Ֆրանսերենից թարգմանությունը`Գառնիկ Մելքոնյանի
Նորոյի երկյուղները
Հազիվ ճոպանուղուց իջնելով` հևասպառ քայլում եմ ճանապարհի այն կտորով, որը բարձրանում է գյուղ: Հետո հայտնվում եմ մի պստիկ փողոցում, որն ուղիղ տանում է գյուղի կենտրոն, ուր Նորոյի` Տաթևի Ռոբին Հուդի կրպակն ու կացարանն են: Անմիջապես ճանաչում եմ նրա թեթևակիորեն ռնգային ձայնը, մինչ հրաժեշտ է տալիս իր հյուրերին, որոնք պատրաստվում են մեկնել: Կրկնվող մտերիմ այցելություններ, որ վերածվում են տևական բարեկամության: Երկու բանվորներ ակտիվանում են` վերջին շտկումներն անելով սանիտարական հանգույցի այն կացարանի, որը նախատեսվել է ճամփորդ հովեկների համար: Հետո նա ինձ ցույց է տալիս սենյակները: Դրանցից մեկում տեղափոխել է արջի չարագուշակ մորթին, որը լայնակի կախ է տվել պատից: Դա անհաջող միտք է, որը միայն կարող է խրտնեցնել էկոմոլագար զբոսաշրջիկներին:
Վերջին մեկնաբանություններ