Tag: Սիրանույշ Օհանյան

Սիրանույշ Օհանյան | ԱՆԱՎԱՐՏ ԶԵԿՈՒՅՑ

…դուք հիշում եք պատմության պահպանած անցյալի բեկորները։ Միլիոնավոր կյանքեր առաջ օվկիանոսի աղի խորքերում թափանցիկ արարածներ գոյացան։ Առասպել է պահպանվել նրանց իր ձևը շնորհած ջրային Աստծու մասին, սակայն ես չեմ ցանկանում դրանց կրկնությունը պարտադրել ձեզ։ Առասպելներն անհատների համար են, և ով հավատում է, նա հայտնաբերում է, իսկ ով չի ցանկանում տեսնել անտեսանելին, նա տեսնում է երևութականը։

Կարդալ ավելին

Սիրանույշ Օհանյան | ԳՈՐԾԱԶՈՒՐԿԸ

Հագուստի աշխարհը մեծ էր, և այնտեղ կային հագուստներ կյանքի բոլոր դեպքերի ու տարվա բոլոր եղանակների համար։
Մանեկեններն աշխատանքի էին գալիս ամեն առավոտ։ Նրանք ավելի վաղ էին ներկայանում տեսուչներին, որովհետև պետք է խնամքով նախապատրաստվեին ցուցադրության համար։
Զին չէր սպասում, որ այդքան հեշտությամբ կընդունվի աշխատանքի։ Հավանաբար, վճռորոշ դեր խաղաց օտար լեզուների իմացությունը, որովհետև իրենից ոչ պակաս գեղեցիկ մրցակցուհիներ կային։

Կարդալ ավելին

Սիրանույշ Օհանյան

Ծնվել է 1984 թվին: Ապրում է Էջմիածնում: Սկսել է գրել վաղ տարիքից. իր ասությամբ՝ մանկական յուրօրինակ խաղ հիշեցնող ոտանավորային հրապույրը ժամանակի ընթացքում վերածվել է լուրջ ջանքեր պահանջող մտավոր աշխատանքի: Մասնագիտությամբ միկրոէլեկտրոնիկ է: Ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի ռադիոֆիզիկայի ֆակուլտետը: 2010թ. հրատարակվել է պատմվածքների ժողովածուն՝ «Խորքում» վերնագրով:

Սիրանույշ Օհանյան | ՄԱՀ

Տեսիլք
Մի լուսեղեն ու սպիտակ ձեռք սևմութ խավարի միջից
Հառնեց հոգուս երկնքում, հրե սիրտս թրթռաց.
Նա լուռ հանեց հուր-արյունով լցված սիրտս հնոցից,
Ճզմեց ճերմակ իր բռի մեջ, կրակ-արյունը ցոլաց:

Կարդալ ավելին

ԱՐԴԻ ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԹԵՄԱՅՈՎ

Ֆորումին իրենց սիրահոժար մասնակցությունն են բերել հետևյալ անձիք.

1. Ամիրյան-Պետրոսյան Շաքե՝ լրագրող, լուսանկարիչ (Իրան-Թեհրան) (ՇԱՊ)
2. Գազանճյան-Երամյան Մարուշ՝ բանաստեղծուհի (Սիրիա-Հալեպ) (ՄԳԵ)
3. Դավթյան Գրիշ ՝ բանաստեղծ, գրականագետ, լեզվաբան, նախագահ՝ Կալիֆորնիայի Հայ Գրողների Միության (ԱՄՆ-Գլենդել) (ԳԴ)
4. Կարապետյան Հրայր՝ քիմիկոս (ԱՄՆ-Նյու Ջերսի)(ՀԿ)
5. Սուրենյան Վարուժ ՝ գրականագետ, հրապարակախոս, գլխավոր խմբագիր՝ «Հանդես արվեստի ու գրականության» պարբերականի, (Իրան-Թեհրան) (ՎՍ)
6. Օհանյան Սիրանույշ ՝ երիտասարդ արձակագրուհի (Հայաստան-Էջմիածին) (ՍՕ)

