Օրը արևոտ էր և խոստումներով լի։ Ոչխարի հոտը սփռվել էր ողջ արոտավայրով։ Ոչ ոք չէր սպասում ուլիկի ծննդյանը, բացի մորից։ Արոտավայրի խոտը սահմանափակ էր, իսկ ուլիկը ուտելու կարիք կունենար։ Գոնե գառնուկ ծնվեր, ավելի սակավ պահանջներով։
Ինչևէ, ուլիկը ծնվեց, անտեսելով հոտի վերաբերմունքն իր նկատմամբ։ Միգուցե համարեց, որ մոր կարծիքը առավել ծանրակշիռ է, քան մնացած ողջ հոտինը, կամ, որ ավելի հավանական է՝ իր ծնվելը իր ընտրությունից կախված չէր։
Category: Պատմվածք
Հկտ 31 2008
Գնել Խաչատրյան | ՈՒԼԻԿԸ
Հկտ 17 2008
Սիրանույշ Օհանյան | ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Նշանակություն չունի, թե ով առաջին անգամ ինձ սպառնաց Ահեղ դատաստանի հեռանկարից էլ ավելի սարսափելի այդ խոսքերով. «Օկի, լավ իմացիր, աշխարհում ոչինչ թաքուն չի մնում»: Կարևոր չեմ համարում նաև այն սրտակեղեք հայացքը, որով ամեն անգամ տանջում էին ինձ այս անցավոր կյանքի երկրային դատավորներս, երբ հայտնաբերվում էր հերթական թաքստոցս։
Հկտ 13 2008
Վարդգես Օվյան | ՁՄԵՌԱՅԻՆ ՍԵՐԵՆԱԴ
Դեկտեմբերն արդեն կիսվել է: Չորրորդ օրն է՝ ձյուն է մաղում: Սկզբում անմիջապես հալչում էր, բայց երրորդ օրից ավելի ցրտեց, և ողջ քաղաքը ծածկվեց ճերմակափրփուր ձյան սավանի տակ:
Վաճառողուհի աղջիկը վաղուց համոզվել է, որ խանութում հաճախորդների ավելի մեծ հոսք է նկատվում հատկապես կեսօրին և աշխատանքային օրվա վերջում: Նա նայեց պատից կախված ժամացույցներին, որ ցույց էին տալիս տասներկուսն անց կես:
Խանութ մտան վերջին կես ժամվա առաջին այցելուները՝ դպրոցական երկու աղջնակ, որ երևի սովորելիս կլինեին չորրորդ կամ հինգերորդ դասարանում:
Սպտ 06 2008
Սիրանույշ Օհանյան | ԱՆՁՐԵՎՈՐԴԵՐ
ճաքճքել է ողջ մարմինս և շնչահեղձ եմ լինում։ Անձրևորդերս հեռացել են խոր, շատ խոր։ Այնտեղ՝ խորքում, դեռ պահպանվել է նախաստեղծ խոնավությանս կենսատու շունչը։ Մինչդեռ երեսս պատվել է խոռոչների խեղդիչ ցանցով՝ նման մարդկային բզկտված շուրթերի։ Ջո՜ւր, իմ սեր, իմ կյանք։ Արի՛։
Սպտ 06 2008
Նվարդ Օհանջանյան | ՉԱՉԱՆԱԿԸ
— Ալո՛, Կարեն Վահանիչ, ողջո՛ւյն, սիրելիս: Ինչպե՞ս ես, երեկվա խրախճանքից հետո ինչպե՞ս է տրամադրությունդ: Ընդմիջմանը տուն գալո՞ւ ես, ի՞նչ պատրաստեմ. քո՞, թե՞ իմ սիրած կերակուրը…
— Մի րոպե, սպասեք, ես ոչ թե Կարեն Վահանիչը, այլ՝ Կարեն Հարություն…
— Է՜հ, թո՛ղ կատակներդ: Գիտեմ, չես սիրում, երբ քեզ անուն-հայրանունով եմ դիմում: Ինչ կա որ, քո սեփական կինն եմ. ինչ ուզենամ՝ կարող եմ ասել:
