Գրական կամուրջ

Ծնվել է 1959 թ-ին Գյումրիում: Ավարտել է Գ. Սունդուկյանի անվան միջնակարգ դպրոցը: Պատանեկան տարիներին տպագրվել է «Պիոներ Կանչ» թերթում, իսկ 1972թ.-ին՝ «Բողբոջներ» մանկապատանեկան ալմանախում: Իր բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն լույս է ընծայվել երկրաշարժից հետո, 1990թ.-ին՝ «Հավատարմություն …

Իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը
Քաղաքապետ Բիաջո Միլայի դիակը, ում շորերը հագցրել ու երեսը ծածկել էին քացախով ու ջրով թրջված թաշկինակով, մեկնված էր մահճակալին, սենյակի գրեթե մեջտեղում, չորս մոմերի միջև:
Հանգուցյալի մոտ հսկում էին նրա կինն ու եղբայրը:
Ռոզա Միլան քսանհինգ տարեկան կլիներ:

— Սա հարմար է,- արտաբերեց պարագլխի ղեկավարը, — հենց կարծես երկնքից էլ ընկած լինի։
Մնացածները լուռ համաձայնություն արտահայտեցին։
Անծայրածիր հարթավայրում անշարժ մեկնված հսկա ժայռը չարձագանքեց։ Նրա կարծիքը ոչ ոք չհարցրեց։
Խմբի անդամները կատարեցին այն ամենը, ինչ պահանջվում էր իրենցից, հետո ամեն մեկին տարավ իր ճանապարհը։
Այցելուները շատացան։ Մեկ–մեկ էին գալիս, թեև դժվարին ու անանցանելի ճամփաներին ամեն տեսակ վտանգներ պիտի հաղթահարեին միայնակ՝ հեռավոր հրաշագործ Դռանը հասնելու համար։ Չնայած դրան, գալիս էին։

Այս աշխարհը խայտաբղետ է, բայց այս բազմազանության մեջ հաճախ կարելի է գտնել իրար խիստ նման 2 գոյացություն` ջրի երկու կաթիլ, երկվորյակ քույրեր կամ եղբայրներ, երկու նույնպիսի ծառի տերև կամ հենց ծառ և այլն, ընդհուպ մինչև նմանատիպ գալակտիկաներ:
Դրանց շարքում էին նաև ձեզ քաջ հայտնի Երկիրը և նրա երկվորյակ քույր Վեներան: Նրանք ունեին նույն չափերը, արտաքինից գրեթե նույն տեսքը, Արեգակից գրեթե նույն հեռավորությունը (այն ժամանակ Վեներայի ուղեծիրը շատ մոտ էր Երկրի ուղեծրին): Այս պատճառով նրանց դժվար էր հեռվից զանազանել:
Նրանք մանուկ հասակում խոսք էին տվել միմյանց, որ հավերժ միասին կլինեն:
Մյուս մոլորակները հիանում էին նրանցով. Ուրիշ այսպիսի զույգ նրանք չէին տեսել: Բոլորը նրանց նվիրում էին աստղակերպեր, որոնք չդիմանալով նրանց գեղեցկությանը, հալվում էին:
Ու հեռավոր մի մոլորակ, որի վրա եռում էր կյանքը, որոշեց նրանց ևս շնորհել տիեզերքում հազվագյուտ այս շնորհով` Կյանքով:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Գիսանե Հովսեփյանի
Գուշակելու քարերը թափվեցին
հանց փոշի, հանց անապատի հոգոց…
Ինչների՞ս է պատասխանը հարցի՝
ինչ կլինի վաղը: Օրերը գոց
գնում են կույր երկվորյակներ ասես՝
հուշերը սնելով հացի կողով,
ողորմության թասի մեջ մունջ ու հեզ
պղնձե դրամներ զնգացնելով:

Երբ փոքր էի, հաճախ երազում էի պատերազմներ, որոնց մեջ ես՝ տասներկուամյա աննշան զինվորս, հերոսական սխրանքներով պաշտպանում-փրկում-ազատագրում էի երկիրս, մեզ։ Երազում էի քնից առաջ․ կյանքիս մեջ ժամանակի կուտակվող բեռից ու կենցաղի հոգսից թեթև հոգիս դժվար էր …

