Category: Պոեզիա

Դուրս ելայ տունէս
եւ ալ երբեք երբեք
չվերադարձայ
եւ մինակ էի
երկինքը գրկեց զիս
երկիրը օրօրեց

Կարդալ ավելին

Կը մտնեմ աշխարհը հին Արեւելքի,
Անցած լուսանկարներ եւ թուղթեր հաւաքելու.
Ճամբեզրին արմաւի ծառեր կը խօսին
Հին լեգուով մը, ինծի անծանօթ ու շռայլ.
Երագներս կը փակեմ պատուհանիս տակ
Ու պատուհանս քիչ մը վեր հանելու պէս կը նայիմ հեռուն.

Կարդալ ավելին

ու դա նման է առավոտը շուտ հայտնաբերված
ձյանը ծածկած
անկողնու մեջ աչքերդ կկոցած
կիսամութ, կապույտ առավոտյան մայրիկի ձայնից քնից արթնանալու
հաճույքին

Կարդալ ավելին

Հավերժությունը լաց եղավ նորից
Մութ երկինքներով լուրթ դեմքը փակած,
Գիշերը իջավ՝ սևացած վշտից,
Կապույտ թռչունը գահավիժեց ցած։

Կարդալ ավելին

ազատություն գոռալով
մենակություն որսալով
խցանները ատամներով հանելով
կապվում ենք իրար հետ կոմպյուտերներով
տարբեր տեղերում գտնվելով

Կարդալ ավելին

Ձյուն է՝
Շշուկով հոսող բանաստեղծություն,
Թախծություն ճերմակ,
Որն իր հետ բերում է
Խոստովանելու տաք մի ցանկություն:

Կարդալ ավելին

Երախտագիտութիւն

հիմա որ հեռու ես
մեծ գաղթի մը լռութեան մէջ պարուրուած
կը ծաղկին ձնծաղիկները յուշերուն

Կարդալ ավելին

Նոյը եկավ, հետո` աստվածներ բազում,
խայտաթեւ հրեշտակներ թռան-եկան,
բոլորը ափ ի բերան զարմացան ու հիացան լիաթոք
եւ հագեցած սրտով մեռան Հայաստանում:
(Պարզամիտ էին, անչափ լավատես):

Կարդալ ավելին

Իջիր աստիճաններէն,
Վար ու կամաց
Պիտի բռնես լոյսի թելէն
Ու տանիս հետդ յիշողութիւններդ.
Բարակ թել մը կը կապէ քեզ
Անցեալիդ։

Կարդալ ավելին

Երբ գիշերը տարածում է թևերն իր խավար
Եվ քամին գիշերային լուսնի թախծոտ երգի հետ
Սողոսկելով բաց փեղկից պատուհանից
Շոյում է ձեռքերս ու այտերս դալկացած,
Եվ ստիպում ինձ փակել հոգնած կոպերս,
Հանկարծ սենյակս լցվում է

Կարդալ ավելին