Գրացիա Դելեդդա | ԱՌԱՋԻՆ ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ

Իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Այն, որ ինքը պիտի վաղ թե ուշ խոստովանի իր մեղքերը Տեր Աստծու ծառաներից մեկին, բնավ չէր անհանգստացնում Ջինային` ձկնորս Ջինոնի դստերը: Այդ մեղքերը լավ հայտնի էին իրեն հարազատ գետի երկու եզերքներին, թեև ինքը չէր էլ փորձում թաքցնել դրանք:

Կարդալ շարունակությունը

Կորրադո Ալվարո | ՄԵԼՈՒԶԻՆԱՅԻ ԴԻՄԱՆԿԱՐԸ

իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Շատ բաների թվում, որոնք թանկ են ինձ համար, մի աղջկա դիմանկար կա, որը գնել էի մեր կողմերից եկած մի նկարչից: Գրեթե պարտքս համարեցի վերցնել այդ աղջկա նկարն ու թաքցնել այն օտաների աչքից: Ու չնայած գրեթե էլ չեմ հիշում իմ հայրենի եզերքի նիստ ու կացը, արյունակցական կապն այդ հողին մնացել է իմ մեջ:

Կարդալ շարունակությունը

Ֆեռեյրա Գուլլար | ԴՈՆ ՌԱՄԻՐՈՆ ԳՆՈՒՄ Է ԵՎՐՈՊԱ

Պորտուգալերենից թարգ.` Անի Վարդազարյանը

Այդ երեկո, Էզեիզա օդանավակայանում գտնվող հարյուրավոր մարդկանցից ոչ ոք չէր կարող երևակայել, թե ինչ է քաշել՝ բանալիով կողպած ճամպրուկները, անձնագիրն ու տոմսը ձեռքին՝ դեպի հեռու ու առասպելական Եվրոպա թռչող ինքնաթիռը նստելու հրամանին սպասող՝ պարոն Ռամիրո Գոնսալեսը, մինչև այդտեղ հասնելը: Բայց կարևորն այն է, որ ամեն ինչ իր հունով էր ընթանում, նախատեսվածի համաձայն:

Կարդալ շարունակությունը

Ելենա Շուվաևա-Պետրոսյան | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Ռուսերենից թարգմանությունը` Խաչիկ Մանասելյանի

Հաշիվ տալու ժամը

Ահա վրա հասավ
Հաշիվ տալու ժամը…
Գրպանում` սոսկ մանր:
Ահերը մեր համր
Ձայն են տալիս, հառնում`
Դե, հոգիդ բեր շեմը…

Կարդալ շարունակությունը

Ժան Բրըն | ԱՐԴԻ ԱՌԱՍՊԵԼՆԵՐ ԵՎ ԱՐԱՐՉԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆ

Ֆրանսերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Այն ժա­մա­նա­կից ի վեր, երբ մար­դը կա­րո­ղա­ցավ նվա­ճել տա­րա­ծու­թյու­նը իր մե­քե­նա­նե­րի շնոր­հիվ, դի­տար­կել կյան­քի ու վե­րար­տադ­րու­թյան երևույթ­նե­րը շնոր­հիվ ան­սահ­մա­նո­րեն փոք­րի հե­տա­զոտ­ման, բա­ցատ­րել պատ­մա­կան ժա­մա­նա­կի զար­գա­ցումն ու փոր­ձել իր ձեռ­քը վերց­նել դրա տնօ­րի­նու­թյու­նը շնոր­հիվ քա­ղա­քատն­տե­սու­թյան ու ըն­կե­րա­բա­նո­թյան զար­գաց­ման, մար­դը հա­ճույ­քով պն­դում է, որ Աստ­ված դար­ձել է մի անօ­գուտ կան­խա­վար­կած, որի կա­րիքը “հա­սուն մարդն”, իբր, այլևս չու­նի:

Կարդալ շարունակությունը

Իոսիֆ Բրոդսկի | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Ռուսերենից թարգմանեց Ավագ Եփրեմյանը

Ծննդյան ռոմանս

Լողում թախծի մեջ անմեկնելի`
պարպելով պրկումն աղյուսակուռ
գիշերվա նավակն անհագչելի
շողում է Ալեքսանդրյան այգուց:

Կարդալ շարունակությունը

Դինո Բուցատի | ԱԿՆ ԸՆԴ ԱԿԱՆ

իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Մարոտորանիները, որ գնացել էին ֆիլմ դիտելու հարևան քաղաքում, չափազանց ուշ վերադարձան գյուղի իրենց մեծ ու հին տունը:
Հայրն էր` հողատեր Կլաուդիո Մարտորանին, նրա կինը` Էրմինիան, իրենց ուսանող որդին` Ջանդոմե՛նիկոն, իրենց դուստրը` Վիկտորիան իր ամուսնու` ապահովագրական գործակալ Ջորջո Միրոլոյի հետ, ու պառավ մորաքույր Մաթիլդան, որը մի քիչ ցնդած էր:

Կարդալ շարունակությունը

Դինո Բուցատի | ՎԵՐԱՐԿՈՒՆ

իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Անվերջ սպասումից հետո, երբ հույսն սկսում էր մարել, Ջովաննին տուն վերադարձավ: Դեռ ժամը երկուսը չկար, նրա մայրը հավաքում էր սեղանը. մարտյան մի գորշ օր էր, ու թռչում էին ագռավները:
Նա անսպասելիորեն հայտնվեց շեմի վրա, ու մայրը բացականչեց. «Վա՜յ, թանկագի՜նս», ու վազեց նրան գրկելու: Նաև Աննան ու Պյետրոն`իր երկու եղբայրները, որ իրենից շատ փոքր էին, սկսեցին ուրախությունից ճվճվալ:

Կարդալ շարունակությունը

Դինո Բուցատի | ՄԱՐԴԸ, ՈՐ ՈՒԶԵՑ ԱՊԱՔԻՆՎԵԼ

Dino Buzzati, 1906-1972

իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Բլրի վրա, մեծ բորոտանոցի շուրջը, քաղաքից մի երկու կիլոմետր հեռու, հառնում էր մի բարձր, հսկա պարիսպ, որի վրա անց ու դարձ էին անում ժամապահները: Այդ պահակախմբի մեջ կային սառն ու անհաղորդ մարդիկ, բայց կային նաև խղճովները: Մայրամուտին բորոտները հավաքվում էին պարսպի ներքևում ու հարցեր էին տալիս զինվորներին.
“Գասպարե”, ասում էին օրինակ, “ի՞նչ ես տեսնում այս իրիկուն:

Կարդալ շարունակությունը

Դինո Բուցատի | ԹՂԹԵ ԳՆԴԻԿԸ

Իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը

Գիշերվա ժամը երկուսն էր, երբ Ֆրանչեսկոն ու ես, պատահմամբ (բայց իսկապե՞ս պատահմունք էր) անցանք Կալցավարա փողոցի համար 37 շենքի մոտով, ուր ապրում է բանաստեղծը:
Որքա՜ն արդար ու խորհրադանշական է, որ հանրահայտ բանաստեղծը բնակվում է մեծ շենքի վերջին, բավական անհրապույր այդ հարկում: Ներքևում կանգնած, երկուսս էլ, առանց մի բառ ասելու նայեցինք վեր` հուսալով: Շենքի ճակատամասը թաղված էր մթության մեջ.բայց վերևում, այնտեղ, ուր վերջին քիվն անհետանում է երկնքի մշուշների մեջ, մի պատուհան (միայն դա) թույլ լույս էր արձակում:

Կարդալ շարունակությունը