Դկտ 07 2017
Լքեցի բոլորին,
Բոլորին դավաճանեցի,
Ժամանակի և լույսի մեջ
Կանգնեցի միայնակ,
Եվ տեսա իմ տիտանական,
Իմ ահասարսուռ
ՈՉՆՉՈՒԹՅՈՒՆԸ:
Սպտ 18 2017
-Երեկոյան կուշանամ:
-…
-Լսո՞ւմ ես, ասում եմ երեկոյան կուշանամ:
-Մի բղավի՛ր, լսեցի:
-Չեմ բղավում, ինձ թվաց՝ չլսեցիր.
-…
-Նելլի՞, բան չունե՞ս ասելու:
-Ինչքա՞ն կուշանաս:
-Դե, եսիմ, կուշանամ, էլի:
-Ավելի կոնկրետ…
Հնս 29 2017
Անունն իրականում Կարապետ էր, բայց ո՞ր գյուղացին իրեն նեղություն կտար, որ ասի այդքան երկար բառ: «Կարո՛».- այսքանն էլ որ ասում են, պիտի շնորհակալ լինես: Բայց ամեն անուն, քերականական լեզվով ասած, պիտի ունենա նաև իր լրացումը, առանց որի կարծես դատարկ է, հնչյունների անիմաստ խումբ: Իսկ, ա՛յ, լրացումը անվանը տալիս է իմա՛ստ, բովանդակությո՜ւն…
Հնս 22 2017
Իմ ծննդյան ութերորդ տարեդարձի օրը համընկավ Իrանի ժամանակակից պատմության թերևս ամենանշանակալից քաղաքական իրադարձությանը՝ Մորդադ 28-ի հեղաշրջմանը, որ գլխիվայր շուռ տվեց երկրի իշխանությունը: Շատերն այդ օրը համարում են երկրի ժողովրդավարության մահը և բռնատիրության սկիզբը: Այդ օրը Մոսա՛դեղը՝ Իրանի նավթարդյունաբերության ազգայնացման գլխավոր դերակատարը, չեզոքացվեց: Նավթարդյունաբերության ազգայնացումից դժգոհ ամերիկացիների և բրիտանացիների բացահայտ աջակցությամբ գահին նստեց Շահը և թագավորեց մինչև իսլամական հեղափոխությունը, երբ ես վաղուց հրաժեշտ էի տվել մանկությանս ու պատանեկությանս, բայց ամեն տարի, երկրում այդ օրվա կապակցությամբ տեղի ունեցող իշխանամետ բազմաթիվ միջոցառումները, տոնակատարություններն ու հրավառությունները հումորով վերագրում էի իմ ծնունդին…
Հնս 09 2017
Հաւանաբար
այս տերեւը կը հասկնայ,
որ հասած է իր ժամը
ու պէտք է մինակը
իյնայ,
տարրալուծուի հողին մէջ
Մյս 31 2017
Քեզ չեմ տեսել ես բնավ,
Բայց այսպես եմ ես կարծում՝
Քո ձայնն է ինձ հալածում:
Կթողնես ու կգնաս,
Բայց քո սիրած տեղերում,
Արյունը միշտ կմնա:
Քեզ չեմ կանչել ես բնավ,
Բայց այսպես եմ ես կարծում՝
Քեզնից, չունեմ ես պրծում:
Մյս 30 2017
***
Երբ պաշարված բարձունքներից նվիրական,
Ցած կթափվի զղջումների այրված փոշին,
Եվ գագաթը հո՛ղ կդառնա սովորական՝
Կավաշաղախ հենակ իբրև իմ ոտքերին,
Մրտ 01 2017
Այսօր ես զբոսնեցի ընկերոջս հետ,
Անգամ եթե նա մեռել է արդեն,
Ես զբոսնեցի ընկերոջս հետ:
Ի՜նչ գեղեցիկ էին ծառերը ծաղկած,
Շագանակենիները, որ ձյուն էին տեղում
այն օրը, երբ նա մահացավ:
Իմ ընկերոջ հետ ես զբոսնեցի:
Հնվ 20 2017
Եվ ո՛չ մի դարում,
Ո՛չ մի միջոցով
Բանաստեղծների ուղին մի՛ փակեք.
Խաչուղիներով նրանց սրտերի
Մոլորակներն են անում երթևեկ…
Հնվ 15 2017
Ավստրիա, 1904 թ.
Մի զբոսայգում երեխանրի խմբերը պատերազմ են խաղում:
Նրանցից շատերը շիկահեր են, վարդագույն մաշկով, կապույտ աչքերով: Ու քանի որ տղեկները հաճախ բնազդորեն դաժան են լինում, նրանց անողոք կատակների առարկան հինգ տարեկան մի երեխա է, պստլիկ, լղարիկ, սև մազերով:
Ի վերջո, ցեխակոլոլ, կոտրված խաղալիք-հրացանով, հարթ ու սև մազերով տղեկը ապաստան է գտնում մոր մոտ:
Վերջին մեկնաբանություններ