Tag: Կոլյա Տեր Հովհաննիսյան

Անգլ. թարգմանեց՝ Կոլյա Տեր Հովհաննիսյան

Այսօր ժամանակ եմ անցկացնում
Մի սիրած հայքու ընթերցելով,
Արտասանելով որոշ տողեր նորից ու նորից:
Թվում է՝ դա նման է հենց
Փոքրիկ, քաղցրահամ խաղողի հատիկն ուտելուն
Կրկին ու կրկին:

Կարդալ ավելին

Փորձում եմ գրել ոչ թե «Բնագիր» և «Ինքնագիր» հանդեսների և դրանց շուրջ ծավալված տարաբնույթ ու հակասական կարծիքների, այլ նոր գրական շարժումներին կամ ճշմարիտ արվեստին հումք մատակարարող՝ մեր հասարակության մեջ առաջ եկած փոփոխությունների (վարանում եմ գործածել «զարգացում» կամ «առաջադիմություն» բառերը, որովհետև ոմանք շատ դեպքերում նման փոփոխությունները համարում են հետընթաց) մասին, կամ տվյալ դեպքում՝ «համարձակ հայ կնոջ» ոդիսականի մասին:

Կարդալ ավելին

Գրականությունը արվեստի այն տեսակն է, որ առանձնանում է տեքստային յուրահատկությամբ: Իր հազարամյակների տևողության ընթացքում, ցայժմ, գրականությունը բառերի միջոցով փոխանցել է մտքեր ու իմաստներ. իսկ երբ խոսքը գնում է տեքստի ու բառերի մասին՝ անմիջապես մեր մտապատկերում հառնում են թուղթն ու գրիչը:

Կարդալ ավելին

Ձմեռ պապին մտահոգ էր: Նվերների ընտրությունը տարեցտարի դժվարանում էր: Աշխարհի տարբեր կողմերից քամիները բերում էին անհամար տրտունջներ ու դժգոհություններ: Մարդիկ շատ էին փոխվել, երեխաները` նույնպես: Նախկինում նրանք գոհանում էին տիկնիկներով, արջուկներով, փուչիկներով ու քաղցրավենիներով: Իսկ հիմա պահանջում էին էլէկտրոնային խաղեր, համակարգիչներ, պայթուցիկներ, մարդանման հրեշների տեսքով անճոռնի արարածներ ու ճիվաղներ: «Ժամանակից չպիտի ետ մնալ,-սպիտակ մորուքը տմբտմբացնելով խորհում էր նա,- մեկ էլ տեսար ինձ էլ մոռացան…»

Կարդալ ավելին

Անգլերենից թարգմանեց  Կ. Տ. Հովհաննիսյանը
Նա վեր թռավ քնից միանգամից: Ժամը չորսն էր. դա այն պահն էր, երբ հայրը միշտ արթնացնում էր իրեն`միասին կթելու կովերը: Զարմանալիորեն պահել էր իր մանկության օրերի սովորությունը: Հիսուն տարի անց, երբ հայրն արդեն երեսուն տարի էր չկար, արթնանում էր ճիշտ ժամը չորսին: Նա թեև վարժվել էր շուռումուռ գալուց հետո քնել նորից, բայց այդ օրը Ս. Ծնունդ լինելով՝ աչքին քուն չէր գալիս:

Կարդալ ավելին

Պատանի հասակում հարյուր մետրը վազել էր 12.4 վայրկյանում ու դարձել շրջանային ախոյան: Հիմա որքան զոռ էր տալիս ոտքերին, չէր կարողանում հասնել առջևից թեթևասահ քայլող բարձրակրունկ կնոջը: Տղամարդը չհասցրեց տեսնել կնոջ դեմքն ու միայն զգաց նրա անուշաբույր հևքը, երբ կինը համարյա քսվելով առաջ անցավ իրենից:
Հակառակ տղամարդու ջանքերին գնալով ավելանում էր բաժանող տարածությունը:

Կարդալ ավելին

Ամեն անգամ Հայաստան ճամբորդելիս, երբ ինքնաթիռի ուղեկցորդուհին ինձ է մեկնում Հայաստանի Հանրապետութեան անցագրային հարցաթերթիկը, դա մերժում եմ գլխի թեթև շարժումով և անսքօղ հպարտութեամբ. ինձ հարկաւոր չէ, ես հայկական անձնագիր ունեմ: Իսկ Զւարթնոցում վերից եմ նայում մուծումներ կատարելու և անցագիր (վիզա) ապահովելու համար հերթի կանգնած ուղևորներին…

Կարդալ ավելին