Մի՞թե մեկ ուրիշն էլ կընդունի ինձ քո ձեռքից,
Դու իմ երկնային,
Դու իմ կարեկից,
Մի՞թե մեկ ուրիշն էլ կվառվի այդ կրակից՝
Մեն-միակ սիրո,
Մեն- միակ երգի…

Պորտուգալերենից թարգմանեց Անի Վարդազարյանը
Ժոզեն մահացավ տաղաչափական ճշգրտությամբ՝ Օդային Կամուրջ-ի ինքնաթիռներից մեկում, Սան Պաուլոյի ու Ռիոյի միջև ընկած ճանապարհի կեսին: Սիրտն էր: Մահացավ մոխրագույն կոստյումը հագին ու մուգ գույնի փողկապով, ձեռքին` նույն սև պորտֆելը, որի հետ տարիներ շարունակ ամեն երկուշաբթի վայրէջք էր կատարում Սանտուս Դումոնտ օդանավակայանում:

Կյանքը շարունակվում է սերմի մեջ

Սերմը շարունակվում է հողի մեջ

Հողը շարունակվում է ծառի մեջ

Ծառը շարունակվում է պտղի մեջ

Պտուղը շարունակվում է մարդու մեջ

Մարդը շարունակվում է օդի մեջ

Օդը շարունակվում է երկնքի մեջ

Երկինքը շարունակվում է․․․

քրտինք
մատներու տակ պտուկներ լոյսի
անյայտ աղբիւրէ
ծանրութիւն կ’իյնայ դէպի վեր
թեւերով տենչի
ափերով պեղել ակունք
ծաղկում ոռոգում մութին մեջ կամար

Փոքրիկ նախաբան

Գոհարի հետ ծանոթացա համացանցում. կարդացել էր իմ պատմվածքներից և մեկնաբանություն թողել: Պատասխանեցի՝ առաջ քաշելով իմ հիմնավորումները: Նա ևս պատասխանեց: Սկսվեց մի երկխոսություն, որի արդյունքում մեր վիրտուալ զրույցը, շեղվելով բուն նյութից, մտավ նոր հունի մեջ, գնա՜ց, գնա՜ց ոլորապտույտ, թափանցեց նվիրական անդաստաններ: Նա անվերապահորեն իր հոգու ծալքերը բացեց: Թե որքանով էր անկեղծ ինձ հետ, չգիտեմ, բայց և հիմք չունեմ չհավատալու իր պատմածներին: Ինչևէ, հետզհետե նվազեց մեր ամենօրյա զրույցների հաճախականությունը և, ինչպես պատահում է հաճախ, ընդհատվեց: Վերջին անգամ, հայցելով իմ ներողամտությունը, գրեց, որ գլուխն անչափ խառն է, այլևս ժամանակ չունի շարունակելու նամակագրությունը: Մի որոշ ժամանակ անց գրեցի, որ ցանկանում եմ գրի առնել իր կյանքի պատմությունը, բայց մնացի անպատասխան: Իր լռությունը համարելով համաձայնության նշան, փոխեցի բոլոր անուններն, ու ծնվեց այս վիպակը: Փաստորեն սա Գոհարի նամակների խտացված տեքստն է, որին իմ երևակայությամբ խառնել եմ մի շարք էպիզոդներ, որոնք հեռու են հեռուստատասերիալների պես սենսացիոն լինելուց , և՝ դիալոգներ, որոնք հեռու են առօրյա ժարգոնային ոճից: Չի պահպանվել նաև նամակների ժամանակագրական հերթականությունը: Նամակագրության ընդհատումով չիմացա հետագա դեպքերի զարգացումների մասին: Թերևս հնարավոր էր պակասը լրացնել երևակայությամբ նույնպես, բայց նախընտրեցի դա թողնել ընթերցողի հայեցողությանը:

