Category: Արձակ

Ջրերից հառնող եկեղեցին

Երկու տարի առաջ մի ընկեր տեսել էր ջրերից հառնող այդ եկեղեցին, ուստի ենթադրում էինք , թե կարելի էր լողալով հասնել դրան: Այն անվանում էին Տոլորսի եկեղեցի: Մինչդեռ գյուղի ջրերում ոչ մի նման բան չկար: Իրականում,այն գտնվում էր Աշոտավանից ոչ հեռու: Մենք հասանք ճանապարհին ու գնացինք մի արահաետով, որն իջնում էր լճափ: Խոյանալով վեր`գերեզմանատան վրա, եկեղեցին, որ թվում էր, կառուցվել էր բոլորովին վերջերս , կանգնած էր բլրին: Մինչդեռ կառույցի պատերը, որ զրկվել էին իրենց տանիքից, անտիրական ընկած էին լճի մեջ, ափից ոչ հեռու:

Կարդալ ավելին

ֆրանսերենից  թարգմանությունը` Գառնիկ Մելքոնյանի

Ճարպային   պատուհաս
Սիսիան գնացող միկրոավտոբուսի մեջ նստել եմ խորքի նստարաններից մեկին: Բայց մի մայր ու աղջիկ իրենց դետայական ու բացառիկ հետույքային լայնացումներով եկան գրավելու նստարանը: Եվ ահա իմ ձախ ազդրը կպել է հարևանուհուս աջ բդին: Նրա համար մազաչափ անգամ անհնար է քաշվել մի կողմ, որպեսզի մեր երկուսի միջև օդ խաղա: Ցանկանալ մի բան, որն իրեն արժենալու է ահռելի ջանքեր: Իրականում մենք չորս հոգի ենք նույն նստարանին: Լուսամուտի և իմ միջև ճանապարհի ընկերս է, որին ես սեղմում եմ ամեն անգամ, երբ մեքենան շրջադարձ է կատարում, ու գեր կինը իր ողջ ծանրությամբ ընկնում է վրաս` ինքն էլ սեղմվելով իր աղջկա կողմից:

Կարդալ ավելին

Դու դանդաղ քայլում ես նեղլիկ քաղաքի բանուկ պողոտայով, թեքվում կից սուսիկ-փուսիկ փողոցը: Աչքի տակով զննելով շուրջդ՝ ձեռքդ սուզում ես պայուսակի մեջ: Շոշափելով՝ փնտրում ես ափդ շոյող կլորությունը, սպասում: Մի անգամ էլ ես վեհերոտ նայում դիմացդ՝ հատուկենտ անցորդները հո չնկատեցի՞ն, հո չե՞ն նայում սևեռուն արհամարհանքով՝ երեսով տալով բոմժին վայել արարքդ: Բարձրացնում ես ձեռքդ, անհամբեր ախորժակով կծում քաղցր, փխրուն խնձորը: Հետաքրքիր է, ինչո՞ւ փողոցում պաղպաղակ, բուլկի, շաուրմա, նույնիսկ տնական դուռում ուտելն ընդունելի է, իսկ խնձոր՝ ոչ: Խնձորի փափկությունը ծորում է հայացքիդ մեջ, հոկտեմբերի արևը ջերմացնում է կուրծքդ, աչքերդ կկոցում ես լույսի առատությունից, բայց չես կարողանում չնայել կապույտ երկինքը զարդարող դեղնականաչ սաղարթին:

Կարդալ ավելին

Երկու տարի էր՝ Սերոժը ռուսաստաններից չէր գալիս: Եթե նախկինում մեկ-մեկ գոնե զանգում էր, հիմա էդ էլ չէր անում: Սիրանի մտքով հազար ու մի հավանական ու անհավանական բան էր անցնում: Խանդում էր երևի, կարոտում, բայց սիրել-միրելու մասին էնքան էլ չէր մտածում. «Երեսունութ տարեկանում սերս ո՞րն է»: Սիրանն ավելի շատ անհանգստանում էր իր հինգ զավակների համար. «Չլինի՞ մի ռուս է ճարել, ու վաղը, մյուս օրը մի քոռ կոպեկ էլ չի ուղարկի տուն: Ո՞նց կապրենք»:

Կարդալ ավելին

— Սա հարմար է,- արտաբերեց պարագլխի ղեկավարը, — հենց կարծես երկնքից էլ ընկած լինի։
Մնացածները լուռ համաձայնություն արտահայտեցին։
Անծայրածիր հարթավայրում անշարժ մեկնված հսկա ժայռը չարձագանքեց։ Նրա կարծիքը ոչ ոք չհարցրեց։
Խմբի անդամները կատարեցին այն ամենը, ինչ պահանջվում էր իրենցից, հետո ամեն մեկին տարավ իր ճանապարհը։
Այցելուները շատացան։ Մեկ–մեկ էին գալիս, թեև դժվարին ու անանցանելի ճամփաներին ամեն տեսակ վտանգներ պիտի հաղթահարեին միայնակ՝ հեռավոր հրաշագործ Դռանը հասնելու համար։ Չնայած դրան, գալիս էին։

Կարդալ ավելին

Շրջափակումը մասամբ վերցուեր է: Դժուարութեամբ լոլիկ, վարունգ, դդում, սմբուկ սկսան երեւիլ շուկաներուն մէջ, բայց … անոնց երեւումին հետ յանկարծ յստակ դարձաւ, որ հոգիի շրջափակումը ոչ միայն չէ վերցուած տակաւին, այլ անոր օղակը աւելի սեղմուեր է:
Անօթի եմ բարեկամներուս զրոյցներուն եւ ծարաւ՝ մշակութային ու գրական մթնոլորտի:

Կարդալ ավելին