Վլադիմիր Վիսոցկի | ԼԱՐԱԽԱՂԱՑԸ

Վլադիմիր Վիսոցկի Լուսանկարը՝ fresher.ru կայքից

Վլադիմիր Վիսոցկի
Լուսանկարը՝ fresher.ru կայքից

Ռուսերենից թարգմանեց՝ Սամվել Մարտիրոսյանը

 

ԼԱՐԱԽԱՂԱՑԸ

Չի տարվել նա ոչ փառքին, ոչ փողին,

Հասակից կամ դիրքից իր փքված,

Ու քայլերով միայն իր՝ քայլողի,

Նա անցնում է նշմարված ուղին,

Նյարդի պես մերկացած ու ձգված:

 

Ահա նա՝ ճոճվում է վերևում մեն-մենակ,

Մի քիչ աջ թե տանի՝ կկորչի, կգնա,

Մի քիչ ձախ թե բերի՝ փրկություն չունի,

Բայց, արի տես, որ չորս քառորդը լարի,

Անցնելու է, ինչ էլ լինի:

 

Խանգարում են լույսերը նրան, շփոթում,

Ծակծկում են իրենց փշե պսակով,

Ու փողերը փչում, տրաքում են օդում,

Եվ ճիչերը վազում, փախչում են տակով,

Ուր ամեն ինչ ոռնում է ու ամեն ինչ թնդում:

 

Իսկ նա դեռ ճոճվում է վերևում մեն-մենակ,

Մի քիչ աջ թե տանի՝ կկորչի, կգնա,

Մի քիչ ձախ թե բերի՝ փրկություն չունի,

Բայց արի՝ տես, որ երեք քառորդը լարի,

Անցնելու է, ինչ էլ լինի:

 

Լռում են օթյակները, փափկասուն նվաղում,

Հիմա մի վայրկյանը՝ մի դար կտևի,

Ու հևում են կրծքերը ու ճիչերը թաղում,

Եվ նրան թվում է այնտեղ՝ վերևից,

Թե ցածում թզուկներն են իր մահվան հետ խաղում:

 

Ու հիմա գմբեթի մեջտեղում է մենակ,

Մի քիչ աջ թե տանի՝ կկորչի, կգնա,

Մի քիչ ձախ թե բերի, փրկություն չունի,

Բայց, հանգի՛ստ, իր երկու քառորդը մնաց,

Ու կանցնի նա, ինչ էլ լինի:

 

Եվ ժպիտը նրա շուրթերին պարեց,

Այդպես առաջինն է ժպտում վերջինին,

Ո՞վ կարող է հիմա նրան խանգարել,

Ու դոփում է դահլիճը խելագար, երջանիկ,

Ու դողում է պարանն ինչպես ներվ:

 

Ահա նա վերևում է, ճոճվում է մեն-մենակ,

Մի քիչ աջ թե տանի՝ կկորչի, կգնա,

Մի քիչ ձախ թե բերի, փրկություն չունի,

Բայց արդեն մնացել է մեկ քառորդը լարի,

Որ կանցնի նա, ինչ էլ լինի:

 

Ու գոռաց կրկեսը, հետո սթափվեց,

Եվ գազանները ծանոթ հոտ առան,

Գուցե անվստահ, գուցե՝ անվարան,

Բայց քայլն այդ վերջին պոկեց ու տարավ,

Թեփ ու փոշու մեջ արյունը թափվեց:

 

Իսկ հիմա մեկ ուրիշն է վերևում մեն-մենակ,

Մի քիչ աջ թե տանի՝ կկորչի, կգնա,

Մի քիչ ձախ թե բերի, փրկություն չունի,

Բայց արի՝ տես, որ սա էլ չորս քառորդն իր բաժին,

Անցնելու է, ինչ էլ լինի:

 

 

ՇՈԳԵՀԱՐ, ԾԽԱՀԱՐ

Տաքացրու բաղնիսը, տիրուհիս,

Կդաղեմ ինքս ինձ, կվառեմ,

Կքշեմ կասկածներս նոր ու հին

Որ եկել ու կողքիս են թառել:

 

Ու եթե նվաղեմ անվայել,

Մի թաս ջուրն ինձ կբերի ուշքի,

Եվ անցյալն իմ, որն ինձ չի խնայել,

Կապույտով կփայլի կրծքիս:

 

Շիկացրու ինձ ճերմակ ծխի մեջ,

Ի՞նչ եմ տեսել ես սևից բացի,

Ես այսօր շոգեհար եմ անվերջ,

Ու շոգը լեզուս կբացի:

 

Ինչքան ծառ եմ, ու հույս խորտակել,

Քանի ցավ եմ տեսել, ու ճամփա,

Ձախ կողմս Ստալինն էր փակել,

Իսկ աջից Մարինն էր խփած:

 

Էխ, հավատն էր, որ մոտ թողեցի,

Իմ բաժին դրախտի համար,

Ցերեկս գիշերով փոխեցի,

Տուր տվեցի գլուխս հիմար:

 

Շիկացրու ինձ ճերմակ ծխի մեջ,

Ի՞նչ եմ տեսել ես սևից բացի,

Ես այսօր շոգեհար եմ անվերջ,

Ու շոգը լեզուս կբացի:
Հիշում եմ առավոտը կանուխ,

Մեջ առան զինվորները ջահել,

Ո՞վ թողեց, որ բոլորս նայեմ,

Սիբիրից ինձ սիբիր էին տանում:
Իսկ հետո այդ ճահճային հոտից,

Մեր կոկորդն ու աքերն էին բռնվում,

Ու դաջում էինք ձեզ մեր սրտերին մոտիկ,

Որ լսեիք, թե ինչպես է ցավում:

 

Շիկացրու ինձ ճերմակ ծխի մեջ,

Ի՞նչ եմ տեսել ես սևից բացի,

Ես այսօր շոգեհար եմ անվերջ,

Ու շոգը լեզուս կբացի:

 

Պատմությունն իմ սրտխառնոց է ու դող,

Ծուխը քիչ-քիչ  մաքրվեց, ու թվաց,

Թե երեկն իր սառնությունը հերթով,

Զիջում է ջերմությանն այսօրվա:

 

Ու մտքերս քունքերիս սեղմվեցին,

-Պարզվում է ես գերի չեմ բնավ,

-Դու կեչու ավելով ինձ ծեծիր,

Որ հնից  հետքեր չմնան:

 

Շիկացրու ինձ ճերմակ ծխի մեջ,

Ի՞նչ եմ տեսել ես սևից բացի,

Ես այսօր շոգեհար եմ անվերջ,

Ու շոգը լեզուս կբացի:

4 pings

  1. […] Վլադիմիր Վիսոցկի-Լարախաղացը: […]

  2. […] Վլադիմիր Վիսոցկի-Լարախաղացը: […]

  3. […] Վլադիմիր Վիսոցկի-Լարախաղացը: […]

  4. […] Վլադիմիր Վիսոցկի-Լարախաղացը: […]

Թողնել պատասխան

Your email address will not be published.