Երբ Մերսեդեսն արցունքն աչքերին, քրոջը բազմաթիվ խորհուրդներ տալով՝ ուղեկցեց դեպի շոգենավ, այնպես էր հալումաշ լինում, ասես Զարուհուն աքսորում են կամ տանում են բանտ: Օդային համբույրներ փոխանակելուց հետո Մերսեդեսը մեկ անգամ էլ հիշեցրեց քրոջը` գրեթե բղավելով, որ լսի աղմուկի միջից. «Տղայ, կամ աղջիկ քույրիկս, չմոռնաաաաաաաս….կաղաչեմ, չոճուխին մասին անպայման մեզի լուր կ’ուտաս»:
Նավն արդեն չարագուշակ սուլում էր, Զարուհին ոչինչ չլսեց, բայց մի վերջին անգամ թաշկինակը թափահարեց օդում: Նա, հակառակ քրոջը, ժպտում էր, բարձր տրամադրություն ուներ:
Վերջին մեկնաբանություններ