Վրացերենից թարգմանեց Նաիրա Սիմոնյանը *** Արփին քուն մտավ հորիզոնն անդին,Քամին վրձնում էր ալիքին ամպեր,Միայնակ կինը կանգնել քարափինՈւ իր հոգին էր անհունին բացել: Հավքերի երգը մթան մեջ լռեց,Ալիքն էր խայտում քամու հետ հեռվում,Լուսնյակը ամպի փեշից դուրս սահեց,Կնոջ արցունքն էր շիթ-շիթ ծովանում: ՖՈՐՏԵՊԻԱՆՈ Ֆորտեպիանո է այժմ սրահում,Եղել է, սակայն, աստ գըրանդ ռոյալ:Մեղեդիներ են հոսել խնկաբույր,Հնչել է ջազը …
Սպտ 18 2020
Ալբերտո Մորավիա | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
Կես դար գրեցի արձակ
Հաջողությամբ
Եվ կյանքն ինձ թվում էր հարուստ
Ու լիարժեք
Երբ սկսեցի գրելբանաստղծական տողեր
Կյանքը ինձ թվաց աղքատ ու դատարկ։
Հնվ 26 2020
Լեռնա Գարագիւթիւք | Ան է որ կայ
Լոյս տեսաւ իսթանպուլահայ բանաստեղծուհի Լեռնա Գարագիւթիւքի բանաստեղծութեանց երկրորդ հատորը՝ «ԱՆ Է ՈՐ ԿԱՅ» (Իսթանպուլ, 2019), ՀԱՅԵՐԷՆ ՄԱՏԵՆԱՇԱՐի իբրեւ չորրորդ հատոր (թիւ 4), որմէ ստորեւ կը ներկայացնենք քերթուածներու փունջ մը։Հատորը ամբողջութեամբ կարելի է կարդալ ՀԱՅԵՐԷՆ BLOGի վրայ, ուր առաջին անգամ լոյս տեսած են քերթուածները:
Հնվ 19 2020
Արշակ Սեմիրջյան | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
Հոգուս ըմբոստությամբ խլացնում եմ շուրջս,
Որ ձայները ողբի մերկանան լույսերում,
Խավարում եմ փչում հեծկլտացող շունչս,
Ու երազներ վառում ննջած հոգիներում:
Ըմբոստացած հոգով երգում եմ հայրեններ,
Եվ ծամում եմ մթի շղարշը աղոթքով,
Հոգուս գույնով ներկում պատանի գարուններ,
Ու քայլում նոր ծնված լուսաբացի հետքով:
Դկտ 21 2019
ՇՈԹԱ ԻԱԹԱՇՎԻԼԻ | Բանաստեղծություններ
Աշնանային փողոց,
քամու տաղտուկ ոռնոց,
տերևներն է հարում
քամին ջրափոսում…
Քեզ կարոտում երեկ,
կարոտում եմ այսօր,
կկարոտեմ վաղը…
Պատերին է խփվում
քամին, ու տոպրակը
ցելոֆանե պարում,
սավառնում է…
Սպտ 15 2019
Սիրանույշ Օհանյան | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
Գիշերը քնելուց առաջ ես նայում էի լուսնին:
Եթե լուսինը չկար՝ ամպերին:
Եթե ամպերը չկային՝ աստղերին:
Սիրում էի ծանոթ աստղերին դիմել անունով՝
Ռիգել, Ալտաիր, Վեգա, Միցար,
Երևակայել, որ դու էլ ես նայում նույն աստղերին,
Պատկերացնել, որ նույն լույսն է մեր աչքերը լցվում,
Մտածել, որ կապված ենք ընդհանուր լույսով,
Որ մեր ընդհանուրը լույսն է՝
Հեռու աստղերի մասնիկ լույսը…
Երևի, չնայած, չգիտեմ՝
Երբևէ նայե՞լ ես աստղերին
Քնելուց առաջ, երբ ամպերը չկային,
Երբ լուսինը չկար:
Մյս 03 2019
Սամվել Մարտիրոսյան | Ք Ո Չ
Ասում են, թե՝ ճակատս շատ է մեծ,
Ասում են, թե՝ իմ մասին ամեն ինչ գրված է այնտեղ:
Ովքե՞ր են դա կարդացել,
Ե՞րբ են կարդացել, հայտնի չէ:
Բայց, իմ ճակատով սկսվում,
Եվ ինձանից հեռու ինչ-որ մի տեղ,
Նրբազգա շոշափուկներով ավարտվում է իմ կնճիթը
Մրտ 08 2019
Սաշա Զայցեվա | Ե Ր Ա Զ
Քո երազի քաղաքում,
Որտեղ դու երջանիկ կլինես,
Դու անպայման կճանաչես ափամերձ մայթի կոտրվածքները,
Կճանաչես և քամին, և լույսը,
Եվ անգամ այն զգացմունքը,
Որով դու կանցնես սալահատակի վրայով,
Ճկաներբան կոշիկների մեջ,
Եվ նույնիսկ սեփական ներշնչանքն ու արտաշնչանքը,
Եվ սիրած փողոցի անկյունը,
Եվ բուրմունքը,
Միգուցե՝ կոնֆետների,
Միգուցե՝ մեկ այլ քաղցրավենիքների…
Փտր 13 2019
Սոհրաբ Սեփեհրի | Ո՛Չ ԴՈՒ ԿՄՆԱՍ…
Ոչ դու կմնաս,
ոչ էլ տխրությունդ,
ոչ էլ բնակիչները այս ավանի.
գետեզերքի անհանգիստ պղպջակն ու
վայելքի անցած կարճ պահերը վկա,
այս թախիծն էլ երկար չի տևի
այնպես, որ նրանից միայն մի հուշ կմնա:
Փտր 10 2019
Պաբլո Ներուդա | ԼՌՈՒԹՅՈՒՆ
Սկսում ես մեռնել դանդաղ…
Եթե չես ճամփորդում,
Եթե գիրք չես կարդում,
Եթե ականջալուր չես կյանքի աղմուկին,
Եթե չես գնահատում ինքդ քեզ:
Վերջին մեկնաբանություններ