Օգս 25 2008
Վարդգես Օվյան | ԶԻՆՎՈՐԸ
Աշնան արևը սկսեց կամաց-կամաց խոնարհվել դեպի արևմուտք: Զինվորը, հանգցնելով ծխախոտը, գետնից վերցրեց հին ուսապարկն ու շարունակեց ճանապարհը ամայի դաշտով: Արդեն երկու ժամ քայլում է ամռան արևից այրված ճանապարհով: Նորից սկսեց վերհիշել հայրենի գյուղը, իրենց տունը՝ գյուղի ծայրին: Վերհիշեց կնոջ կլոր, գեղեցիկ դեմքն ու ժպիտը, որից այտերին զույգ փոսիկներ էին գոյանում, մազերը՝ շագանակագույն, երկա՜ր…
Օգս 23 2008
Գնել Խաչատրյան | ՄԱՍՐԵՆԻՆ ՈՒ ԲՈՒՆ
Մասրենու պատկերը նույնն էր…
Վաղը Բուն կհաշվի, որ տասնհինգ տարի է անցել իրենց վերջին հանդիպումից, և կզարմանա, որ ժամանակը աննկատ է անցել Մասրենու կողքով։ Միգուցե կփորձի մտաբերել դեմքի կամ աչքերի մեջ ծերության նշաններ՝ փարատելու զարմանքը։ Սակայն Բուն, ինչպես տղամարդկանց մեծ մասը, մանրակրկիտությամբ չի փայլում, որով և կդադարեցնի իր մտավարժանքը։
Օգս 19 2008
Սիրանույշ Օհանյան | ԱՆԱՎԱՐՏ ԶԵԿՈՒՅՑ
…դուք հիշում եք պատմության պահպանած անցյալի բեկորները։ Միլիոնավոր կյանքեր առաջ օվկիանոսի աղի խորքերում թափանցիկ արարածներ գոյացան։ Առասպել է պահպանվել նրանց իր ձևը շնորհած ջրային Աստծու մասին, սակայն ես չեմ ցանկանում դրանց կրկնությունը պարտադրել ձեզ։ Առասպելներն անհատների համար են, և ով հավատում է, նա հայտնաբերում է, իսկ ով չի ցանկանում տեսնել անտեսանելին, նա տեսնում է երևութականը։
Օգս 06 2008
ՈՉ ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՍԵՐ
Երանուհի Ղանդիլյան
…Շենքերի ջրհորդաններով ծորում էին քաղաքի լույսերը։ Արդեն կեսգիշեր էր, բայց փողոցները դեռ մարդաշատ էին։ Սրճարանները լի էին այցելուներով։ Գալիս էին զույգերով, գալիս էին խմբերով, ահել, ջահել բոլորը զբոսնում էին, կարծես չծրագրված տոնախմբություն լիներ…
Հլս 26 2008
Գնել Խաչատրյան | ԿՅԱՆՔԵՐ
Գրքի նախաբանը
Տունը՝ բաղկացած մեկ սենյակից, հիմա ունի ծով, անապատ և փոքրիկ անծայրածիր երկինք, որը մեղմորեն ծածկել է մյուս երկուսին՝ պաշտպանելով սառնամանիքից, ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներից և օտարների կասկածամիտ աչքերից։ Ծովը պարուրել է անապատին՝ սենյակի միջնամասում, ու խաղում է նրա վարսերով։ Մանկամիտ խաղերից աննկատ ծնվում է սերը, պատրանքից դառնալով զգացմունք և տարփանք։
Երկնի կապույտ աչքերը հիացմունքով և գորովանքով են դիտում ուժգնացող սիրազեղումներին։
Վերջին մեկնաբանություններ