Tag: Վիկտոր Հովսեփյան

Եկավ աշունն, եկավ
ոսկեձեռն էլի,
եղյամ պսակ հագավ
Աբուլ լեռն էլի:
Վերջին երգով վերջին
ծղրիդն է անտեսից
ներկում կրքով, ներկում
զով հեռուներն էլի:

Կարդալ ավելին

(հատված «ԿՈՐՈՒՍՅԱԼ ԵԴԵՄ, ԿԱՄ ՈՐՏԵՂԻՑ Է ՍԿՍՎՈՒՄ ԱՐԱՔՍԸ» վեպից)

Կարսեցի Հովակիմը իր որդուն երբ տարավ, հասցրեց Սուրբ Անտոնյաց վանք, իր մեջ երդում խոստովանեց. «Զորավորդ Սուրբ վանք Անտոնյաց, քո անունով մի մատուռ էլ ես պիտի կառուցեմ՝ իմ մերկ կռնակին կրելով քարերը, որ պահապան լինես որդուս»:

Կարդալ ավելին

ՄՏՔԵՐԻ թելը իմ մանվում է առ այսօր,
Հիմա հիշում եմ ես էլի ծաղիկն այն հեզ:
Եվ օրեր անց կհասկանան՝ ինչ էր այն, որ
Կրակ դառած այրում էր ինձ, ինչ էի ես:

Կարդալ ավելին

Իմ նվագածի չափ կարևոր են քո ունկերը:
Կարևոր է, թե ես ինչ եմ նվագում,
Նույնքան կարևոր է, թե դու ինչ ես լսում:
Ամեն:

Կարդալ ավելին