Tag: Մարուշ Գազանճյան-Երամյան

Մարուշ Երամեան | ԱՆԱՊԱՏՆԵՐ

 

Եթէ չըլլան դարպասներդ՝

Փրփրագեղ եւ սպիտակ մեղեդի

Ծով անապատ մըն ես

Կապոյտ տարերքի

 

***

Բայց ամէն բան

Մարախներէն սկսաւ

Թիթեռնիկներ չկային

Ես անգոյնը դաւանեցայ

Վրձինովս երանգները հիւսեցի

 

Continue reading

Մարուշ Երամեան | ԵԳԻՊՏԱԿԱՆ ՕՐԱԳՐՈՒԹԻՒՆ

Երբեք չէի կարծեր, որ Մոսկուան տեսնելով այսքան պիտի ուրախանայի: Բայց Մոսկուա՞ն էր տեսածս: Պարզապէս մօտակայ անտառներն էին, որոնք վերէն, օդանաւին պատուհանէն ձիւներուն մէջ աճած սունկերու կը նմանէին: Ինչո՞ւ այս ուրախութիւնը, ուրկէ՞ այս անհասկնալի, խլրտացող ապրումը: Հաւանաբար մանկութենէս, ուր մեծ դեր ունէին Հայաստանէն հասնող գիրքերն ու ռուսական պալէն՝ Կալինա Ուլանովան իր թեթեւ ու դանդաղ թռիչքներով, Մայա Փլիսէցսքայան իր մանաւանդ Գարմէնով, Կարապի լիճը եւ այս բոլորը իրենց կատարելութեամբ:

Continue reading

Մարուշ Երամեան | ՆԵԽԸ ԱՐԵՒԻՆ ՏԱԿ

Բակի ծառերուն տակ սեղանը պատրաստ էր: Հրանդ Հայկոյեանը խոհանոցէն փոքրիկ պնակներով աղանդերը կը բերէր. դրաւ նաեւ օղիին շիշը. ջուրը սառնարան ձգեց. օրուան այն ժամն էր, երբ երրորդ անգամ ըլլալով շէնքին ելեքտրածինը կ’աշխատցուէր ու երկու ժամ լոյսի մէջ կը նստէին, հեռատեսիլ կը դիտէին, կամ պարզապէս լոյսը կը վայելէին:

Continue reading

Մարուշ Երամեան | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹԻՒՆԸ ՀԱՃՈՅՔ ՊԻՏԻ ՊԱՏՃԱՌԷ…

Ինծի համար զգացումներ արտայայտելու չափ կարեւոր է մտածումներ արտայայտելը. Հաւանաբար առաջին ընթերցումով այն տպաւորութիւնը ստեղծուի, թէ ընդհանրապէս զգացումներ են գրութիւններուս մէջ արտայայտուածները: Բայց խորքին մէջ մտածումներն են զիս առաջնորդողը, մտածումներ, որոնք կը բեւեռուին կիներուն, անոնց անլուր տառապանքին, այդ տառապանքին տուն տուող պատճառներուն եւ կիներուն կրելու, տոկալու եւ կամքին շուրջ: Այսքանը ըսելիք ունենալ կը համարուի՞. Դուք որոշեցէ՛ք:

Continue reading

Մարուշ Գազանճյան-Երամյան | ՀԱԼԵՊԻՆ

Կարելի չէ մոռնալ քեզ.
Բայց գալիքին համար միայն
Տես կ’օրօրեմ յուշերս բոլոր
Ու կ’երազեմ վաղդ հաստատ
Բաց աչքերով

Երազային եղեր ես միշտ
Եւ մտերիմ…

Continue reading

Մարուշ Երամեան | ԷՋԵՐ ՀԱԼԷՊԱՀԱՅԻ ՄԸ ՕՐԱԳՐԷՆ

Շրջափակումը մասամբ վերցուեր է: Դժուարութեամբ լոլիկ, վարունգ, դդում, սմբուկ սկսան երեւիլ շուկաներուն մէջ, բայց … անոնց երեւումին հետ յանկարծ յստակ դարձաւ, որ հոգիի շրջափակումը ոչ միայն չէ վերցուած տակաւին, այլ անոր օղակը աւելի սեղմուեր է:
Անօթի եմ բարեկամներուս զրոյցներուն եւ ծարաւ՝ մշակութային ու գրական մթնոլորտի:

Continue reading

Մարուշ Երամյան | ՀԱՅՐ ՄԵՐ

(1)
Ամէնօրեայ փառք
— ձանձրացա՞ր թէ տակաւին-
որ կ՚ապրինք
— եթէ ապրիլ կը սեպես այս-
սրբութեանդ չեմ մօտենար
արքայութիւնդ պիտի գայ անպայման
անտեղ եւ անժամանակ
միւսները մանրամասներ են միայն

Continue reading

Մարուշ Երամյան | ԱՆՁՐԵՒ ՈՒ ՆԵԽ

Անձրեւ է ու նեխ:
Փողոցներուն մէջ, տերեւներուն տակ ցաւեր կը նեխին.
Եւ լերդ արիւններ կը չորնան արագ
Ու կ’ապականեն երկիր ու երկինք:

Continue reading

Մարուշ Երամյան | ՄԻՆԱԿ ՉԵՄ

Տուն մտայ:
Մութը արդէն սկսեր էր լեցուիլ անկիւնները, բայց պատշգամին մօտ դեռ քիչ մը լոյս կար: Պատշգամը լրիւ լոյս էր տակաւին: Կրնայի պատշգամ ելլել, եթէ այսքան պաղ չըլլար: Վերջերս շատ պաղ է, ներսերը՝ աւելի: Կրնայի վերարկուով պատշգամը կենալ: Բայց ի՞նչ ընելու համար: Ոչ եկող, ոչ գացող: Երկինքը գորշ, խոժոռ, ամէն պահու անձրեւ սպառնացող: Գետինները գորշ, փոշոտ: Փողոցները գորշ, տխուր: Ժողովուրդը գորշ, յուսահատ:

Continue reading

Մարուշ Գազանճյան-Երամյան

Ծնվել է Հալեպում, Սիրիա: Ավարտել է Հալեպի «Քարէն Եփփէ» ճեմարանը և ավելի ուշ՝ Բեյրութի պետական Բարձրագույն Երաժշտանոցի դաշնամուրային բաժինը՝ վկայվելով Քաշանի (Ֆրանսիա) պետական երաժշտանոցի կողմից: Իր «Սփյուռքահայ բանաստեղծությունը 1965-1995 թուականներուն» գրական-ուսումնասիրական աշխատությունը պաշտպանելով Մանուկ Աբեղյանի անվան ինստիտուտի մեջ, դարձել է բանասիրական գիտությունների թեկնածու: Հալեպում և Երևանում հրատարակվել են Մարուշի բանաստեղծությունների հինգ ժողովածուները՝ 1991-2004 թվերին: Լույս …

Continue reading