Դկտ 14 2016
ԱՄԵՆ ՕՐ
Ես ամեն օր ծնվում ու մեռնում եմ նորից,
Ամեն օր մանկանում, երազում երազով,
Թևեր առնում անգամ արցունքոտ ծիծաղից,
Ամեն անգամ մեռնում՝ նոր ծնվելու հույսով:
Ամեն նոր առավոտ սկիզբն է կյանքիս գարնան,
Ամեն մայրամուտը կյանքիս ավարտը ծեր,
Ուր թողնում եմ հուշեր լացող մանկան նման,
Եվ մեռնում՝ տանելով անպատասխան հարցեր:
Նյմ 13 2016
ՍՈՒՐԱՑՈՂ ՔԱՄԻՆԵՐ
Կյանքը մատուցում է
վայելքներ,
հաղթանակի դափնիներ`
լավագույն դեպքում փորձելով դարձնել
երկրային փառքերի դափնեկիր…
Իսկ ես…
ժպտալու,
ցնծալու փոխարեն
դառնում եմ ավելի զգուշասեր.
ճախրե’լ եմ ուզում
սրտիս ուզած տիրույթում,
սավառնել
մարդկային կերպերո’վ բազմաձև,
բայց զուր…
Եվ շտապում եմ
երազանքս գոնե չկորցնելու համար
դռներս կողպել`
մոտերքում սուրացող քամու դեմ:
Հնս 02 2016
Շ Ա — Ց Ո ՇԱ-ՇԱՐՈւՆԱԿԱԿԱՆ Մայրամուտից անցել է ընդամենը մի քանի ժամ, Մինչև արևածագը մնացել է ընդամենը մի քանի ժամ, …Ովքեր բաժանվել էին երեկ, այսօր դարձել են անբաժան: ՎՈ-ՄՈՏԱԿԱ Ուզում եմ, որ իմ աշխարհը միակը չլինի տիեզերքում, Ուզում եմ, որ իմ մայրը միակը չլինի աշխարհում, …
Մյս 20 2016
Աշխարհը՝ չավարտվող բանաստեղծություն
տարածվում է տանիքներից։
Ագռավները պարում են ծիծեռնակների հետ,
Ծիրանի ժպիտով ամպերը նայում են
տանիքին կանգնած մեկին,
որը նայում է Մասիսին,
որը նայում է իրեն
ու լռում։
Երկուսն էլ լռում են՝
լցված կապույտով,
կարմիրով,
կանաչով։
Գարուն է,
երկինքը էլի կապույտ է,
երկիրը էլի կանաչ է,
աշխարհը էլի կարմիր է։
Մրտ 01 2016
Փոթորկված հոգուս
հանգիստ բեր նորեն
մենանվագով քո թեթևասահ
որին ձայնակցի
հրեշտակների
երգչախումբ
թովիչ…
Պետք չէ էլ
ոչինչ.
պատուհանից ծիկրակող
աստղառատ երկինք
երկնքից իջած
հրեշտակների
երգչախումբ
թովիչ…
Փտր 12 2016
Մահը,
Անգղի պես
Համբերատար,
Թառել է հորս գլխավերևը
Եվ հեգնաժպիտ
Նայում է կյանքի վերջին
Խեղկատակությանը …
Spin…
Հինգ թմբուկ պտտվում են միաժամանակ,
Spin…
Թվեր, պատկերներ, ոգեշունչ ձայներ…
… լույսեր, լույսեր…գայթակղիչ…
Spin,
Հինգ թմբուկ պտտվում են միաժամանակ,
Spin,
Պտտվում են,
Spin,
Պտտվում են,
Maximum bet…
Spin …
Դկտ 15 2015
Գիշերը նախարար մթից կպատմի,
Երկնային խանդը հնչյուն կդառնա,
Բառը կփարվի ճչացող ցավին
Ոչ ոք այդպես էլ դեռ չի հասկանա,
Որ մեր անվերծան հույզերի խորքում
Ահռելի ճիգով հոգին մարդկային,
Հանճարի ոգեղ եթերն էր շոյում
Հաղորդության պես միջաստեղային:
Հկտ 24 2015
Պատուհանից այն կողմ հավերժության ձայնն է,
որը չունի սկիզբ, չունի նաև վախճան:
Պատուհանից այն կողմ ես կամ, ինձ տեսնում եմ՝
որպես հյուլե, ատոմ, որպես արցունք:
Պատուհանից այն կողմ՝դարեր ու տարիներ,
ակնթարթներ մեռնող ու վայրկյաններ բեղուն:
Պատուհանից այն կողմ՝ընթացք, ոգի, անկում ու մահ:
Սպտ 18 2015
Եթէ չըլլան դարպասներդ՝
Փրփրագեղ եւ սպիտակ մեղեդի
Ծով անապատ մըն ես
Կապոյտ տարերքի
***
Բայց ամէն բան
Մարախներէն սկսաւ
Թիթեռնիկներ չկային
Ես անգոյնը դաւանեցայ
Վրձինովս երանգները հիւսեցի
Սպտ 05 2015
ԽԵ-ԽՈՍՏՈՎԱՆԱՆՔ
Ո՛վ մեծատառ,
Ո՛վ խելագար,
Աչքիդ՝ ծիծաղ, սրտիդ մեջ՝ քար,
Ո՛վ խեղկատակ,
Ես խոսք ունեմ, որ պահպանել եմ քեզ համար,
Ես խոսք ունեմ,
Որ թաքցրել եմ թևիս տակ:
Վերջին մեկնաբանություններ