Չի տարվել նա ոչ փառքին, ոչ փողին,
Հասակից կամ դիրքից իր փքված,
Ու քայլերով միայն իր՝ քայլողի,
Նա անցնում է նշմարված ուղին,
Նյարդի պես մերկացած ու ձգված:
Ահա նա՝ ճոճվում է վերևում մեն-մենակ,
Մի քիչ աջ թե տանի՝ կկորչի, կգնա,
Մի քիչ ձախ թե բերի՝ փրկություն չունի,
Բայց, արի տես, որ չորս քառորդը լարի,
Անցնելու է, ինչ էլ լինի:
Վերջին մեկնաբանություններ