Tag: Գիսանե Հովսեփյան

ԳԻՎԻ ՇԱՀՆԱԶԱՐ. «ՆԱՐԵԿԱՑԻՆ ԵՐԿՐՈՐԴ ԱՐԱՐԱՏ Է ՄԱՐԴԿՈՒԹՅԱՆ ՓՐԿՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱՐ»

Գրիգոր Նարեկացի

Այսքան ժամանակ է անցել, բայց Նարեկացու ուժը, հմայքը նույն թափով ինձ հետ են: «Նարեկը» միշտ իմ սեղանին է: Ինձ անընդհատ գրավել է այն թարգմանելու միտքը, այն էլ՝ գրաբարից: Դե, բանաստեղծ-թարգմանչին ինչ, թե Երևանի Մատենադարանում գիտնականները տքնում են Նարեկացու ստեղծագործության՝ գրաբարից աշխարահաբար տողացիների վրա: Բանաստեղծ-թարգմանիչն ինքն է ուզում հաղորդակցվել, հասնել բանաստեղծություն ծնող ակունքներին… Այսպես տարիներ անցան, և չնայած իմ մեծ ցանկությանը, ես չէի համարձակվում թարգմանել Նարեկացուն: Չեմ ասի, որ վախեցել եմ: Չէ՛: Ես ուրիշ մեծ բանաստեղծների էլ եմ թարգմանել, բայց Նարեկացին միայն մեծ բանաստեղծ չէ: «Նարեկը» գրված է հոգու լեզվով, և այս միտքը հաճախ հանգեցնում էր հարցադրման՝ թարգմանե՞լ այն, թե՞ ոչ: Այսպես տարիներ անցան: Տողացիներն իրենք իրենց ծնվում էին, իրենք էին մղում գրաբարն ուսումնասիրելուն: Սա թարգմանական աշխատանքի ամենադժվար պահն է, մանավանդ որ «Նարեկի» տեքստը, գրաբարը դեռ հիմա էլ ամբողջովին վերծանված չեն:

Կարդալ ավելին

ՇՈԹԱ ԻԱԹԱՇՎԻԼԻ | Բանաստեղծություններ

Շոթա Իաթաշվիլի

Աշնանային փողոց,
քամու տաղտուկ ոռնոց,
տերևներն է հարում
քամին ջրափոսում…
Քեզ կարոտում երեկ,
կարոտում եմ այսօր,
կկարոտեմ վաղը…
Պատերին է խփվում
քամին, ու տոպրակը
ցելոֆանե պարում,
սավառնում է…

Կարդալ ավելին

Գիսանե Հովսեփյան | ԵՐԵՔ ԴՐՎԱԳ՝ ՄԵԿ ՇՐՋԱՆԱԿԻ ՄԵՋ

ՀՈՒՇԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ
1992-ի չոր օգոստոսն էր: Արևն արդեն Քաղոն սարի սնարին էր և ուր որ է, մայր պիտի մտներ: Օրը մերկանում էր կամաց: Մեր տան երկրորդ հարկի պատուհանից ես նայում էի դուրս: Եկեղեցու գմբեթի երկարող ստվերն ընկել էր մեր դռան առջև: Ստվերի մեջ հայրս էր կանգնած: Ինչպես միշտ, այս անգամ էլ ես քաշվում էի թեկուզ հեռվից նրան նայելուց: Չէի նայում, բայց զգում էի նրա լայն ճակատի երեք-չորս ակոս կնճիռները, Քաղոնին նայող մեծ աչքերի զուլալ մաքրությունը, թավ, սև հոնքերի կամարը, փոքր-ինչ կապտին զարկող շրթունքները, լայն ուսերը, աջ ձեռքը՝ ծխախոտը մատների արանքում և մատանին՝ մատնեմատին: Նրա հագուստն իմ հիշողության մեջ չի տպավորվել, ըստ երևույթին անուշադիր եմ եղել: Հայրս ինձ համար ողջ աշխարհն իրենց մեջ առած իր մեծ աչքերն էր: Ու տխուր էին այդ մեծ աչքերը, տխուր էին ինձ անհասկանալի մի տխրությամբ: Կարոտ էր հասունանում այդ աչքերում 90-ական ծանր տարիներին:

