Շառլ Պեգի | Օ՜, ԱՍՏՂԱԶԱՐԴ ԻՄ ԳԻՇԵՐ

Charles Péguy, 1873-1914

ֆրանս.թրգմ. Գառնիկ Մելքոնյանը

****
Օ՜ աստղազարդ իմ գիշեր, ամենից առաջ քեզ արարեցի:
Դու, որ քնեցնում, ընկղմում ես ստվերի մեջ հավիտենական,
բոլոր արարածներին,
Ամենաանհանգիստներին՝ մոլեգին ձիուն, աշխատավոր մրջնին,
Ու մարդուն` անձկության այդ հրեշին:
Գիշե՜ր, որ կարող ես քնեցնել մարդուն,
որ ջրհոր է անձկության,
Որն ինքը մենակ ավելի շատ է անձկությամբ լեցուն, քան
ողջ արարավածն իր ամբողջության մեջ:
Մարդուն, որ ջրհոր է անձկության.
Ինչպես որ ջրհորի ջուրն ես քնեցնում:
Օ գիշե՜ր իմ, երեխաներին ու մանուկ Հույսը դու առնում ես քո հսկա շրջազգեստի ծալքերի տակ:
Բայց մարդիկ, մեկ է, քեզ չեն ենթարկվում:
Օ անուշի՜կ գիշեր իմ, ամենից առաջ քեզ արարեցի…
Անշշուկ, երկա՜ր շղարշով,
դու բերում ես երկրի վրա մի կանխազգացում…
դու, որ քո ձեռքերով տարածում, լցնում ես երկրի վրա
Առաջին խաղաղությունը, որը բանբերն է խաղաղության Հավիտենական,
Առաջին բալզամը, այնքան թա՜րմ, առաջին երանությունը,
որը բանբերն է Հավիտենական մի երանության:
Դու, որ խաղաղեցնում, որ բալզամում ես, որ սփոփում ես, որ վիրակապում ես
վերքերը, ճմլված անդամները մարմնի,
Որ քնեցնում ես սրտերը, մարմինները ցաված ու ջարդված,
Կոտրված անդամները, մեջքերը կոտրված`
հոգնությունից, հոգսերից ու տագնապներից
մահացու.
ցավ ու դավերից.
Դու, որ լցնում ես քո բալզամը դառնությունից պատռված կոկորդների մեջ,
Այնքան թա՜րմ…
Օ՜ մեծ սրտով դուստր իմ, ամենից առաջ քեզ արարեցի:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլեկտրոնային հասցեն չի հրապարակվի