Հագուստի աշխարհը մեծ էր, և այնտեղ կային հագուստներ կյանքի բոլոր դեպքերի ու տարվա բոլոր եղանակների համար։
Մանեկեններն աշխատանքի էին գալիս ամեն առավոտ։ Նրանք ավելի վաղ էին ներկայանում տեսուչներին, որովհետև պետք է խնամքով նախապատրաստվեին ցուցադրության համար։
Զին չէր սպասում, որ այդքան հեշտությամբ կընդունվի աշխատանքի։ Հավանաբար, վճռորոշ դեր խաղաց օտար լեզուների իմացությունը, որովհետև իրենից ոչ պակաս գեղեցիկ մրցակցուհիներ կային։
Category: Պատմվածք
Հնս 18 2008
Սիրանույշ Օհանյան | ԳՈՐԾԱԶՈՒՐԿԸ
Հնս 18 2008
Շանթ Բաղրամյան | a, b, g …
Ավետիս պապը նստել էր իր պես հին ու տանջված աթոռին։ Իսկ ես ջանում էի նրա շուրջ համախմբել իր երեք տղաներին, հարսներին ու տասնյակ թոռներին բոլորին մեկտեղ լուսանկարելու համար։Ֆախուրյանները աշխատանքային օրվա ընթացքում դժվար են հավաքվում։
Հնս 17 2008
Երանուհի Ղանդիլյան | ԳԻՆԱՐԲՈՒՔ
Այսօր կրկին խնջույք է:
Եկել են բոլորը՝ բոլոր երեքը: Խորհելու համար այսքանն էլ բավ են: Իմ Ես-ն էլ է ներկա: Նստել է անկյունում ու անսքող հետաքրքրությամբ շուրջն է նայում, փորձում հասկանալ այսչափ կարևոր ու շտապ հավաքի պատճառը:
Գինին առատ է, հարբել է պետք:
Առաջին բաժակը խմեցինք լուռ, յուրաքանչյուր կաթիլի հետ կուլ տալով չասված խոսքերի ծանրությունը, որ բյուրեղացել ու խրվել է կոկորդումս…
Մյս 20 2008
Երանուհի Ղանդիլյան | ՍԵՐ, ՀՈՒՅՍ, ՀԱՎԱՏՔ
Եվ դարից երկար ձգվում է օրը
Հրդեհ է։
Հիացեք, այրվում է երկինքը մայրամուտի մեջ։ Արեգակի ուշացած շողերը կաթկթում են ցած,երկինք ու երկիր դատարկության մեջ հյուսելով մեղրաոսկեգույն ծիածան…
Արևը գնաց։ Երանի նրան, նորից է գալու…
Մյս 05 2008
Սոնա Սերոբյան | ԽԱՉՄԵՐՈՒԿ
Կանաչ. նարնջագույն. Կարմիր: Կանաչ…
— ճանապարհը մերն է, անցանք…
Մեքենաներն ու մարդիկ գալիս են, հասնում խաչմերուկին, երբ կարմիր է, սրտնեղված կանգ են առնում, և անհամբեր սպասում՝ կանաչ լույսին:
Կանաչ լույսը ամենացանկալին է բոլոր խաչմերուկներում. կյանքի խաչմերուկներում՝ նույնպես, որովհետև կանաչ լույսի շնորհիվ խնայվում է ժամանակի թեկուզև մի չնչին հատված:
Ապր 21 2008
Վիլյամ Սարոյան | ԴԱՇՆԱՄՈՒՐ
-Ամեն անգամ, երբ դաշնամուր եմ տեսնում, հուզվում եմ,- ասաց Բենը:
-Իսկապե՞ս հուզվում ես: Ինչո՞ւ,- հարցրեց Էմման:
-Չգիտեմ,-ասաց Բենը: — Եթե չես առարկում, մտնենք այս խանութը և անկյունի փոքրիկ դաշնամուրը փորձենք, լա՞վ:
-Նվագել գիտե՞ս,- հարցրեց Էմման:
Ապր 20 2008
Խորեն Արամունի | ՄԻՍՍ ԱԼԻՍԸ
Ամեն հինգշաբթի միսս Ալիսը հաճախում էր վարսավիրանոց։ Թե քանի տարի ընդմիջում չէր տվել, չէր հիշում, իսկ վարսավիրի վկայությամբ՝ վեց տարվա ընթացքում միայն երկու անգամ, դա էլ անկողնային լինելու պատճառով, հեռախոսով խնդրել է, որ սպասարկությունը կատարեն տանը, ապա և ծերանոցում։
Յոթանասունն անց էր, երբ առաջին անգամ մուտք գործեց այս վարսավիրանոցը։
Փտր 27 2008
Շաքե | «ՀԱՄ ԴՐԱԽՏԻ, ՀԱՄ ԴԺՈԽՔԻ ԴՈՒՌՆ ԵՍ ԴՈՒ»
Հյուլե առ հյուլե, բջիջ առ բջիջ: Ցավոտ, անխուսափելի: Հասունացում, թե՞ ծերացում: Իսկ սաղմը դեռ մեջդ է: Աղջնակն ու կինը տակավին կիսատ, չապրված: Հոսում ես ետ, դեպի սկիզբը, թափառիկ պատառիկներ. բաց ճախրանք հանց ծիծեռ` կտրան ծերից: Սալաքարին կանգնած նանը, նախատատը: Մահվան առաջին այցը: Մահը՝ մի քանի կաթիլ արցունք և կարկաչուն ծիծաղ ու հռհռոց: Մութ պուճախում առաջին հպումը, բնազդական մղումներ ու հասունացող տղեկների անհամարձակ ձեռքեր:
Փտր 11 2008
Խորեն Արամունի | ՉԵ՞Ս ՈՒԶՈՒՄ ՄԵՈՆԵԼ , ՏԱ՛Տ
Խորհրդավոր երեկո էր։ Տատս մեռնում էր։ Շուրջ քսան այր ու կին տարբեր դիրքերով նստած փոքրիկ սենյակում սպասում էին։ Ոմանք նույնիսկ անհամբեր էին, կարճ տարածության վրա գնում գալիս ու տխուր հայացքով, սենյակի կենտրոնում, հատակին պառկած մահամերձ տատիս էին նայում։
Բժիշկը վեց ժամ կյանք էր նշանակել, բայց տատս համառորեն շարունակում էր ապրել՝ «հուսախաբ» անելով ցավակից հարազատներին։
Հնվ 12 2008
Խորեն Արամունի | ՍՏՎԵՐԱՑԱԾ ՄԱՐԴԸ
Հարյուր քսան փաունդանոց, վաթսունը բոլորած սևամորթ մի անտունի էր, անգլերենով ասում են homeless: Չգիտեմ homeless բառը ինչքան անցյալ ունի, բայց ԱՆՏՈՒՆԻ- ին մեզ, հայերիս համար, հարազատ դարձած պատմական բառ է, դարերի խորքը տանող բառ, այն նաև հայկական ժողովրդական երգի ինչ որ տեսակի անվանում է։ Homeless ասելիս պատկերում ես քաղցած, կեղտոտ ցնցոտիներով, տարիներ օճառ չտեսած, փողոցի անկյուններով թրև եկող մարդու, որի ժանգոտված հատ ու կենտ ատամների արանքից ծորացող թարախախառը լորձը կախվելով շուրթից, մաշկին սոսնձված մորուքի վրայից անցնում, թրջում է անցորդների Վերսաչի կամ Ջորջիո Արմանի թանկարժեք փողկապներ։
Վերջին մեկնաբանություններ