Tag: Դինո Բուցատի

Իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

-Որ՞ գնացքն ես նստում:
-Այս մեկը:
Լոկոմոտիվը սարսափազդու էր` մրի մեջ կորած ծածկի տակ, թվում էր կատաղի մի ցուլ, որը չի համբերում տեղից պոկվելու համար:
-Այս գնացքո՞վ ես գնալու,-հարցնում էին ինձ:

Կարդալ ավելին

իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Անվերջ սպասումից հետո, երբ հույսն սկսում էր մարել, Ջովաննին տուն վերադարձավ: Դեռ ժամը երկուսը չկար, նրա մայրը հավաքում էր սեղանը. մարտյան մի գորշ օր էր, ու թռչում էին ագռավները:
Նա անսպասելիորեն հայտնվեց շեմի վրա, ու մայրը բացականչեց. «Վա՜յ, թանկագի՜նս», ու վազեց նրան գրկելու: Նաև Աննան ու Պյետրոն`իր երկու եղբայրները, որ իրենից շատ փոքր էին, սկսեցին ուրախությունից ճվճվալ:

Կարդալ ավելին

Dino Buzzati, 1906-1972

իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Բլրի վրա, մեծ բորոտանոցի շուրջը, քաղաքից մի երկու կիլոմետր հեռու, հառնում էր մի բարձր, հսկա պարիսպ, որի վրա անց ու դարձ էին անում ժամապահները: Այդ պահակախմբի մեջ կային սառն ու անհաղորդ մարդիկ, բայց կային նաև խղճովները: Մայրամուտին բորոտները հավաքվում էին պարսպի ներքևում ու հարցեր էին տալիս զինվորներին.
“Գասպարե”, ասում էին օրինակ, “ի՞նչ ես տեսնում այս իրիկուն:

Կարդալ ավելին

Իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Գիշերվա ժամը երկուսն էր, երբ Ֆրանչեսկոն ու ես, պատահմամբ (բայց իսկապե՞ս պատահմունք էր) անցանք Կալցավարա փողոցի համար 37 շենքի մոտով, ուր ապրում է բանաստեղծը:
Որքա՜ն արդար ու խորհրադանշական է, որ հանրահայտ բանաստեղծը բնակվում է մեծ շենքի վերջին, բավական անհրապույր այդ հարկում: Ներքևում կանգնած, երկուսս էլ, առանց մի բառ ասելու նայեցինք վեր` հուսալով: Շենքի ճակատամասը թաղված էր մթության մեջ.բայց վերևում, այնտեղ, ուր վերջին քիվն անհետանում է երկնքի մշուշների մեջ, մի պատուհան (միայն դա) թույլ լույս էր արձակում:

Կարդալ ավելին

Իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Աշխարհի վերջը

Մի առավոտ, մոտ ժամը տասին, մի հսկայական բռունցք հայտնվեց երկնքում`քաղաքի վրա. հետո դանդաղորեն բացեց ճանկերն ու այդպես մնաց անշարժ` ինչպես մի ահռելի չարագույժ ամպհովանի: Թվում էր քարից էր, ու քար չէր, մսից էր, ու միս չէր, նաև թվում էր, թե ամպ էր, բայց ամպ էլ չէր: Դա Աստծու ձեռքն էր, ու աշխարհի վերջը:

Կարդալ ավելին

Իտալերենից թարգմնեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Քանի որ մշտապես հետաքրքրվել եմ Հիերոնիմուս Բոսխ գեղանկարիչով, մի անգամ, Հոլանդիայում գտնվելուս ժամանակ, եղա նրա քաղաքում` Hertogenbosch-ում, որ կոչվում է նաև Bois-le-Duc, և որը մենք անվանում ենք նաև դքսի անտառ:
Հյուրանոցի տերը` բավական կրթված մի անձնավորություն, ինձ ասաց.”Եթե այդպես հետաքրքրվում եք, պարոն, կարող եք այցելել ծերուկ Պետեր վան Տելլերին:

Կարդալ ավելին

Տեսնես ի՞նչ եղան իմ բարեկամ Կորիոները: Ի՞նչ է կատարվում նրանց գյուղական հին ամառանոցում, որ Դոգանելլա է կոչվում: Անհիշելի ժամանակներից, ամեն ամառ նրանք մի քանի շաբաթով ինձ հրավիրում էին իրենց ամառանոցը: Այս տարի առաջին անգամն էր, որ չհրավիրեցին: Ջովաննին ինձ մի քանի տող է գրել` ներողություն խնդրելու համար: Հետաքրքիր նամակ է, որն աղոտ կերպով ակնարկում է ընտանեկան դժվարություններն ու տհաճությունները ու չի բացատրում ոչինչ:
Ինչքա՜ն ուրախ օրեր եմ անցկացրել նրանց այդ տանը, անտառների միայնության մեջ: Այսօր, հին հիշողություններից առաջին անգամ հառնում են այնպիսի փաստեր, որոնք այն ժամանակ ինձ առօրյա ու անկարևոր էին թվում: Ու հիմա հանկարծակի բացահայտվում են:

Կարդալ ավելին

Իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Մեկնում էի քաղաքից գնացքով, երբ արդեն իրիկնամուտ էր: Գնում էի մի հեռավոր ծովափ, ուր ինձ էր սպասում պատերազմը. մեկնում ու վերադառնում էի միաժամանակ: Տների (որ գիշերվա մթի մեջ ահռելի ու խորհրդավոր տեսք էին ստացել) մանուշակագույն վարագույրների վրա կայծկլտում էին հարյուրավոր լույսեր, պատուհաններ ու ծածկապատշգամբներ:

Կարդալ ավելին