Ի՞նչ կը կորսնցնենք, երբ բանաստեղծ մը կորսնցնենք…
Մտածած չենք. որովհետեւ մեզի կը թուի, թէ չենք կրնար բանաստեղծ մը կորսնցնել:
Ճիշդ է: Բանաստեղծը կ’ապրի մեր մէջ իր տողերով եւ իր արտաշնչանքով, որ կը ներշնչէ մեզ:
Բայց կը կորսնցնենք իր գալիք տողերը, իր սոսկական գոյութիւնը, որ տարօրինակ ապահովութիւն մը կու տար մեզի.
Tag: Զուլալ Գազանճեան
Մրտ 09 2011
Վերջին մեկնաբանություններ