Հնվ 30 2008
Քո հանցանքն էր,
եթե մի քիչ շուտ ձեռքդ ինձ հասներ՝
կհաղթեիր…
Հիմա էդպես ծուռ մի նայիր՝
ես երբևէ ոստիկանի գլխարկ
չեմ ունեցել գլխիս,
ու չեմ խոսել պատի ետևում արածող
էշերի հետ իմ կապից
Հնվ 30 2008
Վահագն Դավթյանի թարգմանությամբ
Ոտաբոբիկ աղջիկը
Ոտաբոբիկ այն աղջկան
Ես երբևէ չեմ մոռանա:
Տանջվում էին ոտքերն այնքան,
Երբ փողոցով անցնում էր նա:
Հնվ 14 2008
Իսպաներենից թարգ. Ֆրունզիկ Կիրակոսյան
Այսօր զգում եմ իմ հոգում
համր սարսուռը աստղերի,
բայց կորչում է արահետս
հեռու հոգում մշուշների։
Լույսը փշրում է թևերս,
ու խուլ ցավը տառապանքի
գնում է,որ հուշն իր պահի
աղբյուրներում ներշնչանքի։
Հնվ 12 2008
Հարյուր քսան փաունդանոց, վաթսունը բոլորած սևամորթ մի անտունի էր, անգլերենով ասում են homeless: Չգիտեմ homeless բառը ինչքան անցյալ ունի, բայց ԱՆՏՈՒՆԻ- ին մեզ, հայերիս համար, հարազատ դարձած պատմական բառ է, դարերի խորքը տանող բառ, այն նաև հայկական ժողովրդական երգի ինչ որ տեսակի անվանում է։ Homeless ասելիս պատկերում ես քաղցած, կեղտոտ ցնցոտիներով, տարիներ օճառ չտեսած, փողոցի անկյուններով թրև եկող մարդու, որի ժանգոտված հատ ու կենտ ատամների արանքից ծորացող թարախախառը լորձը կախվելով շուրթից, մաշկին սոսնձված մորուքի վրայից անցնում, թրջում է անցորդների Վերսաչի կամ Ջորջիո Արմանի թանկարժեք փողկապներ։
Հնվ 03 2008
Անկառավարելի դիպվածների ինքնազարգացող շղթաներով կաշկանդված երկինքները սպասում են իրենց ազատագրմանը։ Ես նայում եմ ժամանակի խաբուսիկ, մերթ ծերության, մերթ նորածնի կնճիռներով պատված դեմքին և որոնում նրա հայացքը՝ ուղղված ապագայից անցյալ։ ժամանակը թռչուն է. նրա աչքերը հակադիր կողմեր են նայում, և մարդկային ուղղագնա հայացքն անզոր է բռնելու թռչնային զույգ աչքերի տարամետ հայացքները։
Դկտ 18 2007
Պարսկերենից թարգմանեց Էդուարդ Հախվերդյանը
Հացթուխ գնչուի և մոր մերձեցումից
Նա հայտնվել էր այս աշխարհում…
Սա ինքն էր ասում:
Գաղտնիքները այնքան պուճուր էին,
Որ գոյություն չունեին…
Դկտ 18 2007
Բանտի ետին,
Չեմ գիտեր անձրեւը
Տամուկ Սենեակի ձեղունէն
Ներս կ՚ի՞յնայ։
Բանտը հարսանիք է, կը գրէի վաղ՝ 90-ին.
Բանտը ճակատագիր է,
Ամրոց։
Դէմքեր կան,
Որ ուղեղի առաստաղին վրայ քամուած
Կը յամենան…
Դկտ 17 2007
Ձմեռ պապին մտահոգ էր: Նվերների ընտրությունը տարեցտարի դժվարանում էր: Աշխարհի տարբեր կողմերից քամիները բերում էին անհամար տրտունջներ ու դժգոհություններ: Մարդիկ շատ էին փոխվել, երեխաները` նույնպես: Նախկինում նրանք գոհանում էին տիկնիկներով, արջուկներով, փուչիկներով ու քաղցրավենիներով: Իսկ հիմա պահանջում էին էլէկտրոնային խաղեր, համակարգիչներ, պայթուցիկներ, մարդանման հրեշների տեսքով անճոռնի արարածներ ու ճիվաղներ: «Ժամանակից չպիտի ետ մնալ,-սպիտակ մորուքը տմբտմբացնելով խորհում էր նա,- մեկ էլ տեսար ինձ էլ մոռացան…»
Դկտ 17 2007
Անգլերենից թարգմանեց Կ. Տ. Հովհաննիսյանը
Նա վեր թռավ քնից միանգամից: Ժամը չորսն էր. դա այն պահն էր, երբ հայրը միշտ արթնացնում էր իրեն`միասին կթելու կովերը: Զարմանալիորեն պահել էր իր մանկության օրերի սովորությունը: Հիսուն տարի անց, երբ հայրն արդեն երեսուն տարի էր չկար, արթնանում էր ճիշտ ժամը չորսին: Նա թեև վարժվել էր շուռումուռ գալուց հետո քնել նորից, բայց այդ օրը Ս. Ծնունդ լինելով՝ աչքին քուն չէր գալիս:
Դկտ 16 2007
Գրեյսը թեթև ժպիտը դեմքին անվաթոռին նստած, եկող գնացողին բարևում, ժպտում, օրհնում, շնորհակալություն հայտնում ու ձեռքը թեթև թափահարում էր։
Գրեյսն իր ծննդյան թվականը չէր հիշում, նրան թվում էր թե աշխարհի հետ ծնվել ու աշխարհի հետ գնալու է։
Ծերանոցում առանձին սենյակ էին հատկացրել Գրեյսին , ինքը չգիտեր թե քանի տարի առաջ էին իրեն բերել այդտեղ։
Վերջին մեկնաբանություններ