Հոգիս ու սիրտս նստեցին սեղան,
Ինձ էլ դատավոր կարգեցին իրենց:
Հոգիս տառապած` ա՜խ կանչեց, ասաց…
-Սի՛րտ իմ, դու միակ ու հլու ընկեր`
Սիրահարվել ե՜մ…
Սիրտս որոտաց ամպրոպի նման,
Հոգիս սարսափեց աղմուկից դաժան …
-Սիրահարվե՜լ ես …
Category: Պոեզիա
Հնվ 19 2012
Գոհար Մեժլումյան ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
Դկտ 10 2011
Նորա Պարութճեան | ԵՐԿՈՒ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆ
«Կարօտ»ի պէս անգոյն բառերէն
ոստումով մը դուրս թռայ.
ինչո՞ւ այսքան դժուար է ըլլալ այնտեղ ուր որ ես.
ճմռթկուած թուղթի պէս
պիրկ ժեսթ մը զիս դուրս նետեց
անտարբեր՝ մէկ օր առաջ
այնտեղ գրուած պատմութենէն։
Ես ինկայ։
Դկտ 01 2011
Սամվել Մարտիրոսյան | ՀԱՇՏՈՒԹՅՈՒՆ
Մի՞թե մեկ ուրիշն էլ կընդունի ինձ քո ձեռքից,
Դու իմ երկնային,
Դու իմ կարեկից,
Մի՞թե մեկ ուրիշն էլ կվառվի այդ կրակից՝
Մեն-միակ սիրո,
Մեն- միակ երգի…
Նյմ 22 2011
Գրիշ Դավթյան | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
Մերթ ինքնամոռաց, որպես ճգնավոր,
Մերթ վեհերոտ, որպես կալանավոր,
Մերթ գթառատ, որպես բուժքույր,
Մերթ ինքնամատույց, որպես սիրուհի…
Նյմ 17 2011
Մարուշ Երամեան | ՀԱՅՔՈՒՆԵՐ
Այնքա՜ն հեռու քեզմէ։
Ովկիանոսի ոռնոցէն վեր
շնչառութիւնդ կը թնդայ:
Գիշերս՝ կոպերուդ տակ փակ։
ծալլուած թեւերուդ տաքին մէջ
ցերեկս կը ծաղկի։
Նյմ 05 2011
Գրիշ Դավթյան | ԵՐԿՈՒ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆ
Արծաթվել են օրերս՝ հին օրերի թուխության,
Երբ արեվը միշտ ջերմ էր, ես էլ վառվռուն.
Ծանծաղվել են մազերս անցյալների ճոխության,
Տարիներս են կուտակվել ծանր ու խոհուն:
Բնազդներս քմայքոտ, դիմագրավ ու հախուռն,
Մղումներիս ակունքը հրավառ ու ճոխ,
Դատողության ողոքմամբ մեղմել են ու թրթռուն,
Կշռում են բաղձանք ու տենչ դառնում մտափոխ:
Հկտ 15 2011
Սարգիս Վանյան | ԹԱՆԿԱՆԵՐ ԵՎ ՀՈՔՈՒՆԵՐ
Բաժանվեցինք:
Քամին դեռ ինձ է բերում
Հեռացումիդ առագաստի
Ծվենները՝ վրան թելեր՝
Առանց ասեղի:
Հկտ 04 2011
Սամվել Մարտիրոսյան | ՄՏԱՀՈԳՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ՈՒ ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
ԹԱՓԱՌԱՇՐՋԻԿԸ ԼԱՊՏԵՐՆԵՐԻ ՏԱԿ
Իմ խեղճ, իմ խեղճ շնիկ,
Որ ճանաչում ես իմ ոտնաձայները գիշերային լռության մեջ:
Իմ խեղճ, իմ խեղճ անձրև,
Որ ճանաչում ես իմ ոտնաձայները գիշերային լռության մեջ:
Սպտ 10 2011
Մարի Մարտիրոսյան | ԿԱՊՈՒՅՏ ՀԵՌՈՒՆԵՐՈՒՄ…
Ժամանակից դուրս սիրում եմ քեզ…
Ժամերը հոսում են, ու անակնկալները ամռան մրսում են շոգից…
Արագահոս վայրկյանները, որ ծանրանալով ժամանակի խաչբառն են լրացնում,
Երբեք չեն կարող քեզ ինձնից խլել…
Վազող ամիսների ոտքերի արանքով ճարպիկորեն վերջաբանն է սողոսկելով
անցնում ամսեամիս,
Ու երկակի դեր է խաղում ժամանակը, երբ բանականության փտած շերտերը
հույսեր են երկնում..
Սպտ 05 2011
Գրիշ Դավթյան | ԼԻՐԻԿԱԿԱՆ ՔԱՌԱՏՈՂԵՐ
Ես նրան կանչեցի՝ խենթ աղջիկ,
Նա խենթ էր ու գերող խենթի պես.
Մայրմուտի հովերում մի պարիկ
Թխաչվի, սեվահոն, մթագես…
Խենթ աղջիկ, խենթ աղջիկ ու ցնորք,
Մի կարկաչ, մի քրքիջ, մի շշունջ.
Շող լուսին, պեծ ասուպ, մի վառ ցոլք,
Սիրատարփ մի հեքիաթ ու անուրջ…
Վերջին մեկնաբանություններ