Category: Պոեզիա

Հրանտ Ալեքսանյան | ՔԱՐՏԱՅԻՆ ՊՈԵԶԻԱ ԱՄԵՆ ՊԱՀԻ ՀԱՄԱՐ

Խելահեղ ամբոխներին դյութանքով տանել
առավոտի ու վարդավառի միջով,
առաջնորդել նրանց Տիրոջ տաճարների խաղաղությամբ՝ որպես
միամիտ-նորադարձ պատանեկիկների,

Continue reading

Մելանի | ԴՈՒ ԵՎ ԵՍ

Ա՜խ, որքա՜ն եմ լուռ երազել
Գիշերներիս՝ աստղեր շողուն,
Եվ արեգակ՝
մութ երկնքում ցերեկներիս…
Գիտե՞ս ինչ է՝ քայլել մթնում
առանց ճրագ,
առանց հենակ.
Անհառաչանք…

Continue reading

Սիրանույշ Օհանյան | ՄԱՀ

Տեսիլք
Մի լուսեղեն ու սպիտակ ձեռք սևմութ խավարի միջից
Հառնեց հոգուս երկնքում, հրե սիրտս թրթռաց.
Նա լուռ հանեց հուր-արյունով լցված սիրտս հնոցից,
Ճզմեց ճերմակ իր բռի մեջ, կրակ-արյունը ցոլաց:

Continue reading

Հասմիկ Սարիբեկյան | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Մկրտում են օդը կռունկները սեվ՝.
Սեր՝մեկնիր ինձ վրձինդ, մայիս է եկել…
Բաց արա ամպե վարագույրդ լույս,
Եվ մի քիչ արեվ, արեվ տուր հոգուս.
Իմ կրծքի տակ հիմա թիթեռի սիրտ է հեվում՝
Տուր ինձ գույներ՝ երջանկությունը պատկերելու…

Continue reading

էդուարդ Հախվերդյան | Ի՞ՆՉ ՎԱՅՐ Է ՍԱ, Ի՞ՆՉ ԵՐԿԻՐ, Ի՞ՆՉ ԱՇԽԱՐՀԱՄԱՍ…

Եվ ինչու՞ ողբալ…
«Այն ագռավը, որ թռավ
Մեր գլխի վրայով»,
Կանխանշեց քո մահը
Եվ կռռոցը ինչպես կույր գնդակ,
Խոցեց իմ հոգին։

Continue reading

Սագո Արեան | ԶԱՀՐԱՏԸ ԵՐԱԶԻՍ

Զահրատը երազիս եկաւ,
Մետամորֆոզ:
Զահրատը կրկնակի երազիս եկաւ
Ու ականջիս
Սենց ցածր ձայնով ըսաւ,
Սագ ջան,
Լա՞ւ ես

Continue reading

Սոնա Սերոբյան | ԿՈՐԱԾ ԱՐԵԳԱԿ

..Լիներ հեռու մի երկիր,
Կապույտ երկինք, մի խրճիթ,
Ու խրճիթում այդ փոքրիկ
Լինեինք ես ու մի տիկնիկ:
Լիներ անուշ այգաբաց՝
Ծաղիկներով զարդարված,
Կանաչ ծառեր ու թփեր
Ու ժպտացող մի արև…

Continue reading

Մարուշ Գազանճեան- Երամեան | ՓԱՌԱՆՁԵՄ

էջին կամ սաւանին սպիտակը կը խուժէ
անխուժելի տարածքներ,
եւ կը հրէ մտնելու, բանալու, պատռելու
ահագնութեամբ, հեշտանքով,
կը տարածուի ըլլալու սպիտակը անապատին,
որ սկիզբէն իսկ չկար,
բայց որ կառուցուեցաւ հատիկ-հատիկ
աւազներով գունաւոր, խոցող ու խոցելի։

Continue reading

Դվին Գալստյան | ՍԻՐՈ ՄԻՆԻԱՏՈՒՐՆԵՐ

Մութ էր:
Ներս մտա:
Ծուխը պատել էր սենյակը:
Նրանք նստած էին կողք-կողքի:
Մեղրի կաթիլներ էին ծորում:
Նա էլ էր նստած:

Continue reading

Մելանի | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

լուռ ու անցավ
Երազանքի ճամփաներից աղբյուր առած,
Մարմնավորվա՜ծ…
Ու թեև լուռ,
Սակայն այրող,
Մոխիր դարձնող.
Մի բոցավառ այրող կրակ՝
Իր բոցերն անհայտ թեկուզ:

Continue reading