Նաիրա Հարությունյան | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

(Բանաստեղծություններ «ՆԿԱՏՈՒՄՆԵՐ» գրքից)

***
Ես այնքան համառեցի այս ցավը չգոռալ,
Որ ձայնալարերս խզվեցին։
Հիմա իմ կյանքի գերագույն նպատակը
Այս համրությունը երգեցիկ դարձնելն է,
Որ այն ձեր ականջները չծակի։

***

Մերժվածը ինձ մերժեց՝
Փակելով շրջանը,
Որը օղակ դարձավ
Պարանոցիս վրա…
Ասենք՝ իմաստ չունի
Պատմել ձեզ այդքանը.
Թաղեցեք կախվածին,
Դա էլ բավական է:

***

Ինձ դեռ շարունակում են
գիրք նվիրել.
Տես, սիրտ իմ, չեմ խնդրում,
որ դիմանաս,
Չէ որ մենք այլևս
տուն չենք գնում:

***

Փորձիր օգնել ինձ, Տեր՝
Չմեռնելու մարդկանց բարությունից.
Չէ որ նրանք նույնպես մեղավոր չեն։
Պատիժը այդ
Նրանք չեն վաստակել բնավ,
Քանզի անհնար է այն վաստակել
Մեր մեղքերի շքեղ գանձարանով անգամ՝
Անմեղության միակ ոճիրը չհաշված։
Անմեղների հանդեպ
Արդար լինելու չափ
Անարդար լինելու
Դաժան հաճույքը գեթ ինձ հանդուրժիր,
Եթե անգամ դա ինձ
Չմեռնել արժենա։

***

Ինձ չավերեցին,
Ինձ ստեղծեցին իբրև Ավերակ.
Եվ ես չգիտեմ, թե ինչ ասել է
Ապարանք լինել:

***

Ծառերն արդեն ծաղկել են՝
Ասում են տնեցիները.
Ասում են դա այնպես գեղեցիկ է…

***
Եթե միայն կարողանայիք
խնայել
ինձ
քայլեցնել
Կակղամորթ փափկության
երկարությամբ
ձեր մխիթարության՝
Այնքան անտանելիորեն
մարդկային…

***

Ինձ տրված չէ անգամ
Հուսահատվել.
Չէ որ ինձ չէր տրվել
Հույս ունենալ…

Օ ՍԽԱԼ ԻՄ ՉԻՄԱՑՈՒԹՅԱՆ

1
Ես Քո սխալի արդյո՞ւնքն եմ, Տեր իմ.
Դե ինչ, ճզմիր ինձ քո ճշմարտությամբ։
Ինչո՞ւ հանդուրժել, հանդուրժվել՝ ինչո՞ւ…

2
Գոնե հավաքի՛ր փլատակները
Քո ավերները գործելուց հետո.
Ծռմռված փողից էլ ի՜նչ երգեհոն:

3
եվ եթե անգամ ես փառաբանեմ,
Դու մի՞թե պիտի ընդունես այն, Տե՛ր:

4
…ո՞ւր է պատահարն այն,
որ ինձ պիտի փրկեր
արարածիդ հանդեպ
մեղք գործելուց…

***

Բառերը բառ առ բառ հեռանում են ինձնից.
Եթե Փոքր Մհերը նստեր հանգիստ,
Կամ տարածվեր հողին որպես մի լաստ…
Ես պատասխաններին հարցեր եմ հորինում.
Խռիկներս եմ զգում իրենց փոսիկներում…

Թողնել պատասխան

Your email address will not be published.