Category: Պոեզիա

լուռ ու անցավ
Երազանքի ճամփաներից աղբյուր առած,
Մարմնավորվա՜ծ…
Ու թեև լուռ,
Սակայն այրող,
Մոխիր դարձնող.
Մի բոցավառ այրող կրակ՝
Իր բոցերն անհայտ թեկուզ:

Կարդալ ավելին

քրտինք
մատներու տակ պտուկներ լոյսի
անյայտ աղբիւրէ
ծանրութիւն կ’իյնայ դէպի վեր
թեւերով տենչի
ափերով պեղել ակունք
ծաղկում ոռոգում մութին մեջ կամար

Կարդալ ավելին

Քո հանցանքն էր,
եթե մի քիչ շուտ ձեռքդ ինձ հասներ՝
կհաղթեիր…
Հիմա էդպես ծուռ մի նայիր՝
ես երբևէ ոստիկանի գլխարկ
չեմ ունեցել գլխիս,
ու չեմ խոսել պատի ետևում արածող
էշերի հետ իմ կապից

Կարդալ ավելին

Բանտի ետին,
Չեմ գիտեր անձրեւը
Տամուկ Սենեակի ձեղունէն
Ներս կ՚ի՞յնայ։
Բանտը հարսանիք է, կը գրէի վաղ՝ 90-ին.
Բանտը ճակատագիր է,
Ամրոց։
Դէմքեր կան,
Որ ուղեղի առաստաղին վրայ քամուած
Կը յամենան…

Կարդալ ավելին

Ու նորից խաչմերուկ, և նորից անցորդներ,
Ես և դու և նրանք.
նույն ճամփով գնացինք.
Թողնելով մի փոքրիկ ոտնահետք,
Որ քամին, անձրևը ջնջեցին:

Կարդալ ավելին

Այս բանաստեղծության հաջորդ տողերում
մի տղա կհայտնվի,
որը տարիներ հետո
հոր պիջակը պիտի հագնի ու մեծանա,
և կհիշի ընկուզենին
ու դեռ չքաղված մի բուռ ընկույզներ,
և կհիշի այն օրը

Կարդալ ավելին

Ադամ
Գուցե երկնքում անտառներ չկան .
Եղնիկներ չկան եւ
եղնիկներին սպանող չկա :
Գուցե երկնքում
մարդն էլ ինձ նման մենակ է հիմա :

Կարդալ ավելին

Երբ վերջիվերջո
Մեզ էլ այցելի
Ժամը երկնքի հրավերների,
Երբ վերընձյուղվեն
Ներքո արևի
Ուրախության մեր արտասուքները

Կարդալ ավելին

Ահա և ես…
Դյուրախոց թիրախ,
Որին շարունակ պիտի խոցոտեն
Եվ աստվածները հզոր ու չարկամ
Եվ մարդուկները ճճվային գանգով…

Կարդալ ավելին

Քեզանից հետո
ես ապրում էի
ափերիս մեջ մնացած
քո մարմնի բույրով,
քեզանից հետո
ես անջատեցի բոլոր
ժամանակացույցերը
և օդի մեջ սավառնող
հիշողությունների վրա

Կարդալ ավելին