Կարդալ ավելին

Գիսանե Հովսեփյան

Գիսանե Հովսեփյան-Աբովյանը ծնվել է 1976 թ., Վրաստանի Նինոծմինդայի շրջանի Հեշտիա գյուղում: Սովորել է Երևանի «Անանիա Շիրակացի» հայկական համալսարանի հայագիտության և Թբիլիսիի Սուլխան-Սաբա Օրբելիանու անվան պետական համալսարանի վրաց բանասիրության հայ-վրացական բաժանմունքներում: Հայոց լեզվի և հայ գրականության միջազգային օլիմպիադայի արծաթ մեդալակիր է, Վրաստանի նախագահի 1-ին (2002), 2-րդ (2003) կարգի դիպլոմակիր: 2003 թվին Վրաստանում հայանվեր գործունեության համար պարգևատրվել …

Կարդալ ավելին

Աննա Ախմատովա | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Կմոռանա՞ն ինձ: Չեմ զարմանում:
Հարյուր անգամ եմ մոռացվել:
Հարյուր անգամ եմ եղել շիրմում,
Ուր այժմ էլ ննջում եմ գուցե:
Իսկ մուսան իմ խուլ ու կույր մեղմիկ
Սերմի պես փտում է հողում,
Որ հետո գորշ մոխրից հանց Փյունիկ
Հառնի երկնագույն եթերում:

Կարդալ ավելին

Վլադիմիր Սարիշվիլի | ԵՐԿՈՒ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆ

Ռուսերենից թարգմանեց Գիսանե Հովսեփյանը

* * *
Չեմ ուզում
ոչ փառք, ոչ հարստություն,
Չեմ ուզում
ոչ թագ, ոչ կայսրություն,
Այլ որ վերջին պահիս
խոտերն աշնան
Բուրեն այնպես,
ինչպես հիմա:

Կարդալ ավելին

Աննա Ախմատովա | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Գիսանե Հովսեփյանի
Իրիկվա լույս լայն ու դեղին,
Ապրիլյան պաղ հով է քնքուշ,
Գալուդ ուրախ եմ ես կրկին,
Թեպետ եկել ես դու շա՜տ ուշ:
Այստեղ նստիր, կողքիս, ինձ մոտ,
Հնի պես քեզ հետ ես բաց եմ,
Թերթիր տետրն իմ այս կապույտ,
Որում բացակադ է լացել:

Կարդալ ավելին

Վիկտորիա Չեմբարցևա | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Գիսանե Հովսեփյանի
Գուշակելու քարերը թափվեցին
հանց փոշի, հանց անապատի հոգոց…
Ինչների՞ս է պատասխանը հարցի՝
ինչ կլինի վաղը: Օրերը գոց
գնում են կույր երկվորյակներ ասես՝
հուշերը սնելով հացի կողով,
ողորմության թասի մեջ մունջ ու հեզ
պղնձե դրամներ զնգացնելով:

Կարդալ ավելին

ԺԱՄԱՆԱԿԱԿԻՑ ՔՆԱՐԵՐԳՈՒԹՅՈՒՆ

Ռուսերենից թարգմանեց Գիսանե Հովսեփյանը

* * * * * * *
Ողջ լե՛ր, ազատդ վերին,
Դու եկար հանց ընտրյալ սրբոց՝
Որպես յոդ կենդանի վերքերին
Հեղելով քո մազերը բոց:

Կարդալ ավելին

ՄԵՐՈՒԺԱՆ ՇԱՀՈՒՄՅԱՆ՝ «ԵԹԵ ՄԵՆՔ ՉԵՆՔ ՈՒԶՈՒՄ ԽԵԼԱԳԱՐՎԵԼ, ՊԵՏՔ Է ՍԻՐԵՆՔ»:

Հարցազրույցը վարեց Գիսանե Հովսեփյանը

Մերուժան Շահումյանը մանրանկարիչ է: Ծնվել է 1951 թվին, Վրաստանի մայրաքաղաք Թբիլիսիում: 1980 թվին ավարտել է Թբիլիսիի Գեղարվեստական ակադեմիան: 1992 թվից սկսած նրա նկարները ցուցադրվում են Վրաստանի և արտասահմանի տարբեր պատկերասրահներում: Նրա գործերից կան Էջմիածնի Վեհարանի, ԱՄՆ-ի, Ֆրանսիայի, Կանադայի, Իռլանդիայի, Հունաստանի տարբեր հավաքածուներում: Մեր զրուցակիցն է ճանաչված մանրանկարիչը:

Կարդալ ավելին