gorts…
գեղեցիկ էք գրում, շատ հաճելի է ձեր գործերի ընթերցելը 🙂
Փառք աստծու, որ վերջապէս տպագրեցիր, այս էջում քո պակասը միշտ էլ զգացւել է. Յուսով եմ նոր գործեր եւ թարգմանութիւններ հրատարակես. Գրական կամուրջը լաւագոյն տեղն է.