Category: Արձակ

Աշխարհը կառուցված է պատերից և դռներից։ Դռները փակ են, և ամուր են պատերը։ Ամեն դուռ և ամեն պատ ունի իր գաղտնի համարը. համարներն արտահայտվում են թվերով, սակայն ոչ ոք չգիտի, թե որտեղից են սկիզբ առնում թվերն ու որտեղ են վերջանում։ Գիտուններն ակնարկում են, որ թվերը մարմնավորում են ստացել պատերում և դռներում՝ դառնալով տեսանելի և նյութեղեն։ Պնդում են նաև, որ իրականում գոյություն չունեն թվերն ու մնացյալը, գոյություն չունի ոչինչ՝ բացի անհայտ ու միակ էությունից, որն ինքը և դուռ է, և պատ. այդ էությունը շարունակաբար բազմապատկում է իրեն՝ ծավալվելով իրենից դուրս և մնալով իր սահմաններում։

Կարդալ ավելին

Լիդա Նալբանդյան

Սիրում եմ սիրել

Ամբողջ օրվա ընթացքում այդ սենյակում մութ էր լինում, միայն առավոտյան վախվորած արևի թելիկները ներս էին թափանցում պատուհանից և գրկում չաշխատող ժամացույցը: Այնուհետ առհասարակ երկնչում էի բաց անել տան պատուհանները:

Կարդալ ավելին

Կոլյա Տեր Հովհաննիսյան

Տղամարդը մի պահ կանգ առավ, երբ դեմքին զգաց սարդոստայնի տհաճ հպումը և նայեց վեր: Նկուղը տանող աստիճանավանդակի պատերն ու թեք առաստաղից կախված դժգույն լամպը պատված էին փոշուց սևացած սարդոստայններով:

Կարդալ ավելին

Լուսավոր թախծի երգը զնգում էր մաշկի տակ, և փշաքաղության ալիքը հետզհետե լցնում էր կոպերի թասը վարդագույն ջրով: Դրան միախառնվում էր վայելքի հաճելի ալիքը` եկող որովայնից և բարձրացող մինչ կոպերի թասը` լցնելով այն վարդագույն ջրով: Եվ սկսում էր կաթկթալ վարդագույն ջուրը` թրջելով ծակոտիները մաշկի, սահելով մինչև շրթունք և հանգցնելով բոցավառվող կարմիրը վրայի: Գլուխը դրեց նստարանի հենակին և աչքերը հառեց դեպի իրար հաջորդող կադրերը` փողոցի խանութների, խաչմերուկների լապտերների: Լապտերները լուսատտիկներ դարձան, շարվեցին մանյակի գծով և նվիրվեցին երկնքին: Տիեզերքից մարդկանց լապտերներն արձակում էին լուսատտիկի լուսավորություն, կանգնած միևնույն տեղում, իսկ նրանց սրտերի լույսերը` ավելի դժվար տեսանելի, բայց ավելի հզոր, քիչ էին երևակայության թևին նստած հասնում տիեզերքին: Լույսը միացնող վարդակն անսարք էր:

Կարդալ ավելին

Մեծ դերասանը
Չէր ցանկանում դերասան լինել։ Ուղղակի դա իր անձի լավագույն ներկայացումն էր։ Դրսևորումը լայնորեն ընդունվեց և ժողովուրդը նրան «Մեծ» կոչեց։ Ամենաշատը այդ վայնասունից խորապես վշտացավ հենց ինքը :
Կյանքի երազը խեղաթյուրված իրականացավ։ Իզուր պայքարեց ամբոխի պարտադրած ցուցանակի դեմ։ Նրան ծափահարեցին, խրախուսական խոսքեր ասացին, զարմացան շռայլ ընդունակությունների վրա, հավանություն տվեցին, սակայն ցուցանակը այդպես էլ չփոխեցին։

Կարդալ ավելին

Նվիրվում է Ելենային
Եվ այդպես ամեն կեսօրին նա անձրևանոցով կանգնում էր սրճարանի դիմաց և սպասում: Շատ անգամներ էր արցունքոտ աչքերով հեռացել: Եվ ամեն անգամ միևնույն ծանոթ դեմքը դուրս էր գալիս սրճարանից: Թևատակին միշտ ունենում էր մի նոր օրիորդ:
Անկուշտ տարիներ: Փորձում ես արտաքին աշխարհի նորություններով, որոնք կարող են լինել նաև մարդկանց տեսքով, կոծկել սեփական ոչնչությունը: Նոր մարդիկ, քո հին պատմություններով: Դրանք կարող ես դարերով էլ պատմել: Քո՛նը կլսվի:

Կարդալ ավելին

ԱՄԵՐԻԿՅԱՆ ՆՈՎԵԼ
Աշխատանքային օրվա վերջում, երբ ապահովագրական ընկերության աշխատակից Մայքլ Վիլյամսը՝ երեսունն անց, միջահասակ մի տղամարդ, դուրս եկավ շենքից, փողոցում նրան մոտեցավ ծանոթ դեմքով մի երիտասարդ և, թեթև շփոթված, ասաց.
— Ես ուզում եմ խոսել ձեզ հետ:
— Այսօ՞ր, թե…
— Ձեզ երկար չեմ զբաղեցնի: Եթե դեմ չեք, մտնենք մոտակա սրճարան:

Կարդալ ավելին

Հանրաճանաչ բժիշկ ծնողների և նրանց գիտական շրջապատի ներքո հասունացումը պրպտուն մտքով օժտված երիտասարդին ուղղորդեց բժշկության և մարդաբանության հրաշալի ու բարդ գիտության խորքերը։ Իր իղձերի մարմնավորումը՝ բարձրակարգ համալսարանի բժշկագիտության ֆակուլտետի ուսանելու տարիները ապրեց որպես երջանիկ ակնթարթ։ Փայլուն կերպով պաշտպանեց ավարտաճառը՝ նվիրված բժշկության համընդհանուր սկզբունքների մշակման անհրաժեշտությանը և լուծման ուղղություններին։

Կարդալ ավելին

-Շշշ…
Առանց գլուխը շարժելու աչքերը վեր առաւ դիրքին վրայէն եւ նայեցաւ ձայնին կողմը. ննջարանին դուռն էր, անցքը, եւ անցքէն անդին բաղնիքը, որուն բաց դռնէն մութը կը նայէր անտարբեր։ Շարունակեց ընթերցումը։ Երկու բառ դեռ չէր կարդացեր.
-Շշշ… Շշշ…
Կրկին նայեցաւ. բաղնիքին մութին մէջ փայլուն բան մը կը շարժէր.
-Գոհա՞ր . . .

Կարդալ ավելին

Քաղաքն առերևույթ հենց այդպիսին էլ թվում էր։ Սակայն կային քչերը, որոնք համոզված էին, որ դա քաղաք չէ, այլ՝ անվերջորեն ձգվող շախմատի տախտակ։ Նրանք երբևէ բարձրաձայն չէին մտածում։ Այդ պատճառով էլ միայն իրենք գիտեին, որ քաղաքի բնակիչներն այն չեն, ինչ կարծում են իրենց։

Կարդալ ավելին