ճաքճքել է ողջ մարմինս և շնչահեղձ եմ լինում։ Անձրևորդերս հեռացել են խոր, շատ խոր։ Այնտեղ՝ խորքում, դեռ պահպանվել է նախաստեղծ խոնավությանս կենսատու շունչը։ Մինչդեռ երեսս պատվել է խոռոչների խեղդիչ ցանցով՝ նման մարդկային բզկտված շուրթերի։ Ջո՜ւր, իմ սեր, իմ կյանք։ Արի՛։
Category: Արձակ
Սպտ 06 2008
Նվարդ Օհանջանյան | ՉԱՉԱՆԱԿԸ
— Ալո՛, Կարեն Վահանիչ, ողջո՛ւյն, սիրելիս: Ինչպե՞ս ես, երեկվա խրախճանքից հետո ինչպե՞ս է տրամադրությունդ: Ընդմիջմանը տուն գալո՞ւ ես, ի՞նչ պատրաստեմ. քո՞, թե՞ իմ սիրած կերակուրը…
— Մի րոպե, սպասեք, ես ոչ թե Կարեն Վահանիչը, այլ՝ Կարեն Հարություն…
— Է՜հ, թո՛ղ կատակներդ: Գիտեմ, չես սիրում, երբ քեզ անուն-հայրանունով եմ դիմում: Ինչ կա որ, քո սեփական կինն եմ. ինչ ուզենամ՝ կարող եմ ասել:
Օգս 25 2008
Վարդգես Օվյան | ԶԻՆՎՈՐԸ
Աշնան արևը սկսեց կամաց-կամաց խոնարհվել դեպի արևմուտք: Զինվորը, հանգցնելով ծխախոտը, գետնից վերցրեց հին ուսապարկն ու շարունակեց ճանապարհը ամայի դաշտով: Արդեն երկու ժամ քայլում է ամռան արևից այրված ճանապարհով: Նորից սկսեց վերհիշել հայրենի գյուղը, իրենց տունը՝ գյուղի ծայրին: Վերհիշեց կնոջ կլոր, գեղեցիկ դեմքն ու ժպիտը, որից այտերին զույգ փոսիկներ էին գոյանում, մազերը՝ շագանակագույն, երկա՜ր…
Օգս 23 2008
Գնել Խաչատրյան | ՄԱՍՐԵՆԻՆ ՈՒ ԲՈՒՆ
Մասրենու պատկերը նույնն էր…
Վաղը Բուն կհաշվի, որ տասնհինգ տարի է անցել իրենց վերջին հանդիպումից, և կզարմանա, որ ժամանակը աննկատ է անցել Մասրենու կողքով։ Միգուցե կփորձի մտաբերել դեմքի կամ աչքերի մեջ ծերության նշաններ՝ փարատելու զարմանքը։ Սակայն Բուն, ինչպես տղամարդկանց մեծ մասը, մանրակրկիտությամբ չի փայլում, որով և կդադարեցնի իր մտավարժանքը։
Օգս 19 2008
Սիրանույշ Օհանյան | ԱՆԱՎԱՐՏ ԶԵԿՈՒՅՑ
…դուք հիշում եք պատմության պահպանած անցյալի բեկորները։ Միլիոնավոր կյանքեր առաջ օվկիանոսի աղի խորքերում թափանցիկ արարածներ գոյացան։ Առասպել է պահպանվել նրանց իր ձևը շնորհած ջրային Աստծու մասին, սակայն ես չեմ ցանկանում դրանց կրկնությունը պարտադրել ձեզ։ Առասպելներն անհատների համար են, և ով հավատում է, նա հայտնաբերում է, իսկ ով չի ցանկանում տեսնել անտեսանելին, նա տեսնում է երևութականը։
Օգս 06 2008
ՈՉ ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՍԵՐ
Երանուհի Ղանդիլյան
…Շենքերի ջրհորդաններով ծորում էին քաղաքի լույսերը։ Արդեն կեսգիշեր էր, բայց փողոցները դեռ մարդաշատ էին։ Սրճարանները լի էին այցելուներով։ Գալիս էին զույգերով, գալիս էին խմբերով, ահել, ջահել բոլորը զբոսնում էին, կարծես չծրագրված տոնախմբություն լիներ…
Հլս 26 2008
Գնել Խաչատրյան | ԿՅԱՆՔԵՐ
Գրքի նախաբանը
Տունը՝ բաղկացած մեկ սենյակից, հիմա ունի ծով, անապատ և փոքրիկ անծայրածիր երկինք, որը մեղմորեն ծածկել է մյուս երկուսին՝ պաշտպանելով սառնամանիքից, ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներից և օտարների կասկածամիտ աչքերից։ Ծովը պարուրել է անապատին՝ սենյակի միջնամասում, ու խաղում է նրա վարսերով։ Մանկամիտ խաղերից աննկատ ծնվում է սերը, պատրանքից դառնալով զգացմունք և տարփանք։
Երկնի կապույտ աչքերը հիացմունքով և գորովանքով են դիտում ուժգնացող սիրազեղումներին։
Հնս 18 2008
Սիրանույշ Օհանյան | ԳՈՐԾԱԶՈՒՐԿԸ
Հագուստի աշխարհը մեծ էր, և այնտեղ կային հագուստներ կյանքի բոլոր դեպքերի ու տարվա բոլոր եղանակների համար։
Մանեկեններն աշխատանքի էին գալիս ամեն առավոտ։ Նրանք ավելի վաղ էին ներկայանում տեսուչներին, որովհետև պետք է խնամքով նախապատրաստվեին ցուցադրության համար։
Զին չէր սպասում, որ այդքան հեշտությամբ կընդունվի աշխատանքի։ Հավանաբար, վճռորոշ դեր խաղաց օտար լեզուների իմացությունը, որովհետև իրենից ոչ պակաս գեղեցիկ մրցակցուհիներ կային։
Հնս 18 2008
Շանթ Բաղրամյան | a, b, g …
Ավետիս պապը նստել էր իր պես հին ու տանջված աթոռին։ Իսկ ես ջանում էի նրա շուրջ համախմբել իր երեք տղաներին, հարսներին ու տասնյակ թոռներին բոլորին մեկտեղ լուսանկարելու համար։Ֆախուրյանները աշխատանքային օրվա ընթացքում դժվար են հավաքվում։
Հնս 17 2008
Երանուհի Ղանդիլյան | ԳԻՆԱՐԲՈՒՔ
Այսօր կրկին խնջույք է:
Եկել են բոլորը՝ բոլոր երեքը: Խորհելու համար այսքանն էլ բավ են: Իմ Ես-ն էլ է ներկա: Նստել է անկյունում ու անսքող հետաքրքրությամբ շուրջն է նայում, փորձում հասկանալ այսչափ կարևոր ու շտապ հավաքի պատճառը:
Գինին առատ է, հարբել է պետք:
Առաջին բաժակը խմեցինք լուռ, յուրաքանչյուր կաթիլի հետ կուլ տալով չասված խոսքերի ծանրությունը, որ բյուրեղացել ու խրվել է կոկորդումս…
Վերջին մեկնաբանություններ