Մրտ 24 2011
Սկարմենտադոյի ճանապարհորդությունները
(գրված իր կողմից)
ֆրանսերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը
Ես ծնվել եմ Կանդիա քաղաքում, 1600թ: Հայրս Կանդիայի քաղաքապետն էր. հիշում եմ, որ մի միջակ բանաստեղծ, անվանյալYro, որը բնավ էլ միջակ սրիկա չէր, իր անհաջող ոտանավորների մեջ իմ գովքն էր անում ու ինձ ներկայացնում Մինոսից ուղղակիորեն սերող մեկը.
Մրտ 20 2011
Իսպաներենից թարգմանեց Անի Վարդազարյանը
Կինս իրեն տկար էր զգում և մենք շտապ վերադարձանք հյուրանոցի մեր սենյակը: Նա վախեցած պառկել էր` թեթև սրտխառնոցով և մի փոքր էլ տենդով: Քանի որ մեր հարսենական ճամփորդությունն էր, իսկ այդ ճամփորդության ժամանակ օտար մեկի միջամտությունը` անգամ ստուգման նպատակով, ցանկալի չէ, չցանկացանք բժիշկ կանչել, որ տեսնենք, թե այդ տկարությունն արդյոք կանցնի՞: Պիտի որ թեթև սրտխառնոց լինի, կծկում, կամ որևէ բան:
Մրտ 15 2011
Պարսկերենից թարգմանեց Ազատ Մաթյանը
Գարնան հովը մուշկի բույրով անուշություն կշնչի,
Հին աշխարհը ջահելացած նոր երգ ու սեր կանրջի:
Գինու գավի կարմիր ակը յասամանին գույն կտա,
Վառ կակաչը հեզ նարգիգի աչքն արցունքով կթրջի:
Մրտ 13 2011
Վրացերենից թարգմանեց Գիսանե Հովսեփյանը
Այն երեկոյան լուսին էիր դու
աստղերի կողքին,
ճերմակն անբիծ ձյան առկայծ էր խայտուն
սև շորիդ ճեղքից:
Փտր 20 2011
Անգլերենից թարգմանեց Մարուշ Երամեանը
Մօր կողմէ աւստրիացի եւ հօր կողմէ իտալացի այս ամերիկացի գրողը ծնած եւ ապրած է Նիւ Եորք, եւ աշխատած որպէս մարզական թղթակից։
Հեղինակը ինքզինք հէքեաթասաց, պատմութիւններ պատմող կը նկատէ։ Իր գրեթէ բոլոր գրութիւնները հէքեաթներու պարզ ոճը ունին, եւ բարդուող մանրամասնութիւններու նկարագրութիւններով կը ստեղծեն այնպիսի մթնոլորտ մը, որ հեղինակին ինքնուրունութիւն կը շնորհէ։
Փտր 10 2011
Ռուսերենից թարգմանեց Գիսանե Հովսեփյանը
* * *
Նա խանդոտ էր, զգույշ ու քնքուշ,
Ինձ սիրում էր Աստծո լույսի պես,
Բայց որ ինձ անցածից չմնար ոչ մի հուշ,
Նա սպիտակ թռչնակին իմ սպանեց:
Հնվ 26 2011
Թարգմանեց Նաիրա Համբարձումյանը
Ես կարող էի ապրել քո հոգում,
Ինչպես հեռավոր երկնքում աստղը ճերմակ,
Սակայն խաբված է երազն իմ. քնքուշ,
Դու չունես հոգի:
Ես կարող էի ապրել նաև քո սրտում,
Ինչպես ժայռի վրա շուշանը ձյուների:
Հնվ 22 2011
Թե հավատում ես, որ ժպիտն ավելին արժե, քան թե զենքը,
Թե հավատում ես զորությանը պարզված ձեռքի,
Թե հավատում ես, որ այն, ինչը համախմբում է մարդկանց ավելի կարևոր է, քան այն, ինչը բաժանում է նրանց,
Թե հավատում ես, որ տարբեր լինելը հարստություն է և ոչ թե վտանգ,
Թե կարողանում ես ուրիշին նայել մի պտղունց սիրով,
Թե կարողանում ես նախընտրել հույսը կասկածից…
Դկտ 02 2010
1. “ոչինչ չկա Կարսում” սա է ինձ հետաքրքրում
դուք ասացիք “ոչի՞նչ”, “ոչնչի” մասի՞ն է խոսքը
(ես չեմ կարդացել Վարպետ Էկհարտի* երկերը բայց գիտեմ, որ նա ասել է թե դատարկության մեջ է Աստված)
ու այդ դատարկության համար պիտի տարուբերվե՞մ
ավելի քան երեսուն ժամ
Անատոլիայի լեռների միջև
Նյմ 26 2010
Նստել ես
Վերանայում ես գծերը վերնաշապիկիս
Որ կողմից էլ գնում հասնում ես ինձ
Նստել եմ
Կողքդ չէ
Դիմացդ
Չեմ նայում քեզ:
Վերջին մեկնաբանություններ