Հկտ 20 2013
(հատված)
Ֆրանսերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Դայանը
Նվիրվում է Պոլ Առնոյին
Այսքան կարճ կամ երկար կյանքը, հաճախ դառնում է անտանելի: Մշտապես նույնանման, այն անցնում է` հանգելով մահվան: Այն հնարավոր չէ ո՛չ կանգնեցնել, ո՛չ փոխել, ո՛չ էլ հասկանալ: Եվ հաճախ գլուխ բարձրացրած վրդովմունքը մեզ՝ մեր իսկ անզորության առաջ է կանգնեցնում: Ինչին էլ որ մենք չհավանտանք, ինչի մասին էլ որ մենք չմտածենք, ինչ էլ որ չփորձենք` մենք կհամանանք:
Սպտ 12 2013
Նրանք քայլում էին այն ճանապարհով, որն անցնում էր գերեզմանատան մոտով: Խավար կեսգիշեր էր: Անգամ մառախուղ էր բարձրացել: Իհարկե, չէին ցանկանում այս ուշ ժամին անցնել հենց այդ ճանապարհով: Բայց հանգամանքները ստիպեցին: Ամուր բռնած միմյանց ձեռքերը` նրանք արագորեն առաջ էին անցնում:
—Կարծես Մայքլ Ջեքսոնի տեսահոլովակում լինենք,— շշնջաց աղջիկը:
Օգս 25 2013
Ռուսերենից թարգմանեց՝ Սամվել Մարտիրոսյանը
…
Այստեղ եղևնու թաթերը ձյան տակ,
Ծածուկ դողում են ձայներից անկոչ,
Կախարդանքներին հլու հպատակ,
Եվ վհուկների դիվային կամքով:
Օգս 17 2013
Անգլերենից թարգմանեց Մերի Շարոյանը
Լոս-Անջելեսի Քաղաքային Քոլեջում Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ ինձ նացիստ էի երևակայում: Չնայած հազիվ էի տարբերում Հիտլերին Հերկուլեսից ու տարբերելն ընդհանրապես պետքս էլ չէր: Շատ ձանձրալի էր դասարանում նստելն ու լսելը, թե ինչպես են բոլոր հայրենասերները միաձայն քարոզում, որ պետք է էդ գազանին սպանել: Ես որոշեցի ընդդիմություն դառնալ: Իհարկե, ժամանակ չծախսեցի Ադոլֆի գրածները կարդալու վրա, ուղղակի սկսեցի ասել էն ամենը, ինչ չարամիտ էի համարում:
Հլս 18 2013
Երկու ժամում նա հասցրեց ծխել մեկ տուփ ծխախոտ.
— Ինչքան հեռու ենք մենք տիեզերքում:
— Միլիարդ մղոնից ոչ մոտիկ:
— Միլիարդ մղոն հեռու` որտեղից, – հարցրեց Հիչքոքը:
— Նայած՝ ինչ է քեզ պետք, – պատասխանեց Կլեմենսը, որը մինչ այժմ ոչ մի ծխախոտ բերանը չէր դրել, – միլիարդ մղոն հեռու տնից, կարելի է ասել:
— Այդպես էլ ասա:
— Հեռու` տնից, Երկիր մոլորակից, Նյու-Յորքից, Չիկագոյից, քո ծննդավայրից:
— Ես չեմ հիշում, թե որտեղ է իմ ծննդավայրը,- պատասխանեց Հիչքոքը, – ես անգամ չեմ հավատում, որ գոյություն ունի Երկիրը: Իսկ դու հավատո՞ւմ ես:
Հլս 18 2013
Իմացիր, որ սիրում եմ քեզ և չեմ սիրում
Որովհետև կյանքը երկու սեռ ունի.
Բառը լռության մի թևն է,
Կրակը ցրտի մի կեսն է:
Քեզ սիրում եմ, որ սկսեմ քեզ սիրել,
Որ վերսկսեմ անվերջը…
Հնս 26 2013
Ապրում եմ խաղաթղթե տնակում,
ավազե տնակում, օդեղեն դղյակում
և անցկացնում եմ րոպեները` սպասելով
անկումին պատերի, հարվածին կայծակի,
երկնային փոստին` վերջին նախազգուշացումով,
դատավճռին, որ թռչում է իշամեղվի թևերին…
Մրտ 27 2013
ֆրանսերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը
Շոգենավը
Շոգենավը ելավ հինգերորդ հարկ ու գոռաց.
տո՜ւո՜ւտ, տո՜ւո՜ւտ, տո՜ւո՜ւտ
Լուսինը չպատասխանեց
Շոգենավը ելավ վեցերորդ հարկ ու գոռաց.
տո՜ւո՜ւտ, տո՜ւո՜ւտ, տո՜ւո՜ւտ
Մրտ 07 2013
ֆրանսերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը
Կար մի տերև իր գծերով
Գիծը կյանքի
Գիծը բախտի
Գիծը սրտի
Տերևին կից կար մի ճյուղ
Երկճյուղ մի գիծ կյանքի նշան
Մրտ 03 2013
իտալերենից թարգմանեց Գառնիկ Մելքոնյանը
Ջրի մի կաթիլ է բարձրանում աստիճաններով: Լսու՞մ ես: Մեկնված մահճալկալի վրա, մթության մեջ, hետևում եմ նրա հանելուկային ընթացքին:
Ինչպե՞ս է անում: Թռչկոտո՞ւմ է: Տի՛կ, տի՛կ,- լսվում է մերթ ընդ մերթ: Հետո կաթիլը կանգ է առնում և գուցե ողջ մնացյալ գիշերն էլ ձայն չի հանում:
Եվ սակայն, շարունակում է բարձրանալ: Աստիճան առ աստիճան, գնում է վեր, ի տարբերություն մյուս կաթիլների, որոնք իջնում եմ ուղիղ ընթացքով` ենթարկվելով ձգողականության ուժին, ու վերջում բոլորին հայտնի մի փոքր չլմփոց են արձակում:
Վերջին մեկնաբանություններ