Category: Պոեզիա

Ո՞րն Է Սկիզբը, և ո՞րն է Վերջը,
Ո՞րն է Առաջ, և ո՞րն է Ետ, Տեր,
Պահերը ո՞ր կողմից են գալիս անվերջ,
Ո՞րն է Մարմինը, և ո՞րը՝ Ստվեր:

Արևածագը ու Մայրամուտը
Եղել են ասես, որ մեզ խաբեն,
Որ հորիզոնի գոց ելումուտը
Մեր աչքերին չորս կողմից կապեն:

Կարդալ ավելին

Ձմեռ,
խիստ և լուռ
քեզնից լուր չկա
քչանում ես
դառնում ես կետ
գիծ՝ սարի լանջից իջնող թռչունի մեջքին
իջնում ես հանգիստ
մանր օդով, որ հատ- հատ են շնչում
մանրանում ես..
դառնում ես երևույթ սովորական
հենվում ես իմ տան պատերին, որպես հասարակ կիրակի

Կարդալ ավելին

Լուսինը նոր է ծնվել, սիրելի
Եվ մութը հիմա հանգիստ իջնում է ուսերիդ
ես չգիտեմ, թե էլ ինչ պատմեմ քեզ
իմ քաղաքի մասին
այսօր հինգշաբթի է,
հասարակ հինգշաբթի
Եվ մենք չենք ծերանա միասին, սիրելի
Լուսինը վերևում է
երեկոն որոշում է գեղեցկության ընթացքը

դու գնում ես….

Կարդալ ավելին

Լոյս տեսաւ իսթանպուլահայ բանաստեղծուհի Լեռնա Գարագիւթիւքի բանաստեղծութեանց երկրորդ հատորը՝ «ԱՆ Է ՈՐ ԿԱՅ» (Իսթանպուլ, 2019), ՀԱՅԵՐԷՆ ՄԱՏԵՆԱՇԱՐի իբրեւ չորրորդ հատոր (թիւ 4), որմէ ստորեւ կը ներկայացնենք քերթուածներու փունջ մը։Հատորը ամբողջութեամբ կարելի է կարդալ ՀԱՅԵՐԷՆ BLOGի վրայ, ուր առաջին անգամ լոյս տեսած են քերթուածները:

Կարդալ ավելին

Գիշերը քնելուց առաջ ես նայում էի լուսնին:
Եթե լուսինը չկար՝ ամպերին:
Եթե ամպերը չկային՝ աստղերին:
Սիրում էի ծանոթ աստղերին դիմել անունով՝
Ռիգել, Ալտաիր, Վեգա, Միցար,
Երևակայել, որ դու էլ ես նայում նույն աստղերին,
Պատկերացնել, որ նույն լույսն է մեր աչքերը լցվում,
Մտածել, որ կապված ենք ընդհանուր լույսով,
Որ մեր ընդհանուրը լույսն է՝
Հեռու աստղերի մասնիկ լույսը…
Երևի, չնայած, չգիտեմ՝
Երբևէ նայե՞լ ես աստղերին
Քնելուց առաջ, երբ ամպերը չկային,
Երբ լուսինը չկար:

Կարդալ ավելին

Ասում են, թե՝ ճակատս շատ է մեծ,

Ասում են, թե՝ իմ մասին ամեն ինչ գրված է այնտեղ:

Ովքե՞ր են դա կարդացել,

Ե՞րբ են կարդացել, հայտնի չէ:

Բայց, իմ ճակատով սկսվում,

Եվ ինձանից հեռու ինչ-որ մի տեղ,

Նրբազգա շոշափուկներով ավարտվում է իմ կնճիթը

Կարդալ ավելին