Category: Պոեզիա

Օդի կապույտ երակները
Հիմա ինձ օգնում են
ավելի ազատ շնչել.
Հիմա,
Երբ հողաթմբին բացված մենավոր
ծաղկի նման
Արևի ջերմության պակասն ունեմ

Կարդալ ավելին

Խելահեղ ամբոխներին դյութանքով տանել
առավոտի ու վարդավառի միջով,
առաջնորդել նրանց Տիրոջ տաճարների խաղաղությամբ՝ որպես
միամիտ-նորադարձ պատանեկիկների,

Կարդալ ավելին

Ա՜խ, որքա՜ն եմ լուռ երազել
Գիշերներիս՝ աստղեր շողուն,
Եվ արեգակ՝
մութ երկնքում ցերեկներիս…
Գիտե՞ս ինչ է՝ քայլել մթնում
առանց ճրագ,
առանց հենակ.
Անհառաչանք…

Կարդալ ավելին

Տեսիլք
Մի լուսեղեն ու սպիտակ ձեռք սևմութ խավարի միջից
Հառնեց հոգուս երկնքում, հրե սիրտս թրթռաց.
Նա լուռ հանեց հուր-արյունով լցված սիրտս հնոցից,
Ճզմեց ճերմակ իր բռի մեջ, կրակ-արյունը ցոլաց:

Կարդալ ավելին

Մկրտում են օդը կռունկները սեվ՝.
Սեր՝մեկնիր ինձ վրձինդ, մայիս է եկել…
Բաց արա ամպե վարագույրդ լույս,
Եվ մի քիչ արեվ, արեվ տուր հոգուս.
Իմ կրծքի տակ հիմա թիթեռի սիրտ է հեվում՝
Տուր ինձ գույներ՝ երջանկությունը պատկերելու…

Կարդալ ավելին

Եվ ինչու՞ ողբալ…
«Այն ագռավը, որ թռավ
Մեր գլխի վրայով»,
Կանխանշեց քո մահը
Եվ կռռոցը ինչպես կույր գնդակ,
Խոցեց իմ հոգին։

Կարդալ ավելին

Զահրատը երազիս եկաւ,
Մետամորֆոզ:
Զահրատը կրկնակի երազիս եկաւ
Ու ականջիս
Սենց ցածր ձայնով ըսաւ,
Սագ ջան,
Լա՞ւ ես

Կարդալ ավելին

..Լիներ հեռու մի երկիր,
Կապույտ երկինք, մի խրճիթ,
Ու խրճիթում այդ փոքրիկ
Լինեինք ես ու մի տիկնիկ:
Լիներ անուշ այգաբաց՝
Ծաղիկներով զարդարված,
Կանաչ ծառեր ու թփեր
Ու ժպտացող մի արև…

Կարդալ ավելին

էջին կամ սաւանին սպիտակը կը խուժէ
անխուժելի տարածքներ,
եւ կը հրէ մտնելու, բանալու, պատռելու
ահագնութեամբ, հեշտանքով,
կը տարածուի ըլլալու սպիտակը անապատին,
որ սկիզբէն իսկ չկար,
բայց որ կառուցուեցաւ հատիկ-հատիկ
աւազներով գունաւոր, խոցող ու խոցելի։

Կարդալ ավելին

Մութ էր:
Ներս մտա:
Ծուխը պատել էր սենյակը:
Նրանք նստած էին կողք-կողքի:
Մեղրի կաթիլներ էին ծորում:
Նա էլ էր նստած:

Կարդալ ավելին