Պոեզիան կարդալու համար է։ Լավ է կարդալ այն առանձնության ու լռության մեջ որ հաճույք զգաս, մտածես ու հասկանաս այն, ինչ պիտի հասկանաս։ Ընթերցանությանր մեծամասամբ նման է արվեստի նմուշին նայելուն կամ երաժշտություն լսելուն։ է այդ Եթե ուժեղ զգացողություններ ունես բանաստեղծության կամ արվեստի մի գործի նկատմամբ, բնական է այդ մասին խոսելու ցանկությունը, ասելը այն, ինչ մտածում ես, ունենալ գաղափարներ նրա մասին ե քո կարծիքը պարզ դարձնել ուրիշնհրին։ Այնուամենայնիվ, մի բան է հասկանալ ինչ-որ բան, մեկ այլ բան՝ ի վիճակի լինել խոսելու քո հասկացածի մասին։ Գաղափարներն արտահայտել բառերով, այնպես, որ ուրիշները կարողանան հասկանալ, թե դու ինչ նկատի ունես, երբեմն բարդ է, բայց այլ բաների նման՝ փորձառության հետ հեշտանում է։ Եվ այս կարգի զրույցներ ունենալով կամ գրելով բանաստեղծության մասին, դու ինքդ էլ սկսում ես բանաստեղծությունն ավելի լավ հասկանալ, ավելի պարզ է դաոնում այն, ինչի մասին մտածում ես։
Tag: Քենեթ Քոչ
Հլս 14 2007
Քենեթ Քոչ, Քեյթ Ֆերըլ | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆ ԳՐԵԼԸ (Հատված «Թևերին Քնած» գրքից)
Շատ երիտասարդ գրողներ չեն գրում բանաստեղծություն այնպես, ինչպես կարող են, որովհետև նրանք կարծում են, թե բանաստեղծությունը պիտի որևէ ռիթմ, չափ ունենա, այն պիտի ինչ-որ խորիմաստ բանի մասին կամ հատուկ լեզվով պիտի լինի, նրանք կարծում են նաև, որ ամեն ինչ կատարյալ արված լինի և կարևոր է մնալ այն թեմայի սահմաններում, որով սկսել են: Կան որոշ հիմնական բաներ, որ օգտակար կլինի իմանալ:
Պոեզիա կա, որ ռիթմավորված է, բայց աշխարհում գրված պոեզիան մեծամասամբ առանց ռիթմի է: Ռիթմն ուղղակի հնչյունային մի ձև է, որ սիրում են բանաստեղծները. մի ձև, որ օգնում է նրանց բանաստեղծություններ գրել: Երբեմն այն կարող է ոգեշնչել, բայց շատ երիտասարդ բանաստեղծներ այն համարում են սահմանափակող և շատերն ավելի լավ բանաստեղծություն գրում են առանց դրա: Չափը, նույնպես, սովորաբար սահմանափակող է և անհրաժեշտություն չէ:
Վերջին մեկնաբանություններ