Հեղինակ. Էդուարդ Հախվերդյան

Պարսկերենից թարգմանեց էդուարդ Հախվերդյանը
Բեմը սովորական սենյակ է՝ ցորենի արտին նայող լուսամուտով և դեպի դուրս տանող մի դռնով։ Ձախ կողմում երևում է ևս մի դուռ, որը հավանաբար խորդանոցի դուռն է։
(Վարագույրը բարձրանալիս դրսից լսվում է աղվեսի ոռնոց-կաղկանձը։ Նինան տխուր նստած է աթոռին։ Քիչ անց ձախ կողմի դռնից ներս է մտնում էլյասը և, ուշադրություն չդարձնելով Նինային, խորդանոց է գնում ձկնորսական պարագաները այնտեղ դնելու համար)։
ԷԼՅԱՍ- (Բարձրաձայն)։ Գետը այլևս էն հին գետը չի։ Ոչինչ չունի, ոնց որ ձկները ծուխ են դառել ու երկինք են բարձրացել։
ՆԻՆԱ- Շուտ վերադարձար։
ԷԼՅԱԱ- Ասացի, գետը էլ ձուկ չունի. ուշ էլ վերադառնայի հետս ոչինչ չէի բերելու։

Կարդալ շարունակությունը

Պարսկերենից թարգմանեց էդուարդ Հախվերդյանը
Անցնող այս օրերում
Ամեն օր
Զգում եմ
Ինչ-որ մեկը
Հառաչում է քամու մեջ
Զգում եմ
Որ ճամփաների մշուշապատ խորքից
Մի hեռավոր ծանոթ
Ձայնում է ինձ

Կարդալ շարունակությունը

Եվ ինչու՞ ողբալ…
«Այն ագռավը, որ թռավ
Մեր գլխի վրայով»,
Կանխանշեց քո մահը
Եվ կռռոցը ինչպես կույր գնդակ,
Խոցեց իմ հոգին։

Կարդալ շարունակությունը

Պարսկերենից թարգմանեց  Էդուարդ Հախվերդյանը
Հացթուխ գնչուի և մոր մերձեցումից
Նա հայտնվել էր այս աշխարհում…
Սա ինքն էր ասում:
Գաղտնիքները այնքան պուճուր էին,
Որ գոյություն չունեին…

Կարդալ շարունակությունը

Ահա և ես…
Դյուրախոց թիրախ,
Որին շարունակ պիտի խոցոտեն
Եվ աստվածները հզոր ու չարկամ
Եվ մարդուկները ճճվային գանգով…

Կարդալ շարունակությունը

Պարսկերենից թարգմանեց՝ Վահե Արմենը

Ինչ-որ տեղ երազներիս մեջ էիր
մեղրափեթակների կողքին
մոտ հովիտներում
ու ես ամեն օր
մի նապաստակ գրկած
անցնում էի այնտեղից
ի վերջո հայտնվեցիր
մի գնացքով

Կարդալ շարունակությունը