Թադևոս Տոնոյանը ծնվել է Երևանում՝ 1961 թվին: 1983 թվին, ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը: 1989 թվին, ստացել է բանասիրական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան: Գրել է մանկության տարիներից: Նրա առաջին բանաստեղծությունը լույս է տեսել …

Քեզ տեսնելու համար,
սրտիս հետ քրքրում եմ մաշված թղթերս նաև,
լռության մեջ անհնար է սակայն տեսնել թափանցիկը,
երբ վաղուց քոնը չէ այն,
հեռո՜ւ, հեռվում է,
անհայտ է նրա հեռուներն անգամ…
Բոլոր ուշացածների պես մնում է ծխել,
խորհել, իզուր, հենց անյպես…

Ծնվել է 1966թ., 1989-ին ավարտել է ԵՊՀ բանասիրական ֆակուլտետը, 1992-ին` ասպիրանտուրան: 1993-2007թթ. աշխատել է Ե. Չարենցի անվան Գրականության եւ արվեստի թանգարանում: Հրատարակել է բանաստեղծությունների երկու ժողովածու`«Շրջանակներ լռության համար» (1998թ.) եւ «Նկատումներ» (2008թ.): Կատարել է թարգմանություններ …

ՀԱՇՈՒԵԿՇԻՌ
Ա՜յն ինչ տեսար ու ապրեցար,
Այդ բոլորը զոր տեսար
Այդ բոլորը որ եղար
Ի՞նչ արժէ այս անհաշիւ աշխարհի
հաշուեցոյցերուն մէջ մանրազնին
Եւ այն ինչ լսեցիր ու մոռցար,
Եւ այն ինչ մրոտեցիր ու մոռցուեցար,
Ի՞նչ արժէ այս անհոգի աշխարհի
Կաճառներուն մէջ փառապանծ,
տաճարներուն մէջ խուլ։

Ծնվել է Բեյրութում, Լիբանան, 1961 թվին: 1984 թ. Ավարտել է Հայկազյան Համալսարանի պատմագիտական ճյուղը և ապա ուսումը շարունակել է Թորոնթոյի Համալսարանում, Կանադա: Երկար տարիներ գործոն մասնակցություն է ունեցել Բեյրութի հայկական միությունների մշակութային աշխատանքներին: Դասավանդել է …

Ծնվել է 1978 թվին, Երևանում: Ավարտել է Վահան Տերյանի անվան միջնակարգ դպրոցը: Մասնագիտությամբ նկարիչ-արծաթագործ է ( http://arts.in.ua/artists/ednur/): Գրել սիրել ու սկսել է պատանի հասակից, բայց ավելի լուրջ վերջին մի քանի տարիներին: Իր ասությամբ՝ շատ մեծ …

Կոլյա Տեր Հովհաննիսյան

Տղամարդը մի պահ կանգ առավ, երբ դեմքին զգաց սարդոստայնի տհաճ հպումը և նայեց վեր: Նկուղը տանող աստիճանավանդակի պատերն ու թեք առաստաղից կախված դժգույն լամպը պատված էին փոշուց սևացած սարդոստայններով:

Թարգմանեց էդուարդ Հախվերդյանը
Մարդու սիրտը տրոփում է, այդուհանդերձ յուրաքանչյուր կծկում ու լայնացում ոչ միայն վկայում է արյան հորդահոս գետի ընթացքը երակներում, այլ,- ինքնին մի ճիչ է. մեոնել… քնել… մեռնել… քնել…
Հենց այդ ճիչն էր մարդուն քնից արթնացնողը։ Նա երազում իրեն մեռած էր տեսել, սակայն այժմ բացելով աչքերը և ուժերը վերականգնելու նպատակամղմամբ խորը շնչելով՝ իր էության անելանելի վիճակը սրտի նույն կարգ ու կանոնով հարվածի տակ էր առնում. «Արդյոք երազո՞ւմս էի ինձ մեռած տեսել, թե՞ իսկապես մեռած եմ վկա լինում իմ արթնացմանն ու շնչառությանը»։