Պարսկերենից թարգմանեց Էդուարդ Հախվերդյանը
ԼՌՈՒԹՅՈՒՆ
Շուկան և մարդկանց դիտումը
Այս լուսամուտի ետևից
Միայն քեզ հետ էր լավ
Միայն քեզ հետ էր լավ
Ունկնդրելը
Շրջիկ երաժիշտների երգը
Քեզանից հետո
Մենությունը մարմնավորվեց իմ մեջ
Մի ծխախոտ
Շուրթերիս անկյունը դրեց և
Ինձ ծխեց
Գարնան թաց երեկոներին…
ԶԲՈՍԱՅԳԻ
Ոչինչ չգիտեմ այս մետաղյա արձանի մասին
Զբոսայգու շախմատիստների ծիծաղի պատճառն էլ
Ամեն ինչ կարող է լինել
Զեփյուռը ըստ սովորության սահում է
Եվ ճառագելը
Մասնագիտությունն է արևի
Սակայն ծաղիկները
Ծլարձակեցին քո բույրի շարունակությամբ
ՀԱՑ ԵՎ ԼՈՒՅՍ ԵՎ ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ
Հացը
Մեկնաբանում ես ձեռքերովդ
Ազատությունը
Քամու մեջ արձակված վարսերովդ
Երբ անցնում ես գիշերվա փողոցներով
Դռների ճեղքերից
Լույսը թափանցում է տների մեջ
Ուր որ դու լինես
Իմ երկիրն այնտեղ է
ՄԵՆՈՒԹՅՈՒՆ
Աղբյուրները նվագում են երաժշտություն
Թռչունները դայլայլում են
Արևը ճառագում և
Նապաստակները
Ցատկոտում են
Ես սակայն տխուր եմ…
Ցավում եմ ով սիրուն գարուն
Չեմ կարող քեզ սիրել
Նա այստեղից գնացել է
ՏՆԵՐ ՔԱՄՈՒ ՄԵՋ
Թե քո տան լուսամուտն էր բաց
Թե իմ տան լուսամուտը
Սակայն ինչ օգուտ
Չկարողացանք իրար տեսնել
Դեմ առ դեմ
Մնացինք մենակ
Ինչպես երկու ծառ դեղնության ու քամու մեջ
Մենք ներսից
Մեր լուսամուտները
Փակել էինք միմյանց դեմ
ԱՇՆԱՆ ԵՐԵԿՈ
Այս երեկոն
Որքան
Թախծոտ է
Ասես
Բոլոր գնացքներով և ավտոբուսներով
Դու հեռանում ես
ՃԱՆԱՊԱՐՀ ՏՈՒՆ ՎԵՐԴԱՌՆԱԼՈՒ ՀԱՄԱՐ
Երանի հացի նման լինեի
Ինչ գեղեցիկ է վերադառնում
Կրակի ճամփորդությունից
ԽԵՆԹԵՐԸ
Կյանքը մի քիչ խենթություն էր պահանջում
Բայց մենք շատ խենթացանք
Բոլոր կաՖեներից մեզ դուրս վռնդեցին
Շատ խենթացանք
Ամեն ինչ մոռացության մատնեցինք
Բացի ծիծաղից
Ամեն ինչի վրա ծիծաղեցինք և
Ծիծաղը մեր մասնագիտությունը դարձավ
Խենթ որ լինես
Դու էլ չծիծաղես
Վերքերդ կծիծաղեն
Իսկ հետո
Առագաստները բարձրացրինք
Հողե մի ծովում
Որպեսզի այստեղից հեռանանք
Բայց չկարողացանք
Փոթորիկ եղավ
Եվ մեր նավերը խորտակվեցին հողի մեջ…
ԱՐԵՎԱՅԻՆ ԱԿՆՈՑ
Համարձակություն պետք չէ
Մի քիչ իմացություն է հարկավոր
Այնքան էլ դժվար չէ
Ակնոց վերցնելը
Մեռած մարդու աչքերից
ԳԼԽԱՐԿ…
Քո չլինելը
Միայն քո չլինելը չէ
Շատ բաների չլինելն է
գլխարկը չի մնում մեր գլխին
Բանաստեղծությունը հաճույք չի պատճառում
Փողը չի դիմանում մեր գրպաններում
Հացը անաղ է դարձել
Ջուրը կորցրել է պաղությունը
Մենք առանց քեզ աղկատացանք
ՎԵՐԱԴԱՐՁ
Երբ աքսորվեցիր
Շարունակ մտածիր վերադարձի մասին
Եթե անգամ նման բան գոյություն չունենա
Եթե անգամ
Վերադարձի համար
Այլևս որևէ գյուղ գոյություն չունենա
Եթե մտածես վերադարձի մասին
Ամպերը
Կհեռանան աչքերիդ հայելու առաջից
Եվ հույսը
Արևի նման
Կչորացնի շորերդ
Փշալարերի վրա
ՀՐԴԵՀ
Աշունը
Հրդեհեց այգիներն ու փողոցները
Սակայն ոչինչ չմոխրացավ:
ՈւՂԵՎՈՐԸ ՈՐ ՉՊԻՏԻ ԳԱՐ
Ոչ ոք
Չեր եկել նրան դիմավորելու
Հանեց գրպանի հայելին և
Ինքն իրեն ժպտաց հայելու մեջ
Հետո արտասվեց
ՎԵՐՋԻՆ ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՆԵՐՈՒՄ
Գիտեի
Այլևս այնտեղ չէի վերադառնալու
Վերջին լուսանկարներում ժպտացի
Դաշտը
Հանձնեցի աղբյուրներին
Ծովը
Հանձնեցի ամպերին
Իսկ նրան
Լուսնին և թթենուն
Որպեսզի մշտապես սիրուն ու քաղցր մնա
Հետո երազանքներս
Վերցրի ու եկա
Ինչպես նաև
Փոքրիկ աղվեսիս
Հենց այս աղվեսին
Որի պոչը դուրս է ցցվել
Բանաստեղծությանս միջից
ԾՈՎԱՓ
Երբ հասա այնտեղ
Դու նոր էիր հեռացել
Աթոռդ դեռևս օրորվում էր
Նստեցի քո աթոռին
Աթոռդ կրկին օրորվեց
Օրորվեց
Օրորվեց
Օրորվեց
Ինչպես մի օրորոց
Ես սուզվեցի խոր քնի մեջ
Ուր լիքն էր ձկներով նավերով ու աստղերով…
Վերջին մեկնաբանություններ