Սիրանույշ Օհանյան

Կարելի է կարծել, թե մեր ողջ աշխարհը լոկ մեկ նպատակի համար է ստեղծված․որ հավիտենապես այնտեղ ներկա լինի մեկնելու պատրաստ մի կայազոր։
Ուստի մարդիկ վերարտադրվում են, կենդանիները և բույսերը ևս վերարտադրվում են, ու դրան նպաստում է այն հանգամանքը, որ բեղմնավորման իրողությունը ընդհանրապես համարվում է որպես չափազանց մեծ բավականություն պատճառող մի բան։
Ու այնքան քաղցր է սիրով զբաղվելը տղամարդու և կնոջ համար, որ բացարձակապես բացակայում է վտանգը, թե մարդը երբևէ կդադարի բեղնավորել և ապահովել կայազորի համալրումը։

Կարդալ ավելին

Այսքան ժամանակ է անցել, բայց Նարեկացու ուժը, հմայքը նույն թափով ինձ հետ են: «Նարեկը» միշտ իմ սեղանին է: Ինձ անընդհատ գրավել է այն թարգմանելու միտքը, այն էլ՝ գրաբարից: Դե, բանաստեղծ-թարգմանչին ինչ, թե Երևանի Մատենադարանում գիտնականները տքնում են Նարեկացու ստեղծագործության՝ գրաբարից աշխարահաբար տողացիների վրա: Բանաստեղծ-թարգմանիչն ինքն է ուզում հաղորդակցվել, հասնել բանաստեղծություն ծնող ակունքներին… Այսպես տարիներ անցան, և չնայած իմ մեծ ցանկությանը, ես չէի համարձակվում թարգմանել Նարեկացուն: Չեմ ասի, որ վախեցել եմ: Չէ՛: Ես ուրիշ մեծ բանաստեղծների էլ եմ թարգմանել, բայց Նարեկացին միայն մեծ բանաստեղծ չէ: «Նարեկը» գրված է հոգու լեզվով, և այս միտքը հաճախ հանգեցնում էր հարցադրման՝ թարգմանե՞լ այն, թե՞ ոչ: Այսպես տարիներ անցան: Տողացիներն իրենք իրենց ծնվում էին, իրենք էին մղում գրաբարն ուսումնասիրելուն: Սա թարգմանական աշխատանքի ամենադժվար պահն է, մանավանդ որ «Նարեկի» տեքստը, գրաբարը դեռ հիմա էլ ամբողջովին վերծանված չեն:

Կարդալ ավելին

Ո՞րն Է Սկիզբը, և ո՞րն է Վերջը,
Ո՞րն է Առաջ, և ո՞րն է Ետ, Տեր,
Պահերը ո՞ր կողմից են գալիս անվերջ,
Ո՞րն է Մարմինը, և ո՞րը՝ Ստվեր:

Արևածագը ու Մայրամուտը
Եղել են ասես, որ մեզ խաբեն,
Որ հորիզոնի գոց ելումուտը
Մեր աչքերին չորս կողմից կապեն:

Կարդալ ավելին

Եվ պատրաստվում էր մոտենալ նրան, երբ տղեկը դարձրեց  գլուխը, այնպես որ նրանց հայացքները հանդիպեցին։ Սիստոն կանգ առավ՝ ապշանքից քարացած․ ինքն այդ տղեկին ճանաչում էր, գրո՛ղը տանի, էն էլ ո՜նց էր ճանաչում։ Աչքի վերևում հազիվ սպիացող բացվածքը, ինքը գիտեր, որ այն առաջացել էր մի անգամ պարտեզում վայր ընկնելուց։ Այդ կապույտ զգեստը, այդ փայլուն կաշվե գոտին, որն ինքը լավ էր հիշում։ Ու հարցնում էր ինքն իրեն, որտե՞ղ էր նրա տեսել, երբ հանկարծ հասկացավ․ այդ անծանոթ տղան ինքն էր՝ Տարրան, մանուկ հասակում։ Հենց ինքն էր, որ կար, Սիստոն՝ տասնմեկ-տասներկու տարեկանում։ Սկզբում լոկ կասկած  էր, բայց այնքան անհեթեթ, որ ծիծաղ էր հարուցում։

Կարդալ ավելին

Ձմեռ,
խիստ և լուռ
քեզնից լուր չկա
քչանում ես
դառնում ես կետ
գիծ՝ սարի լանջից իջնող թռչունի մեջքին
իջնում ես հանգիստ
մանր օդով, որ հատ- հատ են շնչում
մանրանում ես..
դառնում ես երևույթ սովորական
հենվում ես իմ տան պատերին, որպես հասարակ կիրակի

Կարդալ ավելին

Մայրս առհասարակ արգելում է ինձ գնալ Օլեգենց տուն և ամեն անգամ մի պատճառ է հորինում:
Օլեգի հետ ընկերացել էի երկրորդ դասարանում։ Երրորդ դասարանից բաժանվեցինք։ Նա գնաց մասնավոր դպրոց, ես մնացի պետականում, բայց մեր ընկերությունը շարունակվեց:
Ես և Օլեգը ծնվել ենք տարբեր երկրներում, նույն թվականին, նույն ամսին, մի քանի օր տարբերությամբ, Երկրորդ աշխարհամարտի ավարտից շատ չանցած:
Ես շատ եմ սիրում Օլեգենց տունը, մանավանդ նրանց հայելիով լվացարանը՝ սպիտակ, մարմարե գուռով: Մերը պատին ամրացրած ցինկե լվացարան է, որի մեջ հայրս ամեն օր առավոտյան ջուր է լցնում դույլով. ծորակը պիտի ձեռքով բարձրացնենք, որ ջուր գա:

Կարդալ ավելին

Ծնվել եմ Երևանում։ Ավարտել եմ Սլավոնական համալսարանը՝ զբոսաշրջության և սոցիալ մշակութային սերվիսի բաժնով։ Մի քանի տարի աշխատել եմ որպես լրագրող, այնուհետև հասարակության հետ կապերի ոլորտում։ Այժմ մարքեթինգային կոմունիկացիաների մասնագետ եմ։ Երկու տարի վարում եմ BookTalk գրքային ակումբը, կազմակերպում եմ հեղինակների հետ հանդիպումներ։

Կարդալ ավելին

Լուսինը նոր է ծնվել, սիրելի
Եվ մութը հիմա հանգիստ իջնում է ուսերիդ
ես չգիտեմ, թե էլ ինչ պատմեմ քեզ
իմ քաղաքի մասին
այսօր հինգշաբթի է,
հասարակ հինգշաբթի
Եվ մենք չենք ծերանա միասին, սիրելի
Լուսինը վերևում է
երեկոն որոշում է գեղեցկության ընթացքը

դու գնում ես….

Կարդալ ավելին