Հավերժությունը լաց եղավ նորից
Մութ երկինքներով լուրթ դեմքը փակած,
Գիշերը իջավ՝ սևացած վշտից,
Կապույտ թռչունը գահավիժեց ցած։

Կարդալ շարունակությունը

ազատություն գոռալով
մենակություն որսալով
խցանները ատամներով հանելով
կապվում ենք իրար հետ կոմպյուտերներով
տարբեր տեղերում գտնվելով

Կարդալ շարունակությունը

Ձյուն է՝
Շշուկով հոսող բանաստեղծություն,
Թախծություն ճերմակ,
Որն իր հետ բերում է
Խոստովանելու տաք մի ցանկություն:

Կարդալ շարունակությունը

Երախտագիտութիւն

հիմա որ հեռու ես
մեծ գաղթի մը լռութեան մէջ պարուրուած
կը ծաղկին ձնծաղիկները յուշերուն

Կարդալ շարունակությունը

Նոյը եկավ, հետո` աստվածներ բազում,
խայտաթեւ հրեշտակներ թռան-եկան,
բոլորը ափ ի բերան զարմացան ու հիացան լիաթոք
եւ հագեցած սրտով մեռան Հայաստանում:
(Պարզամիտ էին, անչափ լավատես):

Կարդալ շարունակությունը

Իջիր աստիճաններէն,
Վար ու կամաց
Պիտի բռնես լոյսի թելէն
Ու տանիս հետդ յիշողութիւններդ.
Բարակ թել մը կը կապէ քեզ
Անցեալիդ։

Կարդալ շարունակությունը

Երբ գիշերը տարածում է թևերն իր խավար
Եվ քամին գիշերային լուսնի թախծոտ երգի հետ
Սողոսկելով բաց փեղկից պատուհանից
Շոյում է ձեռքերս ու այտերս դալկացած,
Եվ ստիպում ինձ փակել հոգնած կոպերս,
Հանկարծ սենյակս լցվում է

Կարդալ շարունակությունը

Օդի կապույտ երակները
Հիմա ինձ օգնում են
ավելի ազատ շնչել.
Հիմա,
Երբ հողաթմբին բացված մենավոր
ծաղկի նման
Արևի ջերմության պակասն ունեմ

Կարդալ շարունակությունը

Խելահեղ ամբոխներին դյութանքով տանել
առավոտի ու վարդավառի միջով,
առաջնորդել նրանց Տիրոջ տաճարների խաղաղությամբ՝ որպես
միամիտ-նորադարձ պատանեկիկների,

Կարդալ շարունակությունը

Ա՜խ, որքա՜ն եմ լուռ երազել
Գիշերներիս՝ աստղեր շողուն,
Եվ արեգակ՝
մութ երկնքում ցերեկներիս…
Գիտե՞ս ինչ է՝ քայլել մթնում
առանց ճրագ,
առանց հենակ.
Անհառաչանք…

Կարդալ շարունակությունը