Ես կարող էի լինել իմ ժամանակի երիտասարդ բանաստեղծներից մեկը,
Ես կարող էի գրել,
Որ համակարգչի դիմաց դրված բաժակի ջուրն արտացոլում է
Իմ ֆեյսբուքի ետնանկարն ու ինչ-որ կատու։
Ապր 12 2018
Ես կարող էի լինել իմ ժամանակի երիտասարդ բանաստեղծներից մեկը,
Ես կարող էի գրել,
Որ համակարգչի դիմաց դրված բաժակի ջուրն արտացոլում է
Իմ ֆեյսբուքի ետնանկարն ու ինչ-որ կատու։
Մրտ 25 2018
Երբ բաց էի թողնում թռչուններին,
դու եկար,
վերջին թռչունի ոտքից թել կապեցիր,
նրա փոխարեն դու թռար․․․
Մրտ 04 2018
Դեյվ անունով մի շատ տարօրինակ աղջկա անկողնու տակ շատ վաղուց երեք հրեշ կա՝ Բոբը, Հերելը և Բասթիլը։ Բոբը վախենալու ձայներ է հանում, Հերելը վախենալու արտաքին ունի, իսկ Բասթիլը գտնում է, որ կյանքը, հատկապես անկողնու տակ, ոչ մի իմաստ չունի և դրանով էլ վախեցնում Դեյվին։
Դե, իրականում այնպես չի, որ Դեյվը հրեշներից պակաս վախենալու է, հետո ինչ, որ փոքրիկ աղջիկ է։ Դեյվը վախեցնում է իր հետ շփվող մարդկանց, որովհետև իրեն շատ հաճախ պահում է Բոբի պես ու անդրշիրիմյան ձայներ հանում կամ պահում է Հերելի նման ու այնպիսի հայացքներ է ընդունում, որ իր հետ նույն վայրում գտնվող մարդիկ սրտաճաք են լինում։ Բայց ամենից հաճախ Դեյվն իրեն Բասթիլի պես է պահում։
Դկտ 07 2017
Լքեցի բոլորին,
Բոլորին դավաճանեցի,
Ժամանակի և լույսի մեջ
Կանգնեցի միայնակ,
Եվ տեսա իմ տիտանական,
Իմ ահասարսուռ
ՈՉՆՉՈՒԹՅՈՒՆԸ:
Հնս 09 2017
Հաւանաբար
այս տերեւը կը հասկնայ,
որ հասած է իր ժամը
ու պէտք է մինակը
իյնայ,
տարրալուծուի հողին մէջ
Մյս 31 2017
Քեզ չեմ տեսել ես բնավ,
Բայց այսպես եմ ես կարծում՝
Քո ձայնն է ինձ հալածում:
Կթողնես ու կգնաս,
Բայց քո սիրած տեղերում,
Արյունը միշտ կմնա:
Քեզ չեմ կանչել ես բնավ,
Բայց այսպես եմ ես կարծում՝
Քեզնից, չունեմ ես պրծում:
Մյս 30 2017
***
Երբ պաշարված բարձունքներից նվիրական,
Ցած կթափվի զղջումների այրված փոշին,
Եվ գագաթը հո՛ղ կդառնա սովորական՝
Կավաշաղախ հենակ իբրև իմ ոտքերին,
Ապր 30 2017
ՉԽԵՆԹԱՑՈՂ ՊԱՏՄՈՒԹԻՒՆ
Կոխելէն առաջ աչք մը ըրաւ ժպտերես,
սիրտս խայտաց
մտածելով
որ ինքն է զիս ճզմողը.
յետոյ
կօշիկին սուր ծայրովը
սիկարէթի պէս ծխուած
մխացող շունչս յանգեցուց
ցամաք, տափակ, պարպուած
բայց մանաւանդ՝ անիմաստ.
ե՞րբ յուսացի,
ե՞րբ ապրեցայ,
ե՞րբ երազին փարեցայ…
Ապր 23 2017
Փոքրիկ նավի մեջ
Փոքրիկ նավի մեջ՝
Մի անուշիկ կին
Ու փոքրիկ նավազ
Թիերը ձեռքին :
Զբոսնելու են գնում
գետով մեղմօրոր,
Քնելու մի կղզում
երկնի տակ անցավոր:
Կիրակի է այսօր …
Ապր 08 2017
Չի տարվել նա ոչ փառքին, ոչ փողին,
Հասակից կամ դիրքից իր փքված,
Ու քայլերով միայն իր՝ քայլողի,
Նա անցնում է նշմարված ուղին,
Նյարդի պես մերկացած ու ձգված:
Ահա նա՝ ճոճվում է վերևում մեն-մենակ,
Մի քիչ աջ թե տանի՝ կկորչի, կգնա,
Մի քիչ ձախ թե բերի՝ փրկություն չունի,
Բայց, արի տես, որ չորս քառորդը լարի,
Անցնելու է, ինչ էլ լինի:
Վերջին մեկնաբանություններ