Կարդալ ավելին

Սիրանույշ Օհանյան | ՀԱՏՎԱԾ

Անկառավարելի դիպվածների ինքնազարգացող շղթաներով կաշկանդված երկինքները սպասում են իրենց ազատագրմանը։ Ես նայում եմ ժամանակի խաբուսիկ, մերթ ծերության, մերթ նորածնի կնճիռներով պատված դեմքին և որոնում նրա հայացքը՝ ուղղված ապագայից անցյալ։ ժամանակը թռչուն է. նրա աչքերը հակադիր կողմեր են նայում, և մարդկային ուղղագնա հայացքն անզոր է բռնելու թռչնային զույգ աչքերի տարամետ հայացքները։

Կարդալ ավելին

Սիրանույշ Օհանյան | ՀՆՁՎՈՐԸ

Լեռան ընդերքում անսահմանորեն տարածվող անջրդի հողերում թափառող սերմնացանը հանկարծ կապույտ երկնքին նայելու սուր պահանջ զգաց։ Շտապով բարձրացրեց գլուխն ու զայրացած բղավեց անակնկալ ցավից. մի պահ մոռացել էր, որ իր առկա երկինքը լեռնային ապարներից հյուսված ցածրիկ, հոծ առաստաղն է՝ երբևէ արևի երես չտեսած։

Կարդալ ավելին

Սիրանույշ Օհանյան | ԱՆՀՆԱՐԻՆ ՍԵՐ

Կանխազգացումն իր հոտն ունի. դա ծաղկաբույր խոնավության հոտն է, որ լցնում է ռունգերս անձրևից առաջ։ Ամբողջ էությունս սկսում է շնչել կանխազգացման արբշիռ ու ցավոտ հոտը։ Ես արդեն գիտեմ գալիքի իմ ապրումները։
Ես խմում եմ հապճեպ, դատարկելով բաժակ բաժակի հետևից, շտապելով որքան հնարավոր է շուտ թաղվել փրկիչ անզգայացման գրկում։ Փախչում եմ անխուսափելիից։ Փախուստիս ճամփին վրա է հասնում թմբիրը, ու ես քնում եմ հենց հատակին՝ երազելով, որ չլինի հերթական արթնացումս։

Կարդալ ավելին

Սիրանույշ Օհանյան | ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ

Այսպես պարզեցի, որ միայնակ Լեռն ունակ է օրհնել և անիծել։ Դրանով իսկ հասկացա, որ այդ Լեռն ապրում ու շնչում է այլ օրենքներով։ Տարբեր է նրա աշխարհը, տարբեր են նրա սկզբունքները։ Լեռան ոգին օտար էր թվում մյուս լեռների համեմատ։
Ես լեռներ նվաճողն եմ։ Ես անտեսանելի եմ, անլսելի։ Աշխարհում լսում են իմ անժխտելի գոյության մասին, սակայն ոչ ոք չի համարձակվի դարանակալել ինձ։

Կարդալ ավելին

Սիրանույշ Օհանյան | ԱՆԿՈՏՐՈՒՄԸ

Գետի մեջտեղում մեծ ու անհրապույր մի քար էր դուրս ցցվել. այդ քարի վրա գլխիկոր նստել էր քայլողը։ Արևն անխնա այրում էր թիկունքը, ջրի անդորրաբեր ձայնը թվում էր զայրացուցիչ ու անհանգստացնող։ Երկինքն սպիտակել էր սպասումից, իսկ քայլողն արդեն անտարբեր էր դրա հանդեպ։ Գետը հանդարտ իր ուղին էր շարունակում։
Քայլողին թվաց, թե ամայի ու անմարդաբնակ կղզու մենիշխան բնակիչն է. կղզին այդ անշարժ ջրերի մակերեսով հանդարտ սահում էր հեռո՜ւ, հեռո՜ւ։

Կարդալ ավելին